به گزارش خبرنگار مهر، مجمع انتخاب رئیس فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو روز چهارشنبه با حضور تنها نامزد این انتخابات یعنی امیرحسین آیت اللهی در آکادمی ملی پارالمپیک برگزار شد و وی قاطعانه از 44 رای ماخوذه با 43 رای به عنوان رئیس انتخاب شد.
اما آنچه در این انتخابات قابل تامل و بحث برانگیز است، واکنش سازمان تربیت بدنی به سیل عظیم اعتراضات و انتقادات نسبت به گزینه مورد نظر این سازمان است و وقعی ننهادن به صداهایی که گویا هرگز گوشی شنوا برای شنیدن آنها وجود نداشت.
حمید سجادی ، معاون سازمان تربیت بدنی و رئیس مجمع، در پاسخ به سوال یک خبرنگار مبنی بر اینکه مدارکی وجود دارد که بر عدم صلاحیت آیت اللهی دلالت می کند، می گوید:" چیزی به دست من نرسیده اما اگر برسد، بعدا آنها را بررسی می کنیم." در این بین باید پرسید آیا بررسی در خصوص اصلح بودن نامزد انتخابات باید به بعد از انتخاب این گزینه موکول شود؟ آیا در این 9 ماه که از سرپرستی وی در فدراسیون شنا می گذرد، کارشناسان و خبرگان نمی توانستند در خصوص واجد صلاحیت بودن سرپرست تحقیق و تفحص کنند؟
با فرض اینکه رئیس فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو، دارای بالاترین ویژگی های مدیریتی و اخلاقی است که امیدواریم چنین هم باشد، با این همه، سازمان تربیت بدنی نمی تواند به نادیده و ناشنیده گرفتن صداها اقدام کند و اعتراضات جامعه را به هیچ انگارد.
سه نامزد انتخابات ریاست فدراسیون شنا در فاصله یک ساعت مانده به آغاز انتخابات با انتشار بیانیه ای به بهانه سیاست های جانبدارانه سازمان تربیت بدنی از انتخابات کنار می کشند. نادر غفوری، علیرضا رحیمی و جواد پذیرفته در بیانیه خود عنوان کرده اند که دعوتنامه کتبی به آنها ارسال نشده و نیز از زمان ومکان برگزاری مجمع اطلاع پیدا نکرده اند.
در اینکه سازمان تربیت بدنی به طور آشکارا و بسیار پیش پا افتاده از نامزد خود طرفداری می کند هیچ تردیدی نیست؛ آنجا که اصلی ترین رقیب آیت اللهی یعنی محسن رضوانی با سابقه ای درخشان در رشته واترپلو و با وجود اینکه پیش تر مجوز حضور در انتخابات را هم دریافت کرده، از حضور در مجمع منع می شود. خود سجادی هم به خبرنگاری گفت مگر می شود سازمان بیطرف باشد؟!
سجادی در پاسخ به این سوال که چرا از حضور کاپیتان پیشین تیم ملی واترپلو در انتخابات جلوگیری شد گفت: "شاید ایشان از یک مسئول در سازمان تربیت بدنی مجوز حضور گرفته و مسئولی دیگر به ایشان اجازه حضور نداده اند. "
و در ادامه در پاسخ به خبرنگاری که می گوید آیا این بر هرج و مرج در سازمان تربیت بدنی دلالت نمی کند، می گوید: "مگر من کاری به این دارم که داخل روزنامه شما چه می گذرد؟" صدافسوس که معاون سازمان تربیت بدنی نمی داند که چه قیاس مع الفارقی انجام داده چرا که اختلافات و هرج و مرج داخلی یک روزنامه، یک جامعه را و هزینه هنگفت بیت المال را به باد نمی دهد اما هرج و مرج در مغز و قلب ورزش کشور، بی تردید به مرگ این مجموعه خواهد انجامید.
سازمان تربیت بدنی چنانچه می خواست گزینه مورد نظر خود را نهایی کند راه های بهتری هم پیش رو داشت. یکی از سرراست ترین راه ها این بود که صلاحیت نامزدها و آنهایی که به قول سجادی کارمند سازمان بودند و حق طبیعی سازمان بود که مانع حضورشان در انتخابات شود را زودتر از اینها رد می کرد.
و دیگر اینکه سازمان می بایست پیش تر وارد عمل می شد و خود به عنوان مرجعی که آیت اللهی را بر مسند کار گمارده، به شبهات موجود در خصوص وی پاسخ می داد و حرف و حدیث ها را فرومی نشاند.
مخلص کلام اینکه مسئولان سازمان تربیت بدنی فراموش نکنند به عنوان نمایندگان جامعه ورزش و مردم بر مسند کار نشسته اند و باید خواست و اراده جمعی آنها را مدنظر بگیرند در غیر این صورت دموکراسی بی مفهوم خواهد بود.
نظر شما