به گزارش خبرنگارمهر، البرت گدی - عضو هیئت علمی دانشگاه کپنهاگ دانمارک امروز سه شنبه در چهارمین کنفرانس بین المللی علوم شناختی که امروز سه شنبه 20 اردیبهشت ماه برگزار شد، در زمینه روابط میان انتقالات عصبی دوپامینرژیک با شخصیت سخنرانی کرد و گفت: متابولیسم انرژی مغز و انتقالات عصبی مونوآمینرژیک در بخش های مغز و زیر مخ در مغز پستانداران با هم در تعامل اند.
وی ادامه داد: این دو به عنوان کارکردهای سن به درجات متفاوت در بخش های مختلف مغز تغییر می کنند. هر دو در ناهنجاریهای کشنده عصب به شیوه هایی که مکانیسم های مشروح فسفریلیشن اکسیده در میتوکندریا را درگیر می کند، دخالت دارند.
این دانشمند دانمارکی ادامه داد: نتایج حاصله از عصب نگاریهای اخیر آشکار می سازد که نقصان های جذب اکسیژن که توسط جریان خون مغز و نرخ مصرف اکسیژن دیکته می شود، می بایست زیر 60 درصد باقی بماند تا ارائه مناسب اکسیژن به کلیه بافت های قشر مغز تضمین شود.
وی در ادامه افزود: دوپامین وارده در کرتکس و استراتوم به جریان خون و مصرف منظم اکسیژن کمک می کند.
گدی گفت: مطالعات تطبیقی این متغیرها در افراد انسانی در سنین مختلف حاکی از افزایش جذب اکسیژن است که با تامین اکسیژن کارآمد کمتر مطابقت دارد. همچنانکه دریافت کننده (رسپتور) و ناقل دوپامین به مرور زمان از بین می روند افزایش فراسلولی دوپامین و وسیکولار آسیب دیده مرگ عصب را از طریق ایجاد آر او اس و عمل اکسیدان از دوپامین را بیشتر باعث شده و نتیجه را مختل می سازند.
وی با بیان اینکه به نظر می رسد این عمل به شدت به روند حساسیت جویی فرد مشکوک بستگی دارد، تاکید کرد: در کانون این مکانیسم تنظیم تامین اکسیژن از طریق جریان خون و توانایی میتوکندریای فردی برای پاسخ به رخدادهای چرخشی قرار دارد که بخشی به واسطه عدم ترکیب فسفری شدن اکسیدی فرد صورت می گیرد.
نظر شما