التزام عملی به اخلاق حسنه/ اخلاص در عمل به دور از ریا

هر سال در ایام اعزام کاروانهای بازدید از مناطق عملیاتی با مسافران سرزمین نور در میان کوچه ها و بیابانهای گلگون شده از خون شهیدانی قدم می نهیم که شاید بتوان نجوای غریبانه آنها را از میان نسیم صبحگاهی خونین شهر و دشتهای جنوب و کوههای غرب ایران شنید.

سالها از تهاجم خونبار ارتش بعثی صدام به جنوب و غرب ایران گذشته اما برای ساکنان این مناطق حماسه آفرین لحظه لحظه غم جانکاه از دست دادن عزیزی که حتی فرصت وداعی شایسته را با آنان در میان خون و آتش نداشتند، همچنان حسرتی بر دل مانده است.

آنچه که تا هنگامه آرامش ابدی بازماندگان این مناطق جنگی را رها نمی کند خاطره چهره مظلومانه کسانی است که گناهی جز دفاع از میهن خویش بر پیشانیهای سوخته نداشتند و در این راه چه غریبانه در کوچه پس کوچه های شهرشان به خاک و خون کشیده شدند.

شهدا و رزمندگان و ایثارگران 8 سال دفاع مقدس نیز از هر قوم و طایفه و مذهبی عاشقانه حسین زمان خود را لبیک گفتند و به یاری هموطنان مظلوم خویش در جنوب و غرب شتافتند و با شناخت راهی را پیمودند که هیچگاه از حافظه تاریخی ملت ایران و آزادگان جهان پاک نخواهد شد.

برخی از مناطق عملیاتی جنوب و غرب کشور هنوز پس از گذشت سالها از پایان جنگ تحمیلی و سقوط صدام نشانه هایی از درگیری و نبرد سخت بین دو جبهه حق و باطل را در خود حفظ کرده اند. منطقه دهلاویه، حاج عمران، دهلران، شلمچه، مجنون، اروندکنار و ... یا طلائیه همان جایی که نامش خود بهترین معرف است؛ آنجا که رادمردان ایران زمین حماسه های ماندگاری را بر جای گذاشتند هنوز عطر جانفزای ملکوتیان را به مشام می رساند و می توان رد پای آنان را تا آسمان دنبال کرد.

در ورای ایثار شهدای انقلاب و هشت سال دفاع مقدس ناگفته های فراوانی است که با ثبت آنان می توان صفحات زرینی از تاریخ پر شکوه ملت ایران را برای همیشه در ذهنها حفظ کرد اما بیان غلوآمیز از رشادتها و ویژگیهای شخصیتی رزمندگان بدون ثبت واقعی حوادثی که بر آنان گذشت منجر به این می شود که بسیاری از حماسه آفرینیهای رزمندگان به مرور زمان افسانه خوانده شود.

به همین دلیل نویسندگان و اصحاب فرهنگ که حفظ دستاوردها و تاریخ سرنوشت ساز هشت سال دفاع مقدس را پشتوانه عظیم میهن اسلامی می دانند تا کنون بر آن بوده اند که با جمع آوری خاطرات، وقایع و حوادث دوران جنگ تحمیلی در قالب کتاب و نشریات و فیلمهای مستند آن را محفوظ و به نسل آینده بسپارند.

راه اندازی کاروانهای راهیان نور نمونه ای از این فعالیتهاست که نه تنها برای رزمندگان و نیز برای افرادی که به هر دلیل توفیق حضور در این مناطق در زمان جنگ را نداشتند بلکه برای نسل جوان که دوران دفاع مقدس را درک نکردند بسیار مورد توجه قرار گرفت و هر سال هزاران نفر به اشتیاق دیدن ردپای هزاران لاله خونین بدن به سرزمینهای نور رهسپار می شوند.

حضور پرشور جوانان برای بازدید از این مناطق با هر عقیده و ظاهری بر این مسئله تأکید دارد که دفاع مقدس در نگاه ملت ایران آن چنان جایگاه رفیعی دارد که هیچگاه رشادتها و ایثارگریهای رزمندگان و خانواده ایثارگران و شهدا از اذهان آنان پاک نخواهد شد اما باید متولیان امر توجه کنند که روایت درستی از مسلک و رفتار شهدا به دور از غلو ارائه دهند.

