به گزارش خبرنگار مهر، رابطه سینما و تئاتر و بازیگرانی که در هر دو حوزه تجربه‌های مشترک دارند قصه‌ای طولانی به اندازه تاریخ بازیگری در ایران دارد. سال‌های پیش تئاتر مدرسه‌ای بوده برای تربیت بازیگرانی که در سینما توانستند داشته‌ها و استعدادشان را به رخ بکشند و مقابل دیدگان تماشاگران بیشتری قرار بدهند.
اگر فیلمفارسی و تولید انبوه فیلم‌های بی‌ارزش مانع از این می‌شد که هنرجویان و دانش‌آموختگان تئاتر به سینما بیایند با تولد موج نوی سینمای ایران در اواخر دهه 40 و تغییر فضای سینما بسیاری از بازیگران باسابقه تئاتر به راحتی به سینما آمدند و در آثاری چون "گاو"، "قیصر"، "پستچی"، "صادق کرده" و... مقابل دوربین سینما رفتند.
در دهه 60 با توجه به فضای تئاتر این رابطه کمرنگ تر شد اما بازیگرانی مقابل دوربین سینما و تلویزیون بودند که اغلب آنها سابقه و اعتبار تئاتری داشتند، داریوش فرهنگ، مهدی هاشمی، گلاب آدینه، علی نصیریان، جمشید مشایخی، محمدعلی کشاورز و... از میان جوان‌ترها رضا کیانیان، پرویز پرستویی، خسرو شکیبایی و.. بیشتر عمر بازیگری‌شان را روی صحنه تئاتر گذرانده بودند و پس از پیروزی انقلاب اسلامی و حذف ستاره‌های فیلمفارسی آنها فرصت درخشش بیشتری داشتند.
محسن تنابنده و پیمان قاسمخانی در نمایی از "سن پطرزبورگ"
تئاتر همیشه منبع تربیت نیروهای تازه نفسی بوده که حضورشان در سینما و تلویزیون با طراوت همراه بوده، سینما اگرچه قواعد خود را برای ستاره‌سازی و ستاره‌پروری دارد اما در این سالها هم چهره‌های مستعد فراوانی از تئاتر به سینما آمده‌اند، شاید تعداد زیادی از آنها هرگز به عنوان یک ستاره نتوانسته‌اند روی فروش یک فیلم تاثیر بگذارند، ( مگر چند بازیگر می توانند این کار را انجام بدهند) اما جایگاه مناسب و ویژه در این سینما داشته‌اند. شاید اگر تعدادی از این بازیگران مانند کیانیان، پرستویی و شکیبایی فرصت همکاری با کارگردان‌های شاخص و بازی در نقش‌های ویژه را به دست می‌آوردند مانند آنها صاحب موقعیت ویژه می‌شدند.
این سالها رابطه سینما و تئاتر دوباره قوت گرفته است، تولیدات تلویزیونی روند رو به رشد دارد واین نیاز باعث شده بازیگران بسیاری از تئاتر به تلویزیون و سینما بروند. از سویی دیگر بازی روی صحنه برای بازیگران سینما و تلویزیون چالشی جذاب بوده که اغلب آنها فرصت آن را از دست نداده و از تجربه کردن در این حوزه استقبال کرده‌اند. درخشش بازیگران تئاتر در سینمای این سالها آنقدر بوده که آنها جوایز متعدد و مختلفی به دست آورده و در جشنواره فیلم فجر دیده شده‌اند.
هنگامه قاضیانی،محسن تنابنده، افشین هاشمی، هدایت هاشمی و مهدی پاکدل از نسلی هستند که از تئاتر به سینما آمدند و حاصل کارشان دیده شده است. این روزها بازی نسل تازه تئاتر ایران را می‌توان در دو فیلم مهم روی پرده دید. افشین و هدایت هاشمی در "لطفا مزاحم نشوید" به کارگردانی محسن عبدالوهاب و محسن تنابنده در "سن پترزبورگ" به کارگردانی بهروز افخمی.
هدایت هاشمی به واسطه نقش جذابی که در "لطفا مزاحم نشوید" بازی کرده بیشتر دیده می‌شود. هاشمی در فضایی واقع‌گرا فیلم نقش روحانی شهرستانی که درگیر مشکلی غریب می‌شود به خوبی بازی کرده است. افشین هاشمی هم در این فضای رئالیستی که از جنس زندگی است نقش مجری تلویزیون را بازی کرده که درگیر مشکلات اجتماعی و خانوادگی مختلف است.
حضور متفاوت محسن تنابنده در نقشی کمیک هم یکی از اتفاق‌های بازیگری امسال است، تنوع نقش‌هایی که تا به حال تنابنده بازی کرده توانایی‌های او را نشان می‌دهد و در"سن پطرزبورگ" او بخش دیگری از خلاقیت و انعطافش در بازیگری را نشان داده است. تنابنده هم اتفاقا در "استشهادی برای خدا" به کارگردانی علیرضا امینی نقش روحانی را بازی کرده و تصویری کاملا متفاوت از این نقش ارائه داده است.
حضور بازیگران تئاتر در سینما ممکن است به گیشه فیلم‌ها کمک نکند اما می‌تواند فضای غبارآلود و تکراری بازیگری در سینمای ایران را تغییر بدهد، همان طور که حضور بازیگران سینما در تئاتر می‌تواند به گیشه نمایش‌ها کمک کند و تماشاگران را روانه سالن‌های سینما کند. این رابطه توامان و موازی می‌تواند به نفع سینما و تئاتر باشد.
نظر شما