به گزارش خبرنگار مهر، این دیوار که در زمان پادشاهی هوشنگ پیشدادی از فرمانروایان بزرگ پیشدادی ساخته شده از گذشته های دور وظیفه محافظت از شهر مهم و تاریخی شوشتر را در برابر تهاجم دشمنان بر عهده داشت و در دوره معاصر که کارکرد خود را از دست داده رفته رفته رو به تخریب و نابودی می گذارد.
با توجه به وجود محافظی طبیعی به اسم رودخانه گرگر در ضلع شرقی و "رودخانه شتیط" در ضلع شمالی تا غربی، دیوار تاریخی شوشتر از ضلع جنوبی تا غرب شهر از دژ سلاسل تا بند برج عیار وظیفه مراقبت از شهر را بر عهده داشت اما هم اکنون تنها چند قسمت محدود از آن باقی مانده است.
|
محمدعلی شرف الدین |
یک پژوهشگر و تاریخ شناس شوشتری در این رابطه در گفتگو با خبرنگار مهر می گوید: شوشتر در زمانهای گذشته جایگاهی مهم و سوق الجیشی داشته است و دارای موقعیت نظامی برجسته بود که به همین دلیل نیز همیشه مورد توجه حکومتهای مختلف قرار می گرفت.
محمدعلی شرف الدین می افزاید: در بسیاری از منابع تاریخی از جمله " تذکره شوشتر " نوشته سید عبدالله جزایری آمده است که حصار شوشتر اولین حصاری بود که پس از طوفان نوح ساخته شده و از همین رو دارای ارزشهای تاریخی و فرهنگی فراوانی است.
این تاریخ شناس در ادامه به دوره های مختلف تاریخی و نقش حصار شوشتر در محافظت از شهر اشاره کرده و می گوید: زمان حمله اعراب به ایران "هرمزان" فرمانروای ساسانی شوشتر با تکیه بر همین حصار بیش از 6 ماه در مقابل لشکر اعراب مقاومت کرد. علاوه بر این در زمان صفویه نیز با احداث برجکهایی بر روی این حصار، نگهبانی و مراقبت از شوشتر ارتقاء بیشتری یافت.
شرف الدین با یادآوری اندازه این حصار تصریح می کند: حصار شوشتر از زیر دژ سلاسل تا نهر داریون ادامه دارد که بیش از یک هزار گام طول دارد، تا چند سال پیش بخشهایی از این حصار همچنان برپا بود اما زمین خوارها به مرور زمان بیشتر آن را تخریب کردند.
این پژوهشگر که از اولین متولیان میراث فرهنگی و آثار تاریخی شوشتر است با انتقاد از بی توجهی نسبت به محافظت از آثار تاریخی تاکید می کند: متاسفانه میراث فرهنگی همیشه رو به عقب گام برداشته و در زمینه وظیفه های خود کم کاری کرده است، در رابطه با حصار شوشتر هم تاکنون هیچ اقدام خاصی صورت نگرفته است در حالی که حداقل می توانستیم آن را به ثبت ملی برسانیم.
آنگونه که از بقایای حصار مشخص است و در منابع تاریخی نیز آمده، همه ی طول حصار شوشتر بیش از سه متر پهنا داشت، به گونه ای که دو سوار می توانستند با تردد راحت در کنار هم بر روی آن وظیفه نگهبانی خود را انجام دهند.
در فواصل معینی از این دیوار برجکهایی به شکل دایره و مربع مستطیل برای نگهبانی از شهر تعبیه شده بود که هم اینک اثری از آنها باقی نمانده است.
میراث فرهنگی می تواند با در نظر گرفتن یک پروژه احیا و مرمت در پروژه های جدید خود این حصار تاریخی را مرمت و احیا کند که در صورت تامین منابع مالی این مهم قابل انجام است.
نظر شما