سید حسن میرعماد در گفتگو با خبرنگار مهر به مناسبت روز جهانی مقابله با بیابان زایی گفت: 20 منطقه به عنوان کانون بحرانی فرسایش بادی در این استان شناسایی شده است که باید برای آن چارهای اندیشیده شود.
به گفته وی، عملیات بیابان زدایی در سال گذشته با اعتبار مصوب سه میلیارد و 900 میلیون ریال در اراضی استان سمنان شامل نهال کاری، آبیاری و مراقبت، مدیریت جنگلهای دست کاشت، کنترل هرز آب و حفاظت و قرق به اجرا در آمده است.
وی ادامه داد: برای اجرای طرحهای بیابانزدایی در سفر سوم هیئت دولت به سمنان، 250 میلیارد ریال اعتبار مصوب شد.
مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان ادامه داد: امسال مرحله نخست اجرای این طرحهاست و با اختصاص اعتبارات پیشبینی شده گامی بزرگ و اساسی در راستای اجرای طرحها برداشته میشود.
میرعماد گفت: از این محل سالانه 50 میلیارد ریال به استان سمنان اختصاص مییابد که 70 درصد آن از محل اعتبارات ملی و 30 درصد دیگر از محل اعتبارات استانی تامین می شود.
وی ادامه داد: در سفر دور نخست هیئت دولت نیز 15 میلیارد ریال اعتبارات ملی و در سفر دور دوم پنج میلیارد ریال برای اجرای طرحهای بیابانزدایی در سمنان اختصاص یافت که این طرحها به طور کامل عملیاتی شده است.
استان سمنان دارای اقلیم خشک و نیمه خشک است
وی افزود: نیمی از اراضی استان سمنان فاقد پوشش گیاهی است که این اراضی بیشتر در بخشهای جنوبی و جنوب شرق استان مثل کویر حاج علیقلی و شق بیارجمند و... قرار دارد و شامل شورهزار، کفه های رسی و نمکی، سنگلاخ، اراضی بلند و ناهمواریهای ماسهای است.
سمنان تحت تاثیر شدید پدیده بیابانزایی است
مدیرکل منابعطبیعی و آبخیزداری استان سمنان افزود: این مسئله موجب تخریب و انهدام اکوسیستمهای طبیعی شده است.
سید حسن میرعماد ادامه داد: نتیجه این اقدام، کاهش تولید بیولوژیک و همچنین ظهور اشکال مختلف تخریب خاک به ویژه فرسایش بادی است.
وی گفت: این پدیده در نهایت زیانهای جبرانناپذیری بر جوامع انسانی و محیط زیست منطقه وارد میآورد.
مدیرکل منابعطبیعی و آبخیزداری استان سمنان اضافه کرد: عمده ترین خطرهای بیابانزایی شامل نابودی پوشش گیاهی و منابع تولید علوفه، افزایش روان آب سطحی و خطر سیل و شور شدن اراضی و کاهش حاصل خیزی خاک، فرسایش بادی و افزایش گرد و غبار، نابودی منابع آب و افت سطح آب زیرزمینی می شود.
وی یاد آور شد: در استان سمنان عواملی نظیر نوع اقلیم حاکم، محدودیتهای کمی و کیفی منابع آب و خاک ، بوته کنی، چرایی بی رویه دام، تغییر کاربردی اراضی، نبود مدیریت صحیح اراضی در افزایش بیابان و تخریب اکوسیستمهای طبیعی نقش اساسی در بیابانزایی دارند.
میرعماد اقدامات انجام شده در مقابله با بیابانزایی را اقدامات تشویقی در راستای حفظ پوشش گیاهی، شناسایی کانونهای بحرانی، انجام مطالعات بیابانزدایی، انجام طرحهای نهالکاری، کنترل هرزآب برای توسعه پوشش گیاهی در اراضی بیابانی، مطالعه عوامل موثر و مدیریت مناطق بیابانی، تهیه و اجرای طرحهای پرورشی در تاغزارهای دست کاشت و اجرای طرحهای تثبیت تپههای ماسهای ذکر کرد.
نظر شما