به گزارش خبرگزاری مهر، امیر محمد خانی، استاد دانشگاه و دبیر جشنواره معماری ایران1404 گفت: پنهان شدن در پشت افتخارات پدرانمان ویا پناه بردن به فرهنگ بیگانه چه شرق و یا غرب باعث شده که نسل امروز چیزی برای ارئه نداشته باشد، کشمکشی که امروز در معماری داریم انتخاب میان دانش گذشتگان با دانش ملل دیگر است که این خود راه نجات در معماری ما خلاقیت و نوآوری است.
محمد خانی در راستای برگزاری این جشنواره به برسی برخی مشکلات ریشه‌ای در معماری امروز کشورمان پرداخت و ادامه داد: در 100 سال اخیر فرهنگ ما میان دو راهی قرار گرفته که از میان این دو راهی مجبور به انتخاب شده‌ایم. یک راه فرار به فرم‌های گذشتگان است و راه دیگر پناه بردن به دامان غرب است. هر دوی این راه‌ها برخوردی انفعالی با اصل مسئله است.
وی افزود: پنهان شدن در پشت افتخارات پدرانمان و یا پناه بردن به فرهنگ بیگانه چه شرق ویا غرب باعث شده که نسل امروز چیزی برای ارئه نداشته باشد .اگرپدران ما به خاطر پناه بردن به گذشته شان ساکن می ماندند امروزه این تعداد آثار هنری بوجود نیامده بود.
محمدخانی تصریح کرد: پدران ما با کشف راه حل‌های جدید ومتناسب با فرهنگ ایرانی خود راه سومی ایجاد کردند ودست به ساخت آثار معماری زدند که نه تنها تحسین مردم زمان خودشان را برانگیخت بلکه نسل‌های آینده نیز از آن بی بهره نماندند.
وی در مورد وضعیت معماری ابراز کرد: امروز روز انتخاب معماری ماست. انتخابی که فردای ما را می‌سازد. این انتخاب باید برای مردم خودمان و متعلق به امروزمان باشد انتخابی که بتواند رشد کند. اگر بجای انتخاب سوم، راه گریز و پناهندگی را انتخاب کنیم نمی‌توانیم به جلو حرکت کنیم ودر این زمان است که مرگ هنر رخ می دهد و به تبع آن انحطاط باورهای یک جامعه شکل خواهد گرفت چرا که معمار هنری را خلق می‌کند که جامعه نمی تواند آن را تغییر دهد.
دبیر بخش معماری در توضیح اختلاف‌های موجود در معماری اظهار کرد: کشمکشی که در معماری و شهرسازی بی هویت امروز داریم نتیجه درماندگی میان دو انتخاب اشتباه است. انتخابی میان رجعت به فرم‌های گذشته و یا فرار به سمت غرب و شرق راه نجات در معماری ما انتخاب راه سوم مبتنی بر باورهای اجتماعی و نوآوری آینده اندیشانه است.
وی عدم آگاهی عده‌ای از معماران نسبت به باورهای جامعه خود را مهم‌ترین نقطه ضعف در معماری دوره کنونی دانست: خلاقیت یک معمار زمانی اتفاق می‌افتد که یک معمار جامعه خود را بشناسد و نیازهای شهروندان را درک و فضاهای خود را بر مبنای این نیازها طراحی کند. به بیان دیگر این معمار است که باید نیازمند خواسته‌های شهروندان باشد نه آنکه شهروندان طرح‌های معماران را تحمل کنند.
محمدخانی عنوان کرد: ما معماران می‌توانیم ایدهای خود را در جامعه به اجبار بر شهروندان القا کنیم حال آنکه اگر این ایده‌ها بر خلاف نظرات شهروندان وخواسته‌های یک جامعه باشد مردم مجبور هستند آن را تحمل کنند، درحالی که در سایر هنرها آگر هنرمند نسبت به جامعه بی اعتنا باشد، جامعه می‌تواند آن را انتخاب نکند و نسبت به آن واکنش منفی نشان دهد و آن اثررا به حاشیه براند ولی این اتفاق در معماری رخ نخواهد داد چرا که آثار یک معمار با زندگی مردم عجین است وهر روز آن را مشاهده و در آن زندگی می‌کنند بدین گونه اگر اثر نامناسبی خلق شود باعث آشفتگی بصری خواهد شد.
این استاد دانشگاه راه حل این مشکل را حضور رسانه‌ها به صورت جدی در نقد آثار معماری دانست: نباید این نکته را فراموش کرد که زمانی مردم یک جامعه می‌توانند نسبت به موضوعی واکنش نشان دهند که نسبت به آن مسئله آگاهی داشته باشند مثلا در گذشته مردم جامعه ایرانی هر کدام دارای خودآگاهی معماری بودند و به نوعی هر کس معمار خود بود . بدینگونه می‌توانستند در خلق آثارآن دوره دخیل باشند.
وی افزود:در قرن اخیر و ورود معارف غربی در حوزه معماری و ایجاد آکادمی‌های آموزش معماری وداشتن دیدهای محدود در رشته معماری فاصله عمیقی میان نظرات معماران و باورهای جامعه اشان به وجود آمد که ترمیم این فاصله از وظایف رسانه‌ها است تا با دادن آگاهی‌های معماری به مردم، سطح توقعات عمومی را بالا ببرند و بدین گونه با اصلاح ذائقه اجتماعی ، نظام تولید ساختمان تحت فشار نیازهای اجتماعی قرار گیرد اینگونه معماران به خلق آثاری خواهند پرداخت که مناسب مردم وجامعه امروزشان باشد .
محمد خانی در آخر با اشاره به برگزاری جشنواره معماری ایران1404آن را گام نخستی برای ایجاد انگیزه وتفکرات نوین در حوزه آینده معماری ایران ذکر کرد: تمامی موارد ذکر شده در مورد ضعف معماری امروز می‌تواند در نشست‌ها، مسابقات و گردهمایی‌ها مطرح شده و با ارائه طرح‌هایی از سوی معماران همراه باشد چرا که آینده‌ای زیبا بدون گفتمان و حضور نظرات مختلف به وجود نمی‌آید ، جشنواره معماری ایران1404 با هدف جمع آوری ایده‌های مختلف به دنبال ایجاد سبک‌های نوینی مربوط به ایران امروز است.
وی خاطر نشان کرد: این هدف زمانی می‌تواند محقق شود که تمامی معماران ودستگاههای مختلف که ادعای دلسوزی برای معماری جامعه اشان را دارند در این جشنواره گردهم آیند و با ارائه طرح ها یا نظرات خود ویا حتی اعلام آمادگی برای پیشبرد اهداف این جشنواره تلاش نمایند.
نظر شما