محمد پور کاظمی در گفتگو با خبرنگار مهر افزود: علاوه بر احیای مناطق تخم ریزی طبیعی در رودخانه های اصلی منتهی به دریای خزر، یکی از روشهای حفظ ذخایر و بهره برداری پایدار اقتصادی از ماهیان خاویاری، تکثیر مصنوعی آنهاست.
وی عنوان کرد: بیوتکنیک آن از چند دهه گذشته در کشور بکار گرفته شد و اکنون نیاز به بهینه سازی و نوآوری دارد.
رئیس انستیتو تحقیقات بین المللی ماهیان خاویاری گفت: با توجه به کاهش شدید جمعیت های طبیعی ماهیان خاویاری و خطر انقراض نسل آنها امروزه افزایش راندمان تکثیر مصنوعی و تولید بویژه در مرحله انکوباسیون که دارای بیشترین درصد تلفات است، امری ضروری است.
وی خاطر نشان کرد: برای رفع چسبندگی تخم ها در مرحله پس از لقاح استفاده از گل رس که به عنوان مهمترین ماده رفع چسبندگی در روش سنتی است اما این ماده به دلیل داشتن آهن، ناخالصی و ذرات سخت که بر پوسته ظریف تخم تاثیر منفی می گذارد و خود سبب افزایش صدمات و قارچ زدگی و در نهایت کاهش تفریخ و ماندگاری لارو می شود.
پور کاظمی ادامه داد: کارشناسان بخش فیزیولوژی و بیوشیمی انستیتو تحقیقات بین المللی ماهیان خاویاری دکتر دادمان با استفاده از محلول های مختلف (تالک، کائولن و گچ ) و طی تکرارهای متعدد و مقایسه با محلول رس موفق شدند به ماده بهینه رفع چسبندگی تخم ماهیان خاویاری در تکثیر مصنوعی دست یابند.
وی گفت: در این بررسی مشخص شد که محلول کائولن مورد استفاده در رفع چسبندگی تخم، سبب تغییر مثبت و معنادار آماری در سطح پنج درصد خطا در شاخص های اصلی مرحله انکوباسیون (درصد لقاح، وزن تخمک و لارو، درصد قارچ زدگی، درصد هچ و بازماندگی) در مقایسه با محلول گل رس شد.
رئیس انستیتو تحقیقات بین المللی ماهیان خاویاری یادآورشد: کائولن با ویژگی های از قبیل قیمت پایین و دسترس آسان آن، pH مناسب، بافت نرم و غیرسایشی آن، اسمولاریته مناسب، غیر سمی بودن و فاقد اثرات منفی، بهداشتی بودن محلول کائولن، فقدان آهن در کانی کائولن و عدم رسوب بر روی پوسته تخمک و آسیب زدن به آن می تواند نقش موثری در این امر داشته باشد.
نظر شما