به گزارش خبرگزاری مهر، اخترشناسان با توجه به نتایج مطالعات جدیدی اعلام کردند تعداد ستاره های تنها در جهان هستی بسیار بیشتر از تعدادی است که در گذشته اعلام شده بود، ستاره هایی مشابه خورشید زمین که هیچ ستاره ای همنشین آنها نیست.
اخترشناسان دانشگاه جورجیا بر اساس این فرضیه معتقدند حضور چنین ستاره های تنهایی در جهان می تواند احتمال وجود سامانه های خورشیدی که حیات در آنها جاری باشد و یا زمینه آغاز حیات در آنها وجود داشته باشد را افزایش دهد.
مطالعات پیشین نشان داده است بیشتر سامانه های کیهانی که ستاره ای به اندازه خورشید زمین دارند بر خلاف سامانه خورشیدی زمین از دو یا چند ستاره دیگر نیز برخوردارند که در مدار یکدیگر حرکت می کنند.
با این همه اخترشناسان با مطالعه بر روی 454 ستاره شبه خورشیدی دریافتند 56 درصد از این ستاره ها مانند خورشید ستاره هایی تنها هستند و تنها 44 درصد از آنها از ستاره های همنشین برخوردارند.
این یافته ها با نتایج مطالعاتی که در سال 1991 تکمیل شده و نشان می داد بیشتر سامانه های خورشیدی سیستمهای چندگانه ستاره ای هستند، در تضاد است که یکی از دلایل این تضاد می تواند کوچکتر بودن نمونه مورد مطالعه در سال 1991 باشد.
بر اساس گزارش نیوساینتیست، ستاره های تنها می توانند سامانه سیاره ای پایداری به وجود آورند، شرایطی که حیات در آن مجال حضور پیدا خواهد کرد. به گفته اخترشناسان سیاره ها در سامانه های ستاره ای چندگانه نیز امکان شکل گیری خواهند داشت اما شدت نیروی گرانش این ستاره ها می تواند سیاره ها را به سوی ستاره های میزبانشان پرتاب کند.
نظر شما