مسعود ساکت اف که تهیه‌کنندگی تله تئاترهای مختلفی را برای شبکه چهار بر عهده داشته، درباره راه‌اندازی اتاق فکر تئاتر تلویزیونی در معاونت سیما به خبرنگار مهر گفت: هر همفکری با حضور کارشناسان می‌تواند در بهبود تولید یک اثر کمک کند. البته قبل از راه‌اندازی اتاق فکر برای تله تئاتر گروه‌ها و مدیرانی هم در این حوزه فعالیت‌های مشابه کردند که نامشان اتاق فکر نبود؛ اما هیچ وقت این گروه‌ها پاسخگوی برنامه‌هایشان نبودند.
وی در ادامه افزود: اعضای اتاق فکر تئاتر تلویزیونی ترکیب مدیران است. این مسئله اتفاق مثبتی است، چرا که می‌توان امیدوار باشیم که موانع برطرف می‌شود؛ چون مدیران با گره‌های کور تئاتر تلویزیونی آشنا هستند و می‌دانند مشکلات کجاست و می‌توانند به دنبال برطرف کردن آن هستند.
این تهیه‌کننده گفت: جای هنرمندان در ترکیب اتاق فکر تئاتر تلویزیونی خالی است، اما محور بحث من این نیست. این اتاق فکر به نوعی شورای راهبردی محسوب می‌شوند و کارشان نیز حساس است، بهتر است اعضای آن بعد از دو سال پاسخگوی برنامه‌هایی که اجرا کردند، باشند. همانطور که اشاره کردم قبلاً گروه‌هایی بودند اما این گروه‌ها پاسخگوی فعالیت‌هایشان نبودند.
ساکت اف یادآور شد: در این اتاق فکر نباید درباره مسائل کلی صحبت شود، چون مشخص هستند و با مطرح شدن چنین مسائلی اتفاقی نمی‌افتد؛ بلکه باید جزئیات مورد بحث قرار بگیرد. بزرگترین معضل پاسخگو نبودن است که باید این مسئله حل شود. علاوه بر آن باید تعداد ساخت تله تئاترهایی بر اساس متون ایرانی و خارجی مشخص شود تا بعد از گذشت زمان تعیین شده اعضا پاسخگو باشند. باید این گروه اختیارات لازم را در این باره داشته باشند.
وی درباره اینکه ساخت تله تئاتر بر اساس متون ایرانی باید تا چه حد به صورت جدی پیگیری شود گفت: ساخت تله تئاتر بر اساس متون ایرانی همیشه جذابیت لازم را برای مخاطبان دارد و تله تئاترهای همچون "نیمکت" و "توی گوش سالمم زمزمه کن" تولید شده است. البته انگیزه نمایشنامه‌نویسان برای نوشتن تله تئاتر کم شده است، مذاکره کردن مشکل است و از سوی دیگر مراحل اداری برای رسیدن به نتیجه مشخص طولانی است. باید این مسیر هموارتر شود تا دوستان ترغیب به نگارش آثار مختلف شوند.
این تهیه‌کننده در پایان افزود: برای اینکه اعضای این اتاق فکر پاسخگو باشند باید معیارهای مشخصی هم برای سنجش وجود داشته باشد تا بر آن اساس علمکردها را ارزیابی کنیم. متاسفانه یکی دیگر از مشکلات نبود معیارهای معلوم برای ارزیابی است. اگر ملاک‌ها مشخص شود می‌توانیم بگوییم که آیا این گروه توانسته‌اند به اهدافشان برسند یا نه؟ دریافت ایمیل یا فرستادن پیامک معیار مناسبی برای ارزیابی نیست. باید به دنبال راه‌های صحیح در این باره باشیم.
نظر شما