مدعیان پیروی از ولایت فقیه در حال انجام اشتباهات فاحش هستند

به گزارش خبرگزاری مهر، حسین فدایی در گفتگو با خبرنگاران این خبرگزاری درخصوص موضوعاتی چون چگونگی پرداختن به مسائل داخلی کشور، عملکرد مجلس و وحدت اصولگرایان صحبت کرد.

دبیر کل جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی و نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در پاسخ به سئوالات صریح ما پاسخهای صریحی نداد. فدایی معتقد است یکی از ویژگی های طبیعی خبرنگاران ایجاد چالش و پرداختن به مباحث چالش‌ برانگیز است که البته ممکن است همواره به مصلحت نظام و جامعه ما نباشد. 

او در فضای صمیمی حاکم بر این مصاحبه سعی کرد بیشتر درباره کلیات مباحث روز سیاسی بحث کند تا اینکه به مصداق ها بپردازد. فدایی معتقد است وقتی راهبرد کلان کشور که از سوی رهبری تبیین می‌شود پرهیز از اختلاف افکنی میان قواست، ایجاد مباحث چالشی از سوی مسئولان هر سه قوه و حتی اصحاب رسانه واقعا به نفع مصالح نظام نیست، و شاید به دلیل همین اعتقاد راسخ است که خود را مقید می داند که اشکالات و ایرادات وارد بر دولتمردان و همکاران خود در مجلس را در فضای رسانه ای بیان نکند یا حداقل از ذکر مصداق ها بپرهیزد.

مصاحبه ما با حسین فدایی نماینده تهران را که به دلیل حجم اخبار جاری کشور با کمی تاخیر منتشر می شود را بخوانید.

آقای فدایی شما پس از نامه رئیس جمهور و بیان ایراداتی به کار قوه مقننه،  فضای عمومی مجلس را چطور دیدید؟

قبل از پاسخ به سوال شما باید مطلبی را روشن کنم. باید دید اساسا چه نسبتی میان شفاف سازی و مصلحت نظام است. شما خبرنگاران و برخی مسئولان مصلحت را در شفاف سازی و ایجاد چالش می بینید اما آیا واقعا اگر ایجاد چالشی شود مصالح نظام تامین می شود؟

در دهه 60 افشاگری خیلی عرف بود الان هم در حال احیا شدن است آیا واقعا این افشاگری تامین مصلحت می کنند یا ممکن است گاهی ضد مصلحت باشد. این سئوال باید مطرح شود که چرا اساسا مقام معظم رهبری اخیرا مطرح کردند که سعی کنید مسائل فرعی اصلی شود اولویت بندی ها حفظ شود؟

درست است که فتنه پس از انتخابات سال 88 شکست خورده اما ریشه کن که نشد مدیران و کارفرمایان صحنه که وجود دارند. عناصر عمل کننده خارجی که وجود دارند اگر اینها بخواهند تنور خود را گرم کنند غیر از این است که یکی از راه های آنها توسعه ابهامات و شبهات و به هم ریختن مرزهای سیاسی - اجتماعی است.

اگر بپذیریم مسیر آنها مسیر بهم زدن مرز بندی ها و توسعه ابهام و شایعه است، بیشتر از هر زمانی وظیفه و تکلیف پیدا می کنیم که اولویت بندی ها را رعایت کنیم ازهر زمان بیشتری وظیفه پیدا می کنیم نگذاریم مسائل اصلی و فرعی جابجا شود.

شیوه ورود رئیس جمهور به مباحث حقوقی را چطور دیدید؟

گاهی افراد بزرگی اشتباه می کنند. مسئولان بزرگی اشتباه می کنند، کسانی که مدعی پیروی خط ولایت هستند، دارند اشتباه می کنند و مطالبی که شان و وجاهت حقوقی و قانونی ورود به آن را ندارند ورود پیدا می کنند.

مطالبی را که در خور رهبری است که برای حل مسئله ورود پیدا کند، در آن دخالت می‌کنند و این منجر به دامن زدن به فضای شبهه و ابهام می شود و اگر فضای شبهه و ابهام زیاد شود صحنه غبارآلود می شود و امکان تشخیص راه درست از غلط و حق از باطل سخت می شود، یعنی بستر فتنه فراهم می شود. 

