داغ شهادت سیدالشهدا(ع) برای همیشه وجود دارد

به گزارش خبرنگار مهر در قم، آیتالله عبدالله جوادی آملی عصر پنجشنبه در درس اخلاق خود که با حضور جمعی از دانشجویان و طلاب از سراسر کشور برگزار شد، با تسلیت ایام حزن و اندوه شهادت امام حسین(ع) و یاران باوفایش اظهار داشت: کربلا آسان به دست نیامده که آسان از دست برود.

استاد برجسته حوزه تاکید کرد: نام مبارک امام حسین(ع) تا ابد زنده است و جریان عاشورا نیز برای همیشه ماندگار است.

وی عاشورا را مرز شهادت عنوان کرد و افزود: هر کسی که توفیق شهادت را پیدا کرد ان شاء الله با اولیای خداوند محشور شود، و اگر کسی این توفیق را پیدا نکرد لااقل باید راهی راه شهادت باشد.

آیتالله جوادی آملی افزود: شعار رسمی ما شیعیان این است که «اَعظَمَ اللهُ اُجُورَنا بمُصابنا بالحُسَین (علیه السلام) وَ جَعَلَنا وَ اِیاکُم مِنَ الطالبینَ بثاره مع وَلیهِ الاِمام المَهدی مِن الِ مُحَمَدٍ علیهمُ السَلامُ». این شعار دو بخش دارد؛ یکی این است که از خدای سبحان می خواهیم که اجر عزاداران را زیاد کند و در بخش دوم آن، از ذات اقدس اله میخواهیم که ما را جزو کسانی قرار دهد که خونخواهی سالار شهیدان را دارند و به دنبال انتقام از قاتلان سیدالشهدا علیه السلام باشند.

این مرجع تقلید با تشریح وابستگی شیعیان به ائمه اطهار(ع) اظهار داشت: اگر از ما پرسیده شود که به شما چه ربطی دارد که میخواهید انتقام بگیرید، ما میگوئیم که آنها پدر معنوی ما را به شهادت رساندند.

وی تأکید کرد: پدر و مادر ما وقتی با هم ازدواج کردند، حاصل ازدواج آنها تولد ما بود و آنها برای ما شناسنامه گرفتند و نامی برای ما انتخاب کردند اما وقتی که ما بالغ شدیم باید پدر و مادرمان را خودمان انتخاب کنیم.

استاد برجسته حوزه علمیه گفت: پیامبر عظیم الشان اسلام فرمودند که من و علی پدران شما هستیم؛ پس اگر وجود مبارک امیرالمومنین علیه السلام پدر معنوی ما شد، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها نیز مادر ما هستند.

تفاوت در نگاه بشر نسبت به مرگ

این مرجع تقلید با اشاره به فرمایشات امام حسین(ع) که طی سخنانی در مکه در جمع مردم فرموده بودند انسان هرگز نمیمیرد و مرگ را میمیراند، تاکید کرد: این هفت میلیارد بشر که بر روی کره زمین زندگی میکنند، به جز آنهایی که به مکتب اهل بیت(ع) اعتقاد دارند، به این عقیده هستند که بعد از مرگ میپوسند ولی مکتب اهل بیت به ما میآموزد که انسان مرگ را میمیراند، به خاطر اینکه ما میرویم و دیگر در صحنه قیامت و بهشت و برزخ مرگی وجود ندارد.

وی تصریح کرد: آنهایی که اعتقاد دارند انسان بعد از مرگ میپوسد با خودشان میگویند، الان که جوان هستند از زندگی بهره ببرند اما کسانی که عقیده دارند انسان مرگ را احاطه میکند، به گونه دیگری فکر میکنند.

جواد آملی اظهار داشت: یکی از برجسته ترین رهنمودهای امام حسین(ع) این بود که به همگان آموختند که بشر مرگ را میمیراند نه اینکه با پدیده مرگ بپوسد.

مشکل جهالت با عقل عملی برطرف می‌شود

این مرجع تقلید در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد: انسان تا خود را نشناسد نمیتواند متخلق شود، زیرا تزکیه نفس و اصلاح اخلاقی به شأنی از شئون نفس وابسته است و ما تا ندانیم کدام حوزه و شأن عهدهدار پذیرش تزکیه و تربیت اخلاقی است، راه به جایی نمی بریم.

جوادی آملی تاکید کرد: هر چه بر علم ما افزوده میشود، مشکل جهل را حل میکنیم اما مشکل جهالت با علم برطرف نمیشود و این مشکل را فقط عقل عملی و اخلاق حل میکند نه عقل نظری.

استاد برجسته حوزه علمیه به تقسیم بندی انسان از نظر نیروهای بدنی به چهار بخش چشم و گوش(مجاری ادراکی) و دست و پا(مجاری تحریکی) اشاره کرد و گفت: در صحنه نفس نیز شأنی از شئون نفس داریم که آن معارف و حلال و حرام، بد و خوب، حق و باطل و صدق و کذب را درک میکند. این بخش در واقع بخش اندیشه و جزم است؛ از جزم هم کاری ساخته نیست که بخواهد عمل کند، بلکه متولی عمل عزم و انگیزه است.

وی با بیان اینکه نفس اماره با عقل و اندیشه کاری ندارد، بلکه به عقل عملی درگیر است، به بیان مثالی از حبس عقل عملی در وجود انسان پرداخت و تصریح کرد: چه بسا عقل عملی در جبهه جهاد اکبر اسیر هوس شود و دست و پای او بسته شود. اگر شما به عالم بیعمل اعتراض کنید این اعتراض به شما وارد است نه به او. باید از شما تعجب کرد که چرا از عالم فاسق این سئوال را پرسیدید.

در صحنه نفس مراقب باشیم

مفسر بزرگ قرآن کریم تاکید کرد: اخلاق برای آن است که ما بدانیم متولی اندیشه و انگیزه چه کسی است. ما همان طوری که موظفیم ببینیم چشم و گوش و دست و پای ما سالم است تا با چشم ببینیم و با گوش بشنویم و با دست و پا کار کنیم و محبوب را جذب و مکروه را دفع کنیم، باید در صحنه نفس کاملا مراقب باشیم که آیا او که متولی اندیشه و انگیزه است دچار آسیب نشده است.

وی با اشاره به کارکردهای دیگر اخلاق اظهار داشت: اخلاق برای این است که به درونمان سری بزنیم و شئون نفس را رقم بزنیم و متولیان اندیشه را شناسایی و متولیان انگیزه را ارزیابی کنیم و سلامت و مرض آنها را بررسی کنیم که اگر بیمار بود، درمانش کنیم و اگر سالم بود از آنها بیشتر استفاده کنیم.