به گزارش خبرنگار مهر، فریال سلحشور مدیر نگارخانه دی دوشنبه شب در بخشی از همایش «اقتصاد هنر» تاثیر حراجیهای خارجی را در خرید و فروش آثار هنری داخل کشور موثر دانست و گفت: فروش آثار هنری در حراجیهای خارجی تاثیرهای مثبتی داشته است که از جمله آنها معرفی هنرمندان ایرانی به هنر معاصر جهان بود، همانطور که عباس کیارستمی در شناخت سینمای ایران در خارج از کشور نقش مهمی داشت حراجیهای خارجی نیز باعث شدند تا هنرهای تجسمی ایران به عنوان یک مکتب شناخته شوند و قیمت آثار ایرانی بالا رود.
وی افزود: یکی از نتایج مهم این حراجها توجه ما ایرانیان به هنر معاصر خودمان بود. متاسفانه ما قدر آثاری را که داریم نمی‌دانیم و وقتی این هنر از طرف غرب مورد تایید قرار می‌گیرد، توجه خودمان هم به آنها جلب می‌شود. از این لحاظ حراجهای خارجی خیلی مهم بودند و وضعیت اقتصاد هنر را بهتر کردند تاآنجاکه آثار هنرهای تجسمی بیشتر وارد مجموعه‌ها شدند.
سلحشور با بیان اینکه هنر معاصر ایران توسط حراجها برای خود ما اهمیت یافت ادامه داد: برای بسیاری ارزش یک اثر توسط قیمت آن مشخص می شود اما نکته منفی آن است که هر چیزی که با این شکل با تجارت ادغام می‌شود با دورویی و پنهان کاری مواجه می شود.
مدیر نگارخانه دی در مورد نکات منفی حراجیها در فروش داخلی آثار تجسمی اظهار داشت: هر چند حراجها نکات مثبتی داشتند اما شرکت در این برنامه‌ها باید با درایت کامل انجام می‌شد. این وظیفه نگارخانه داران بود که به هنرمند تفهیم کنند که قیمت حراجی با قیمت نگارخانه متفاوت است.
وی همچنین درباره نقش نگارخانه ها در جلب مجموعه داران برای خرید آثار توضیح داد:"اولین موضوع مهم برای مجموعه‌دار، این است که در نگاه اول عاشق کار شود و دوست داشته باشد مالک آن بشود. گاهی برخی مجموعه‌داران وسواس دارند که حتما کار هنرمندان بزرگ را در مجموعه خود داشته باشند و در این میان مهم ترین بخش، اعتماد مجموعه‌دار به نگارخانه‌دار است تا به نظر نگارخانه دار و قیمت اثر اعتماد کند.
سلحشور یکی از اشکالات اقتصاد هنر را هماهنگ نبودن قیمتها در نگارخانه های مختلف بیان کرد: شاید یکی از ایرادهای اقتصاد هنر این است که اتحادی برای قیمت کارهای هنری وجود ندارد تا خریداران سردرگم نباشند.
این نگارخانه دار در مورد تنوع خریداران گفت: خریداران مجموعه دارانی هستند که مرتبا به نگارخانه می آیند تا در جریان کارها قرار بگیرند. البته الان توجه به هنرمندان جوان خیلی زیاد شده است و بیشتر بینندگان عادی هم بخشی از خریداران هستند. در نمایشگاههای افراد صاحب نام نیز بیشتر مجموعه داران، خریداران آثار هستند.
وی در مورد تجربه خود از تاسیس نگارخانه عنوان کرد: من در سال 83 نگارخانه دی را تاسیس کردم. آنقدر به این حرفه علا‌قمند بودم که از رشته شیمی به یک رشته هنری در مقطع کارشناسی ارشد تغییر رشته دادم تا بتوانم نگارخانه‌ام را تاسیس کنم. با این حال هدف از تاسیس یک نگارخانه تنها مکانی برای نمایش آثار نیست. شما با نگارخانه نگاهی تازه به هنرهای معاصر ایجاد می کنید. در درجه بعد هم از هنرمندان جوانی حمایت می‌کنید که امکان نمایش آثارشان میسر نشده است. قبل از اینکه تصور فروش آثار را داشته باشیم، باید این فکر را ایجاد کنیم که اثر آن هنرمند ارزشمند است.
نظر شما