به گزارش خبرگزاری مهر، سایت "American Thinker" در مطلبی با عنوان "بازی بزرگ جدید: محدودیت اختیارات آمریکا در شرق " ترس و واهمه واشنگتن از قدرت گرفتن چین در منطقه و جهان را تشریح کرده است.
در این مطلب ضمن آنکه چین گوریل بزرگ ضد آمریکایی خوانده شده، آمده است: هم اکنون تمامی مقامات آمریکا از اوباما، نمایندگان کنگره و حتی بسیاری از روزنامه نگاران مطلع از قدرت گرفتن پکن اطلاع دارند و به خوبی می دانند چنین امری بر خلاف منافع آمریکا است. اما نکته جالب در این میان این است که هیچ یک از مقامات در سخنرانی ها و خطابه های خود به طور مستقیم از چنین مسئله ای نام نمی برند و در واقع در نوعی تبانی ناشیانه قصد دارند وجود چین و تاثیر بر قدرت آمریکا در شرق را نادیده بگیرند. اما اگر در حرفهای آنها دقیق شویم به خوبی ردپای ترس و واهمه از قدرت گرفتن روز افزون چین مشاهده می شود.
برای مثال در مورد پاکستان، مسئله این است که پاکستانی ها چین را به عنوان یک قدرت بزرگ می بینند که عاشق آن هستند و می خواهند آن را بهترین دوست همیشگی خودشان کنند و اصلا قصد ندارند در مورد این جریان تردید نمایند.
پاکستان که به عنوان یک متحد آمریکا در جنگ با تروریسم عمل می کند، همزمان اسامه بن لادن، ملا عمر، شورای اداری طالبان افغانستان و هزاران نفر از اعضای طالبان را پناه می دهد. این رفتار برای آمریکایی ها در واقع بسیار خشمگین کننده است. پاکستان دارای همسایگانی بسیار بی مانند است و دوگانگی تنها راهی است که سبب بقای این کشور می شود. هند در شرق آنها، ایران در غرب، چین و روسیه در شمال و یک آمریکای عصبانی در اطراف آنها.
نخست وزیر پاکستان مدتی پیش در ملاقاتی چهره به چهره در کابل به حامد کرزای رییس جمهورافغانستان گفت که چین تنها متحد اصلی آنهاست و به این ترتیب آمریکا را به طور کامل نادیده گرفت. این در حالی است که روزنامه های مهم منطقه نیز اتحاد پکن و اسلام آباد را تایید می کنند.
به عبارت دیگر، این یک بازی جدید است که نتیجه آن کاملا برخلاف منافع آمریکا است. چین یک پایگاه دریایی بزرگ در اقیانوس هند می خواهد و پاکستان می تواند دقیقا آنچه را چین لازم دارد در اختیارش قرار دهد. چین و پاکستان چندین سال پیش توافقنامه مشترکی را امضا کردند که طبق آن می بایست یک بندر در آبهای پرعمق در مکانی به نام گوادر بسازند. این امر برای چین ایده آل است. گوادر یک بندر قدیمی قاچاق در استان بلوچستان پاکستان است. این بندر در شرق ایران، در دریای عرب و نه چندان دور از دهانه خلیج فارس قرار دارد.
تحلیلگران اعتقاد دارند چینی ها احتمالا دوست دارند بزرگراه مدرنی داشته باشند که گوادر را به جاده "کاراکروم" که به چین می رسد، وصل کند. چینی ها با توانایی آوردن نفت از خلیج فارس به چین از طریق این بزرگراه (و یا احتمالا از طریق خط لوله) می توانند دارایی های انرژی خود را به مقدار زیادی افزایش دهند و در عوض از پاکستان در برابر هند و آمریکا و هرگونه خطرات بین المللی دیگر محافظت نمایند.
چنانچه چین سرمایه گذاری بیشتری در پروژهای عمرانی پاکستان انجام دهد و یا احتمالا یک توافقنامه دوجانبه دفاعی هم روی میز گیلانی نخست وزیر قرار دهد، مطمئنا آقای نخست وزیر به طور کامل آمریکا را کنار خواهد گذاشت. به هر حال بازار برای فعالیت باز است و همه چیز برای فروش. آمریکا دیگر نمی تواند با تکیه بر ابرقدرت بودنش یکه تازی کند.
"جیمز جی وایلز" نویسنده این مطلب در انتها آورده است: پاکستانی ها قصد دارند آمریکایی ها را از کشورشان بیرون کنند و چینی ها را جایگزین آنها نمایند. این اتفاق به زودی در کشورهای دیگر نیز ممکن است رخ دهد و پکن تکیه گاهی مهم برای کشورهای همسایه اش باشد.
نظر شما