شایسته است راویان فتح ضمن بیان رشادتهای رزمندگان دفاع مقدس بر وجه اخلاق مداری آنان نیز تأکید کنند زیرا آن چیزی که باعث ماندگاری شهدا شد -غیر از مجاهدت و دفاع از میهن- خودسازی و در واقع التزام عملی آنها به اخلاق حسنه در روابط اجتماعی و خانوادگی و حتی در مواجهه با دشمن بود.

ضمن اینکه اگر زندگینامه هر کدام از شهدا بررسی شود با جوانان مستعد و شایسته ای روبرو می شویم که قطعا اگر توفیق شهادت نصیبشان نمی شد کشورمان از وجود این جوانان آینده ساز و نخبه بهره مند می شد که توانمندی اثبات شده ایثارگران در آبادانی کشور پس از جنگ بر این مسئله مهر تأییدی است.

جوانان در دوران دفاع مقدس انسانهای بالنده ای بودند که کار و جهاد در راه خدا و پاسداری از میهن را مایه تکامل معنوی خود دانسته و در این مسیر از هیچ کاری برای کسب درجات روحانی و خودسازی فروگذار نکردند و در این میان تنها نام تعداد اندکی از خیل عظیم این جوانان که وجوه شخصیتی هر کدام از آنها می تواند برای خانواده و شهر و کشورمان آموزنده باشد شهرت یافت و بسیاری از آنان در گمنامی فراموش شدند. اما باید بدانیم که سیره عملی آنان که بر گرفته از آموزه های دینی و اخلاقی است راز جاودانگی آنان شد.

ایجاد بینش و باور درست با بهره گیری از فرهنگ دوران دفاع مقدس خود یکی از عوامل بازدارنده در برابر کج اندیشیها است. نسل کنونی ما بهتر است بدانند آنچه جوانان ما را بسیجی کرد تنها لباس خاکی و اسلحه به دست گرفتن در جبهه ها نبود بلکه به گفته رهبر کبیر انقلاب امام خمینی(ره) که در توصیف این گروه فرمودند:"بسیج لشکر مخلص خداست" اخلاص در عمل به دور از ریا رمز ماندگاری آنان شد.

شاید بسیاری از ما روایت زندگی شهدای مختلفی را که دارای موقعیتهای مالی، تحصیلی، شغلی و اجتماعی بسیار بالایی بودند شنیده باشیم که با داشتن این ویژگیها از آنها درگذشتند تا به هدفی والاتر دست یابند. مرحوم علامه محمدتقی جعفری در کتاب "امام حسین (ع) شهید فرهنگ پیشرو انسانیت" شهادت را برآیند دو مؤلفه عنوان کرده و معتقد بود که شهید محصول فهم دو حقیقت است یکی اینکه فرصتها، نعمتها، لذتها و امکانات دنیا را خوب می شناسد و دوم می تواند از اینها استفاده کند اما وقتی نگاهش به حقیقت برتر و آرمان بالاتر خیره می شود، آن را بر می گزیند.

نسل کنونی بهتر است بداند که اشتیاق جوانان ایرانی برای حضور در جبهه های نبرد از روی هیجانات درونی نبود بلکه به دلیل بینش عمیقی که از جهان داشتند توانستند در سخت ترین و شدیدترین شرایط ثابت قدم بایستند. آنان با درک فرصتها، لذات و امکانات راهی را انتخاب کردند که برتر از هر چیزی بود. آنان مرگ در راه خدا را ادامه زندگی دنیوی انگاشته و سعادت خویش را در این راه یافتند.

آنها انسانهای معمولی با آرزوها و خواسته ها و امکانات و ویژگیهای اخلاقی و ظاهری و تحصیلی و... متفاوت و متنوع از پایین ترین طبقه جامعه را تا بالاترین بخش را شامل می شدند اما در یک چیز مشترک بودند و آن خودسازی و جهاد اکبر پیش از پا نهادن در جهاد اصغر بود.

----------------------------

زینب ملکی