به گزارش خبرنگار مهر،در ابتدای این نشست که روز گذشته همزمان با برگزاری چهارمین روز از برگزاری جشنواره موسیقی فجر برگزار شد، ناصرالدین غراب پژوهشگر موسیقی با اشاره به موضوع نشست گفت : فکرمی‌کنم می‌توانیم با توجه به نظریه جهانی شدن و بحث یکپارچگی جهانی روزنه‌ای را باز کنیم و ضرورت مردم‌شناسی موسیقی را مطرح کنیم، بحث جهانی‌شدن به معنای محو و کمرنگ‌شدن مرزها و محدودیت‌های جغرافیایی در سه عرصه مهم سیاست، اقتصاد و فرهنگ است، اما دستاورد جهانی‌شدن درهم فشردگی مکانی و زمانی است که برای رسانه‌ها ایجاد شده است.
وی در ادامه افزود : اگر در گذشته موسیقی ملل توسط اروپاییان و صاحبان علم مورد مطالعه قرار می‌گرفت، در حال حاضر جامعه‌شناسان آن را به عنوان دستاورد جامعهی خودی قلمداد می‌کنند داشته‌های فرهنگی ما از جمله موسیقی که از آن تحت عنوان نوستالژیک یاد می‌کنند با سایر کشور‌ها متفاوت است.
در ادامه این نشست حسن خادمی مستند‌ساز با بیان اینکه ایران در حال گسترش فناوری است، گفت: نسل جدیدی در تحولات جامعه ایران در حال شکل گیری است، که یک حوزهی عمومی جدید را شکل داده است، فضای زیرزمینی که گروه‌های سیاسی در آن فعالت می‌کنند، در ابتدا در روسیه به وجود آمد و سپس این فضای زیرزمینی تبدیل به فضاهای فرهنگی هم شدند؛ در جامعه ایران هر نوع موسیقی که مجوز ورود به حوزه عمومی پیدا نکند، زیرزمینی می‌شود دراین راستا محدودیت های موجود در عرصه های سیاسی و اجتماعی کشور به خصوص در سالهای اخیر باعث شده فضای عمومی در یک قلمرو زیرزمینی فعالیت کند.
پس از پایان صحبت های خادمی افشین داور‌پناه دبیرنشست با اشاره به رویکرد انسان‌شناختی در رسانه گفت : متکثر‌شدن جامعه ایرانی باعث تکرر گونه‌های موسیقایی در ایران شده است، وقتی در گذشته معقوله موسیقی را تقسیم بندی می‌کردیم، در قالب ردیف و دستگاه، کلاسیک یا سنتی و ... مجزا می‌شد، اما در حال حاضر موسیقی تلفیقی و زیرزمینی هم به این نسخ شناسی اضافه شده است.
داور‌پناه در ادامه دامنه این تغییرات را در موسیقی اقوام ایرانی دانست و گفت : در گذشته موسیقی اقوام با سازهایی چون سرنا و کرنا می نواختند اما امروز در اجرای موسیقی اقوام از سازهای الکترونیکی استفاده می شود که با بحث زیبایی‌شناسی سنخیت دارد ، گویش‌های آنها هم به علت رسمیت یافتن زبان فارسی تغییرکرده و اقوام ایرانی به موسیقی‌های زبان فارسی که از رسانه ملی پخش می‌شود، گرایش یافتند برهمین اساس طی تحقیقاتی که داشتم موسیقی زیرزمینی بین ترک‌ها و عرب‌ها جایی ندارد، اما در بین کردها موسیقی زیرزمینی یافت شده است.
در بخش دیگری از این نشست دکتر ناصر فکوهی بحث درباره موسیقی زیرزمینی را بی معنا دانست و گفت: موسیقی که همگان بدان دسترسی دارند، چندان زیرزمینی هم نیست موسیقی که همه‌جا آن را می‌فروشند و در اینترنت فقط با یک کلیک با آن فاصله است، دیگر معنای محرمانه و زیرزمینی نمی دهد.
وی ادامه داد: سیستم‌های هنری و به خصوص سیستم موسیقی امکانات بی‌نهایتی را برای ما ایجاد می‌کند ما به وسیله زبان در موسیقی می‌توانیم محتواهای جدید تولید کنیم، می‌توانیم پاپ را با کلاسیک تلفیق کنیم و ترکیب جدید به وجود آوریم. بدین ترتیب بی‌نهایت هویت برای موسیقی به وجود می‌آید.
فکوهی افزود: هیچ جامعه‌ای در جهان نیست که در آن موسیقی وجود نداشته باشد، چرا که موسیقی امکان هویت‌سازی بالایی ایجاد می‌کند از طرف دیگر ممکن است همانگونه که موسیقی ما را به تعالی می‌رساند به همان میزان ما را به سمت تخریب هویت سوق می دهد پس موسیقی یک شمشیر دو لبه است و در نهایت موسیقی پدیده ای مانند نفس کشیدن است اما کسی که تلاش می‌کند از هنر به عنوان وسیله ابزاری یا ایدئولوژیک استفاده کند، هنر او را تخریب می‌کند.
نظر شما