به گزارش خبرنگار مهر، تعطیلات پایان سال 2010 شاید چنین وانمود کرد که کشورهای عضو گروه 1+5 در رکود بوده و کریسمس آنها را از قول و قرارهای پیش از پایان سال با تیم مذاکره کننده جمهوری اسلامی ایران در ژنو غافل کرده است ولی با نیم نگاهی به رسانه های آنها در همین ایام می توان التهاب درونی آنها از دور آینده مذاکرات ایران با 1+5 را در استانبول دریافت.
طی همین تعطیلات پایان سال سرگی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه در مصاحبه با شبکه تلویزیونی روسی "وست " اعلام کرد که به حصول توافقی میان ایران و گروه 1+5 در نشست آتی در استانبول خوشبین است و از سوی دیگر باری مارستن سخنگوی وزارت امور خارجه انگلیس در گفت‌وگو با یکی از خبرگزاری های ایرانی تصریح می کند ، ما امیدواریم مذاکرات ایران و گروه 5+1 بتوانند راهحل مناسبی برای پشت سر گذاشتن تنش‌ها میان ایران و انگلیس ایجاد کنند، برای بسیاری از ناظران سیاسی داخلی هنوز این ابهام وجود دارد که چرا کاترین اشتون رییس سیاست خارجی اتحادیه اروپا پس از مذاکرات ژنو با قلب توافقات اعلام کرد :"در مذاکرات آینده (استانبول) درباره ایده‌های عملی و راه‌های همکاری در جهت حل نگرانی‌های محوری ما (1+5) درباره مساله هسته‌یی مذاکره می‌کنیم"
در همین شرایط اما دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران روایتی دیگر از توافقات با گروه 1+5 داشت. سعید جلیلی پس از پایان سه دور مذاکره در حالی که تصریح داشت خانم اشتون از حضور در کنفرانس مشترک خبری با وی سر باز زده است بر محوریت نقاط مشترک به عنوان توافق برای ادامه گفت‌وگوهای آینده خبر داد.
ابهام در فضای داخلی کشور درزمینه ادامه مذاکرات با گروه 1+5 در شرایطی تشدید می شود که طرف دیگر نیز از محتوای توافقات طفره رفته و به نظر می رسد که توافق برای مذاکره در استانبول تنها نکته مورد تائید دو طرف است.
ایران از یک سو تاکید دارد که موضوع هسته ای اش به عنوان حق مسلم قابل مذاکره نبوده و بسته فراگیر اقتصادی سیاسی و فرهنگی دستور ادامه مذاکرات خواهد بود و از سوی دیگر 1+5 دائما در خلال مباحث مطرح در این دور از گفتگوها سخن از دغدغه های هسته ای به میان می آورد ولی از منابع غیر رسمی خبر می رسد که رایزنی‌ها میان طرف ایرانی و گروه 1+5 برای انجام مذاکرات در استانبول در جریان است و گویا بر اساس توافق صورت گرفته در 15 و 16 آذر ماه در ژنو این گفت‌وگوها اوایل بهمن ماه انجام خواهد شد.
حال با این اوصاف به نظر می رسد که با پایان تعطیلات پایان سال میلادی در اروپا و نزدیکی به زمان برگزاری مذاکرات :
1 : در بعد اجرایی باید کاترین اشتون ـ رییس سیاست خارجی اتحادیه اروپا ـ که به نمایندگی از سوی کشورهای 1+5 هماهنگی برگزاری مذاکرات را بر عهده دارد، آمادگی‌اش را برای انجام مذاکرات آینده در استانبول حول محور همکاری و نقاط مشترک نشان دهد.
2 : در بعد محتوایی ابتدا هدف مشخص از ورود به دور جدیدی از مذاکرات اعلام و برای حصول به نتیجه ملموس نقاط مشترک میان طرفیت احصا شود تا همچون دور گذشته پس از پایان مذاکرات توافقات مشخص و خروجی نشست طی بیانیه مشترکی در نشستی مشترک با رسانه ها اعلام شود.
3 : جهت حصول آسانتر به نتیجه مطلوب در مذاکرات ، راهبرد فشار از یک سو و گفتگو از سوی دیگر از طرف غربی کنار گذاشته شود زیرا این ترفند نخ نما شده نا کارآمدی خود را درباره جمهوری اسلامی ایران نشان داده است و چنانچه بیش از پیش بر این استراتژی تاکید شود احتمال مواجهه غرب با بن بستی دیگر همچون بن بست قبل از آغاز این دور از مذاکرات محتمل است.
به هر حال باید دانست که غرب نیاز حیاتی به تداوم این مذاکرات دارد و واقعاً به همکاری با ایران محتاج است. در شرایط امروز منطقه نیاز آمریکا برای همکاری با ایران بسیار حاد شده و نشانه هایی وجود دارد که ایالات متحده می خواهد همکاری با ایران را به هر قیمت ممکن شروع کند. 3 حوزه مواد مخدر، دزدان دریایی و افغانستان برای آمریکا «دارای اولویت جدی» محسوب می‌شود و آمریکایی‌ها دریافته‌اند که بدون ایران قادر به کنترل این موارد نخواهند بود. از همین روست که می بینیم روزنامه دیلی تلگراف در گزارشی یکی از اولویت‌های سیاست خارجی پیش روی باراک اوباما ـ رییس‌جمهور آمریکا ـ را ایران عنوان می کند. اما این در حالی است که سیاست نخ نما شده چماق و هویج همچنان در دستور کار دولت یانکیهاست.
در خلال همین تعطیلات است که می بینیم با وجود اعلام صریح سازنده بودن مذاکرات ژنو از سوی دولتمردان امریکا ، گری سیمور ـ مشاور خلع سلاح رییس‌جمهور آمریکا تصریح می کند در این مذاکرات پیشرفتی حاصل نشده است و اعمال تحریم‌های جدید علیه ایران ضروری است. پس از او نیز وزارت خزانه‌داری آمریکا چند فرد و نهاد ایرانی را به فهرست تحریم‌های خود اضافه می کند.
حال که ماه ادامه مذاکرات جمهوری اسلامی ایران با 1+5 در استانبول فرا رسیده است، انتظار می رود که فضا روز به روز نسبت به آن حساس تر شده و این مذاکرات در مسیری قرار گیرد که همه طرفین حاضر در این مذاکرات و حتی کشورهای خارج از آن نیز منتفع شده و غرب با رویکرد های سلبی و غلط گذشته آن را به تنگنای انسداد نکشاند.
نظر شما