اگر فلان مسئولی که بیشتر از همه مسئولیت دارد، مدعی پیروی ولایت است، اشتباه کرد؛ چرا من به آن اشتباه دامن بزنم؟ چه من به عنوان یک نماینده و چه شما به عنوان یک خبرنگار چرا آن مسیر را دامن بزنیم و ادامه دهیم؟ لذا فکر می کنم مسئولان معصوم نیستند و دچار اشتباه می شوند اما رفتار ما، نسبت به اشتباه آنها نباید تشدید صحنه سیاسی - اجتماعی جامعه شود و بین مسئولان ایجاد اختلاف کند.

نکته مهم تر فضای عمومی جامعه است، مهمترین و گسترده ترین و ضروری ترین پروژه پس از انقلاب اسلامی را که اجرای قانون هدفمند کردن یارانه ها است را طی می کنیم طرحی که دوست و دشمن بر ضرورتش اذعان کرده اند.

کسانی که سلایق مختلف سیاسی داشتند ضرورت این تحول را قبول داشتند از طرفی آنها که می خواستند حساب خود را با انقلاب و خط نورانی امام در کف خیابان ها حل کنند و نتوانستند، طراحی کردند از مجاری خاص مثل مجلس وارد شوند و این مسئله را حل کنند و انتقام بگیرند و بهترین وقت برای انتقام گیری را اجرای این تحول عظیم اقتصادی قرار دادند، چون فکر کردند در صورت اجرای این طرح نارضایتی در جامعه به اوج می رسد و این بهترین بستر برای فعالیت آنها است.

دشمنان خارجی نیز هم داستان با جریان فتنه شدند و گفتند شما از داخل فشار آوردید و امتیاز بگیرید، ما هم از بیرون فشار می آوریم یعنی دو نقطه فشار طراحی شده توسط نظام سلطه و عقبه های داخلی آنها طراحی شد و گفتند تحریم را در دستور می گذاریم فشار اقتصادی از بیرون وارد می کنیم و از طرفی فشار اقتصادی از داخل رخ می دهد و نارضایتی رقم می خورد سپس می توانیم انتقام بگیریم.

اخیرا تفاق جدیدی هم رخ داد و این بود که نهضت بیداری در ادامه انقلاب اسلامی در جهان اسلام در تونس، مصر و اردن رخ داد و حرکات اجتماعی روز به روز و با قدرت پیش می رود. ما باید تمام ظرفیت های نظام را بسیج می کردیم مجلس و دولت و دهها هیئت کارشناسی و سیاسی ارتباط بین المللی را مدیریت می کرد سامان می داد تا به مردم این کشورها انگیزه دهند .

به نظر می رسد اختلافات ناصوابی وجود دارد که ناشی از جهت گیری دو طیف است. منشی در قوه مجریه ایجاد شده که تلقی خاصی در خصوص اختیارات این قوه ناشی از قانون اساسی دارند، بدین نحو که طبق برداشت خود رفتار قوای دیگر را با قانون اساسی تطبیق دهند و برنتابند و ازطرف دیگر، قوای دیگر نیز از نگاه خود راه دیگری را طی می کنند و گاهی همراهی مناسبی با قوه جریه ندارند. راهکار عملی شما برای حل این اتفاق چیست؟

بعضی ها تحلیلشان این است که در فضای درگیری و تضاد می توانند کارشان را پیش ببرند. این بینش در گذشته هم بوده است، در حالی که این بینش غلطی است. تکیه بر منطق تضادگرایی در پیشبرد اهداف و برنامه ها به نظرم حرف درستی نیست.

حل هر موضوعی در حکومت جایگاهی دارد و تعریف شده است، ما برای حل مشکلات و ابهامات و تلقی های مختلف از قانون اساسی راهکار داریم. اینگونه نیست که برای هر کاری جو سیاسی درست کنیم. قانون راه را پیش بینی کرده است. اگر کسی برداشتی از قانون اساسی دارد آیا آن برداشت حجیت بوجود می آورد که آن را اجرا کند ؟

قطعا حجیت ندارد. قانون اساسی پیش بینی برداشت های مختلف را به شورای نگهبان داده است بر فرض یک عده تلقی متضاد داشته باشند اگر ضرورت باشد حل مشکل به عهده رهبری انقلاب است. اینگونه نیست که رئیس هر قوه یا هر جریان سیاسی یا فرد اندیشمند و تاثیرگذاری برای خود مستقل از راهکارهای صریح قانونی کاری کند.

