دکتر بهرام امیر احمدیان درمورد علل ماندگاری اندیشههای متفکران پیشرو به خبرنگار مهر گفت: بزرگان علم و ادب و اندیشه ویژگیهایی داشتند که موجب تمایز آنها با دیگر افراد جامعه شد و باعث شد دیگر کسانی و متفکرانی نتوانند از قبیل آنها خلق شوند و یا از آنها جلو بزنند. یکی اینکه به کار خودشان ایمان داشتند دوم اینکه اینان پشتکار زیادی داشتند ودر کارهایشان با آن ایمانی که داشتند پیش میرفتند. سوم اینکه اینان هیچ وقت ناامید نمیشدند آزمایشها و کارهای زیادی میکردند و با صبر و حوصله کار میکردند.
این استاد مطالعات روسیه شناسی دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران درمورد انگیزههای این متفکران پیشرو همچنین اظهارداشت: به نظر میرسد شرایط زندگی این متفکران انگیزههایی برای کار آنها فراهم میآورده شرایط اجتماعی و سیاسی که آنها در آن بسر میبردهاند. حیات سیاسی آنان ، اینها را در یک تنگنا قرار میداده که برطرف کردن این تنگناها انگیزهای برای خلق آثارشان و تأملات آنها و به جلو رفتنشان بوده است. یا اینکه شرایط اجتماعی و سیاسی آنان خیلی دوره شکوفایی بوده و باعث شکوفایی ذهن و اندیشه آنان شده است. یکی دیگر از انگیزههایشان این بوده که توسط کسانی حالا چه حکام زمانه و یا مسئولان کشوری حمایت و تشویق میشدند برای مثال ابن سینا در دربار از مقام و اهمیت خاصی برخورداربود و کتابخانهای که کسان دیگری از آن بهره مند نبود در اختیارش بود.
این محقق و پزوهشگر حوزه علوم سیاسی درادامه تصریح کرد: درجوامع دیگر هم به علم این پیشروان نیاز داشتند و منابع کافی در اختیار آنها گذاشته میشد. زندگی فردی آنها هم قابل تأمل است به جهت اینکه شادکامیها و ناکامیهای آنان در زندگی تأثیر بسزایی در خلق آثارشان داشته است و انگیزه و محرکی برای آن بوده است. دیگر اینکه درکنار هر مرد موفقی یک زن بزرگی وجود دارد که این مردان بزرگ را پرورش دادهاند.
امیراحمدیان درمورد کم شدن این متفکران پیشرو در جهان معاصر هم گفت: به جهت گستردگی شاخههای مختلف علوم، دیگر متفکرانی که شاخص باشند مطرح نیستند یعنی در همه زمینهها آگاهی داشته باشند . چه بسیار دانشمندان جوانی هستند که درشاخه کوچکی کار میکنند و در آن حوزه متخصص هستند ولی زیاد شناخته نمیشوند . بنابراین از کمیت متفکران پیشرو کم نشده است ولی اینکه دیگر آنها آشکار و شاخص نیستند شاید بتوان گفت که شرایط جامعه دیگر نتوانسته است همچنین نابغههایی را خلق بکنند.
این نویسنده و مترجم درباره شیوه مواجهه با این بزرگان اندیشه هم تصریح کرد: یکی اینکه از این بزرگان تجلیل بشود و همایشهای بزرگداشتی برای آنان برگزار بشود. به نظر میرسد این کار انگیزهای برای جوانان و نسلهای بعدی بوجود میآورد تا این متفکران پیشرو را سرمشق زندگی خود قرار دهند. دوم اینکه من پیشنهاد میکنم که در کتابهای درسی دانش آموزان راجع زندگی و آثار این متفکران مطالبی درج شود. چراکه کتابهای درسی در سطح ملی و میلیونی چاپ میشوند و از کتابهای غیردرسی با تیراژ کم ، تأثیر بسیار زیادتری دارند. هنوز مطالب و اشعار کتابهای درسی نسل ما در ذهن ما باقی مانده است. دیگر اینکه تصاویر این بزرگان روی اسکناسها و سکهها حک شود زیرا گردش و جریان این پولها خیلی زیاد است و سبب ماندگاری نام و خاطره این بزرگان در اذهان میشود.
وی درپایان یادآورشد: معابر و اماکن هم با نام آنها نامگذاری بکنیم زیرا این کار سبب جاودانه شدن نام این متفکران در ذهن فرزندانمان میشود.
نظر شما