"رحمت اميني" مدرس و كارگردان تئاتر در گفت و گو با خبرنگار هنري " مهر" با بيان اين مطلب گفت: اگر در ايامي به جز مناسبت هاي مذهبي اين نوع تئاتر به روي صحنه بيايد يا هنرمنداني آن را اجرا كنند كه تماشاگر انتظار آن را نداشته باشد، تئاتر مذهبي بيشتر به چشم مي آيد . به طور مثال كسي توقع نداشت كه " محمد رحمانيان" نمايش " پل" را كار كند و به همين دليل طيف هاي مختلف نمايش را ديدند. حال اگر به طور مثال اين نمايش را " حسين مسافر" كار مي كرد فقط همان طيف خاص تماشاگر نمايش " خورشيد كاروان" اين نمايش را مي ديد. همين اتفاق در مورد نمايش " يادگار سال هاي شن" كه " علي رفيعي " آن را كارگرداني كرده بود افتاد.
وي در ادامه با توضيح خصوصيات تئاتر مذهبي گفت: تئاتر مذهبي تئاتري است كه طبق فضاسازي خاصي كه براي اين تئاتر معمول و عرف شده است در ايام خاصي به روي صحنه مي آيد و معنا مي گيرد و به دليل همين جاافتادگي در همان ايام با استقبال مواجه مي شود، درست مانند تعزيه.
وي افزود: اما اگر به جاي تئاتر مذهبي به تئاتر ديني اشاره كنيم با تنوع بيشتري مواجه مي شويم. اين نوع تئاتر امكان دارد داراي ظواهر مذهبي از لحاظ اسم، داستان و غيره نباشد، اما در عمق اجرا معناي مذهبي مستتر باشد. در تئاتر ديني دستورات مذهبي متبلور مي شود، مثلا تئاتري كه در نكوهش دروغ است يك تئاتر ديني محسوب مي شود. اين نوع تئاتر قابليت آن را دارد كه در طول سال و بدون دريافت سفارش اجرا برود.
اين عضو كانون منتقدان در ادامه گفت: البته تئاتر ديني با همان مشكلاتي مواجه است كه تئاتر حرفه ايي ما از لحاظ مخاطب، متن، بازيگر و... مواجه است.
مسئول دفتر نقد و بررسي تئاتر حوزه هنري در مورد فعاليت هاي حوزه هنري در حوزه تئاتر مذهبي گفت: حوزه هنري از سال گذشته از شكل هاي كليشه شده تئاتر مذهبي فاصله گرفت و به رويكردهاي تازه اين حوزه روي آورد و در اولين تجربه نمايش " دختران خاك" را در كنار يك شكل تجربه شده، به روي صحنه برد. اين روند در همايش " ملودرام ها و عاشورا" ادامه پيدا كرد و سه نمايش متفاوت در حوزه تئاتر ديني به روي صحنه رفت.
اميني در انتها اضافه كرد: البته معضلاتي وجود دارد كه مختص ما نيست و مثلا مركز هنرهاي نمايشي نيز كه دفتر نمايش هاي مذهبي را راه انداخته است ، نتوانسته چنان كه بايد به اين حوزه بپردازد.
نظر شما