مگر جرم جریان فتنه چه بود؟ جریان فتنه هم برای خود تحلیل و برداشت خاصی داشت که طبق آن برای احقاق حقوقی که به غلط برای خود متصور بود مردم را کشاند به خیابانها و در مقابل جمهوریت نظام ایستاد. که اگر این جریان اعتقاد داشت نظام را قبول دارد باید سازوکارهای درون نظام را هم می پذیرفت. لذا راهکار را خود نظام و قانون اساسی داده است که در برداشت های متفاوت و بروز اختلافات در حوزه تقنینی و اجرایی چگونه طی مسیر شود تا به نظر واحدی رسیده شود.

ارزیابی شما از عملکرد هیئت رئیسه و ماجرای شکایت نمایندگان به کمیسیون اصل نود چیست؟

به این سئوال پاسخ می دهم اما نه از منظر عضو کمیسیون اصل نود.

من هم معتقدم هیئت رئیسه در مدیریت مجلس اشکالاتی داشته و بی اشکال نبوده است. این را هم حق طبیعی هر نماینده می دانم که نسبت به هر چه شکایت دار، پیگیری کند.

طبیعی است که این سازوکارهای قانونی هر چه فعال شود مناسب تر است تا اینکه جوسازی های سیاسی کنیم . بهتر است از مسیر سازوکارهای واقعی داخلی رسیدگی کنیم تا ببینیم اشکال متوجه چه فرد و مرجعی می شود.

شما هم جزو نمایندگان امضا کننده شکایت از هیئت رئیسه بودید؟ سرانجام این شکایات چه شد؟

من جزو امضا کنندگان شکایت از عملکرد هیئت رئیسه نبودم. چون من عضو کمیسیون اصل نود هستم نمی شود که خودمان هم شکایت کننده باشیم و هم رسیدگی کننده به شکایت. ما در کمیسیون دو شکایت از عملکرد هیئت رئیسه مجلس داریم که هر دو درحال بررسی است.

نظر شما درباره عدم حضور رئیس جمهور و وزیر راه در جلسه استیضاح وی چیست؟ تلقی دولت در خصوص قانونی نبودن استیضاح را می پذیرید؟

نفس استیضاح حق قانون همه نمایندگان است که بتوانند ورود پیدا کند، اما در این حق قانونی سلب مصالح عمومی نشده است. گاهی برخی کارهای درست اگر در زمان مناسب صورت نگیرد آن کار درست زیر سئوال می رود.

در مقطع زمانی که در صحنه بین المللی و داخلی داریم و در آستانه دهه فجر بودیم، شاید اگر من جای استیضاح کنندگان بودم این وقت را انتخاب نمی کردم.

بحث دوم فرآیند رسیدگی است. بر اساس قانون اساسی 10 نفر از نمایندگان می توانند استیضاح کنند. زمان اعلام وصول استیضاح بیش از 20 نفر این طرح را امضا کردند بعد از آن چند نفر به امضا کنندگان طرح، اضافه شدند. 

بر اساس گفتگویی که از ناحیه دوستان دولت با امضا کنندگان صورت گرفت، بعضی از آنها امضایشان را پس گرفتند. گفته شد تعداد کسانی که امضایشان را پس گرفتند باعث شده تعداد امضای طرح به زیر 10 نفر برسد. بنابراین برداشت، دولت نظرش این بود که استیضاح منتفی است.

اما هیئت رئیسه مجلس این را نپذیرفت، مرجع تشخیص این موضوع هم هیئت رئیسه مجلس است. از بیرون مجلس مرجعی تعریف نشده که او باید رسدیگی کند. پس تلاش هایی که از بیرون مجلس برای منتفی کردن استیضاح صورت بگیرد به نظر من صحیح نیست.

ما مرجعیت تشخیص را حتی اگر اشتباه کرده باشد، نمی توانیم نفی کنیم اگر نفی کنیم سنگ روی سنگ بند نمی شود.

حال تشخیص اینکه آیین نامه نقض شده یا استیضاح قانونی نبوده و به استناد آن مسئول اجرایی در مجلس حاضر نشود، کار درستی نبود.

