به گزارش خبرگزاری مهر، شاید میان درختها، رودخانه ها، ابرها و نورونها هیچ شباهتی وجود نداشته باشد، اما تمامی این ساختارها نمونه هایی از فرکتالها، اجرامی با اشکال نامنظم که در آن هر یک از عوامل سازنده با شکل کلی یکسانند، به شمار می روند. برای مثال یک مسیر فرعی از یک رودخانه به کل رودخانه شباهت دارد.
تراشه های الکترونیکی فراکتال نیستند، با این همه برخی از محققان در تلاشند با پیوند زدن چنین تراشه هایی به نورونهای چشمی، قدرت بینایی را به افراد نابینا بازگردانند و با توجه به اینکه نورونها فرکتال هستند اتصال یافتن آنها به ساختار فرکتال دیگری می تواند در بازیابی بینایی بیماران تاثیر بیشتری داشته باشد.
محققان دانشگاه اورگان بر اساس این ایده در حال ساختن نانوگلهای فلزی است تا بتوانند با کمک آنها راه حلی برای درمان نابینایی ارائه کند. "ریچارد تیلور" محقق این پروژه می گوید دوربینهای دیجیتال تا رسیدن به وضوح تصویری برابر چشم انسان راه زیادی در پیش ندارند و از این رو میزان اطلاعاتی که می توان از تراشه های پیوند زده شده به مغز انتقال داد در برابر حجم داده های دریافتی چشم بسیار محدود است.
این به آن خاطر است که تراشه های موجود از توانایی کافی برای اتصال برقرار کردن با تعداد کافی از نورونها برخوردار نیست، درست مثل اینکه فردی بخواهد 10 میخ را درون هزار حفره بگنجاند.
نانوگلهای فلزی تیلور بر روی تراشه ها توسعه یافته و از توانایی خود سرهم بندی برخوردارند، به شکلی که می توانند در پی فرایندی ویژه به ساختارهای فرکتالی مشابه نورونها تبدیل شوند.
به این شکل با پیوند زدن این تراشه ها به نورونهای چشم می توان سطح مشترک مناسبی میان نور جمع آوری شده توسط شبکیه و نورونهای تشکیل دهنده عصب بینایی به وجود آورد که کارایی آنها به دلیل قدرت تراشه برای اتصال به تمامی نورونها به حدود 100 درصد خواهد رسید.
بر اساس گزارش گیزمگ، محققان اکنون در تلاشند با استفاده از انواع مختلفی از فلزات انواع متفاوتی از این نانو گلهای فلزی را تولید کنند تا بتوانند نوع فلزی که با پیوند زده شدن در چشم واکنشهای سمی ایجاد نخواهد کرد را بیابند.
نظر شما