به گزارش خبرگزاری مهر، جهان مملو از جفتهای ذره / پاد ذره است که با سرعت به وجود آمده و نابود می شوند و انرژی خود را آزاد می کنند. تابشهایی که به تابشهای هاوکینگ شهرت یافته اند، زمانی به وجود می آیند که این جفتهای ذره ای در نزدیکی حاشیه یک سیاهچاله به وجود آید.
زمانی که این جفت از ذرات از "افق رویداد" سیاهچاله ها (مرزی در فضازمان که معمولا سیاهچاله را در بر گرفته است) عبور کند، قبل از اینکه بتوانند یکدیگر را نابود کنند یکی از ذره های این جفت به داخل سیاهچاله مکیده می شود و دیگری رها خواهد شد. در واقع از زاویه ای دیگر سیاهچاله تنها می تواند یکی از این ذرات را به خود جذب کند و انرژی که برای جذب دیگری صرف کرده از دست می رود.
رویدادی که دانشمندان دانشگاه میلان ادعای مشاهده آن را دارند این است که این انرژی از دست رفته سیاهچاله ها به تدریج منجر به تحلیل رفتن جرم آنها خواهد شد. آنها اعلام کرده اند با ایجاد سیاهچاله وارونه که به سپید چاله شهرت دارد، در محیط آزمایشگاه موفق به مشاهده این تابشهای هاوکینگی شده اند.
در یک سپیدچاله، بر خلاف سیاهچاله ها که نور را به داخل می کشند، امواج نوری در توقفی کامل قرار می گیرند و گونه ای جدید از افق رویداد را به وجود می آورند. محققان که این افق رویداد جدید را با کمک تاباندن پرتو فرو سرخ از میان سیلیس به وجود آورده اند، بر این باورند پدیده ای که به صورت آزمایشگاهی به وجود آمده در واقع همان تابشهای هاوکینگ است.
بر اساس گزارش پاپ ساینس، در صورتی که صحت این رویداد به اثبات برسد، چنین کشفی می تواند در زمینه کیهان شناسی و بسیاری از دیگر زمینه های علمی کاربردی حیاتی داشته باشد. در حال حاضر تنها راه شناخته شده برای کوچک شدن و نابودی سیاهچاله ها تابشهای هاوکینگی هستند و از این رو تاثیر آنها بر درک درست از پایان احتمالی جهان هستی می تواند بسیار حیاتی باشد.
نظر شما