به گزارش خبرنگار مهر در دماوند، از جمله شاخصه هایی که نهادهای آماری برای سنجش پیشرفت و توسعه جوامع از آن سود می برند میزان دستیابی به سلامت و ارائه خدمات بهداشتی است و در بسیاری از کشورها، ارائه اینگونه خدمات بدون توجه به فراوانی جمعیت ساکن و در زمره ابتدایی ترین نیازهای شهروندی مد نظر قرار می گیرد.
هر چند مسئولان بهداشتی شهرستان دماوند با توجه به تخصیص اعتباراتی مناسب، پیشرفتهایی در خور تقدیر و شایسته سپاسگذاری پیرامون امر ارائه خدمات درمانی و کاهش بیماریهای بومی و مسری داشته اند اما هنوز کاستیهایی در برخی از مناطق این دیار کهن دیده می شود و شهر "کیلان" یکی از آن مناطق است.
فقدان تجهیزات بهداشتی از جمله مشکلات کیلان
یک دانشجوی اهل کیلان فقدان تجهیزات درمانی را اصلی ترین مشکل بهداشتی شهر خود دانست و بیان داشت: اگر در یک مرکز بهداشت تجهیزات مناسبی برای درمان وجود نداشته باشد ماهرترین پزشکان نیز از انجام وظیفه خود عاجز خواهند بود.
وی ادامه داد: آمبولانس نامناسب، فقدان داروهای مورد نیاز، نبود پزشک در ساعات پایانی روز از سویی و فاصله طولانی تا نزدیکترین بیمارستان به شهر کیلان یعنی دماوند از طرفی دیگر بهداشت و درمان را به یک معضل جدی مبدل ساخته است.
عضو شورای شهر کیلان در خصوص معضلات بهداشتی این شهر به خبرنگار مهر گفت: در شهر کیلان تنها یک پزشک حضور دارد که وی نیز گاهی ناچار است برای سرکشی به خانه های بهداشت سایر روستاهای تابع این شهر سه روز هفته را بیرون از درمانگاه مرکزی بسر ببرد.
عبدالرضا حاجی اشرفی ادامه داد: در این سه روز که پزشک در درمانگاه حضور ندارد اهالی اغلب کم درآمد کیلان می بایست به هنگام بیماری و برای درمان، مسیر 16 کیلومتری تا بیمارستان مستقر در شهر دماوند را طی کرده که علاوه بر صرف هزینه رفت و آمد، وقت آنها در زمان بروز بیماریهای اورژانسی نیز به هدر می رود.
این مسئول با اشاره به فقدان نیروی کارآمد بهداشتی در زمان پس از ساعات اداری خاطرنشان کرد: نیروهای شاغل در مرکز بهداشتی کیلان غیر بومی هستند به همین دلیل پس از پایان ساعت اداری مبادرت به ترک محل خدمت نموده که این امر نگرانیهایی را برای اهالی به همراه دارد این در حالی است که ساختمان مسکونی در داخل درمانگاه وجود دارد.
حاجی اشرفی حضور با تاخیر آمبولانس برای انتقال بیماران را از معضلات بهداشتی شهر کیلان دانست و اظهار داشت: شهروندان از حضور با تاخیر آمبولانس برای انتقال بیماران خود گله مند هستند زیرا در مواقع اضطراری این غفلت می تواند به قیمت جان شهروندان منتهی شود.
وی عنوان کرد: تنها آمبولانس شهر کیلان به دلیل ایراد فنی در حال تعمیر است اما این دستگاه آمبولانس به حدی نامناسب است که حتی در صورت بازگشت و استقرار مجدد در سامانه بهداشتی پاسخگوی نیاز اهالی نخواهد بود.
داروخانه کیلان فاقد داروهای مورد نیاز است
کمبود اقلام دارویی از دیگر کاستیهای شهر کیلان است که حاجی اشرفی بدان اشاره کرد و گفت: بسیاری از کمبودهای داروخانه شهر کیلان را اقلام دارویی عادی تشکیل می دهد که به راحتی در سایر شهرهای کشور یافت می شود اما اهالی کیلان گاه مجبور به خرید آن از شهر دماوند می شوند.
این عضو شورای شهر کیلان در بیان مواردی که لزوم ایجاد مرکز درمانی مجهز در این شهر را توجیه می کند، یادآور شد: شهر کیلان بدلیل مواردی نظیر فاصله 16 کیلومتری تا شهر دماوند، وجود روستاهای مختلف در اطراف این شهر، استقرار در مسیر دو جاده کوهستانی و پرحادثه فیروزکوه و ایوانکی و بروز حوادث گاه و بیگاه در معادن سنگ گچ نیازمند توجه ویژه مسئولین، ایجاد درمانگاهی مناسبتر و نیروهایی آماده به کار است.
به هر روی در نظر گرفتن اعتبارات و اعطای بودجه به مناطق مختلف با توجه به میزان و قالب جمعیتی آن منطقه تعریف، تعیین و اختصاص می یابد اما وجود حداقلهای امکاناتی در زمینه های درمانی از بروز پدیده اسکان مردم در شهرهای مرکزی پیشگیری نموده و ایجاد بسترهای یک زندگی مناسب، مهاجرت منفی و رونق تمامی شهرهای کشور را در پی خواهد داشت.
شهر پنج هزار نفری کیلان با وسعتی بالغ بر دو هزار و 800 هکتار در فاصله 70 کیلومتری پایتخت، جنوب شرقی شهرستان دماوند و دامنه بلندیهای قره آقاج (درخت سیاه) قرار دارد.
قدمت این شهر بر اساس یافته های تاریخی کاوشگران باستان شناس، به دو هزار سال پیش باز می گردد و از سال 1333، همزمان با شهرهای کرج و تبریز با تشکیل شهرداری عنوان دومین شهر شهرستان دماوند را به خود اختصاص داده است.
همجواری با شهرستان پاکدشت، شهرستان فیروزکوه و استان سمنان کیلان را به نقطه پایانی استان تهران مبدل ساخته است.
نظر شما