قطعا کسی که از خود دفاع نکند در تصمیم نمایندگان اثرگذار است و بی اثر نخواهد بود. اگر کسی مطلب منطقی و مستندی داشته باشد و برای نمایندگان توضیح دهد بالاخره عده ای را تحت تاثیر خود قرار می دهد که نتیجه را تغییر خواهد داد. شاید مطلق تغییر ندهد اما بالاخره بی تاثیر نخواهد بود.

ارزیابی شما از روند فعلی وحدت اصولگرایان چیست در طی این مسیر چه نکاتی باید در نظر گرفته شود؟

شعار مردم در انقلاب سه رکن اصلی را برای وحدت تحت عنوان "مکتب"، "وحدت" و "رهبری" مطرح می کرد. اگر کمی تامل کنیم، می بینیم مردم دقت خوبی در تعیین شعار داشتند. هر سه محور شعار بسیار کلیدی و پراهمیت هستند که اتفاقا ولایت و رهبری جهت دهنده به دوعنصر مکتب و وحدت است.

موضوع اصلی وحدت به خواص و نخبگان و سیاسیون و مسئولان بر می گردد. آقایان سیاسی و مسئولان همین حرفها را صد برابر تندتر می گویند. اما آیا فضای مدیریت ولایت فقیه را قبول دارند یا پایبند به مفاهیمی هستند که از ناحیه ولایت فقیه مطرح می شود؟ زیرا ولایت مداری یعنی تبعیت از یکسری از مفاهیم و دیدگاه ها. در صورتی که من مسئول یا عنصر سیاسی نسبت به این مفاهیم یک زاویه باز کنم و بگویم من هم مطلبی دارم من هم نظری دارم و حسابی باز کنم قطعا و یقینا ایجاد زاویه و در نتیجه اختلال در مدیریت کلان کشور خواهد شد.

اگر رهبری نظام افق 20  ساله را ترسیم می کند، آنگاه یک عده در مقام تصمیم گیر یا مقام اجرایی بگویند اینگونه نباشد، چطور می شود جامعه را اداره کند؟

یا اگر رهبری امت، صحنه داخلی را اینگونه ترسیم و تاکید می کند که عده ای پس از انتخابات صحنه را کارگردانی و کارفرمائی و صحنه پردازی کردند و در میدان بازی فعال شدند. پس از انتخابات، انتخابات افتخار آمیز ملت ایران را زیر سئوال بردند، ایجاد فتنه کردند و فتنه انگیزی کردند و عظمت این نظام را در چشم دشمنان نظام خوار کردند. آنگاه عده ای بگویند این حادثه یک حادثه امنیتی یا یک بداخلاقی یا یک حادثه سیاسی بود و نگذارند آن مفهومی را که رهبری ترسیم کرده جا باز کند، آیا این مشکل ایجاد نمی کند؟ 

یا اگر به طور مثال وقتی رهبری نظام می گویند تضعیف این دولت حرام است، من بگویم: درست است که رهبری گفتند تضعیف دولت حرام است، اما باید بتوانیم اشکالات را مطرح کنیم و به نقد و چالش بکشانیم، این برای رشد جامعه خوب است. سوال این است که مگر رهبری این موضوع را نمی داند؟ این چه نوع برخوردی است که فضای عمومی جامعه را در مسیری که رهبری پیش می برد، همراهی نمی کنیم و مانع می شویم، یا زاویه جدید ایجاد می کنیم. بنابراین نوع تعامل خواص و مسئولان باید هماهنگ با رهبری باشد در غیر این صورت برای همان جریانات بیشتر از همه مشکل ایجاد می شود.

هم اکنون متاسفانه شاهد اینگونه رفتارها هستیم و اساسا معنای آن با ولایتمداری فاصله دارد. این امت حزب الله و مردم متدین به گفته امام (ره) یک امت برتر هستند. زیرا در این گلوگاه ها بیش از هر کسی آهنگ ولایت را رعایت کردند. نمی شود چند آهنگ باشد و بعد بگوییم ما هماهنگ هستیم یک آهنگ و یک مسیر وجود دارد یک سیاست باید اعمال شود.

بقیه باید هماهنگ باشند البته معنا و مفهومش این نیست که بقیه حق اظهار نظر ندارند، اما این اظهار نظر راه دارد باید به گونه ای باشد که تقویت آن آهنگ واحد باشد.