به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاري مهر، متن بيانيه كاركنان اداره تئاتر كه درواكنش به ابلاغ حكم تخليه اين اداره صادر كردند، به اين شرح است:
روزها مي گذرد عرصه فرهنگ و هنر و به ويژه تئاتر كماكان دستخوش فراز و نشيبهاي فراوان خود، گاهي به نامرادي و نامردمي و بي مهري و گهي دستخوش نوازشهايي نرم و زودگذر. اين چه فلسفه اي است كه در پس كالبد اين هنر ديرين و انساني (تئاتر) نهفته است كه آنرا هم از درون مي سوزاند وهم از بيرون. گويي فروخفتن اين طوفان در آرامش و دميدن نسيم سبكي و ناز و كرشمه هايش بر اهل آن ، رويايي است دست نيافتني.
هنوز چند صباحي از تعطيلي تئاتر نصر و در پي آن جنجالهاي تخريب پاركينگ تئاتر شهر به بهانه ساختن مكاني فرهنگي مذهبي در جوار آن نگذشته است و صاحبنظران و هنرمندان تئاتر را در از دست رفتن آن ذره امنيت - كه البته به خوبي مي دانيم وجود نداشته - شغلي فراموش نشده است كه طرحي جديد سامان مي گيرد. قطعي شدن و اجراي گشتن حكم تخليه اداره تئاتر و بازپرسش و سوالات و بحث و گفتگوهايي بين هنرمندان كه خطر را در فاصله يك قدمي خود احساس مي كنند كه اين بار چه؟ تكليف اين همه آدم و كارمند و گروه هنري قديمي و جوان را چه مي شود؟ مگر مي شود اين ساختمان قديمي و مستهلك حق مالك است چرا نمي خرند؟ پس اين همه بودجه هاي كلان وزارت كجاست كه سالهاست فكري براي آن نمي كنند؟ كدامين چاه را پر كرده است؟ و ...
اين در حالي است كه حتي در بين خود هنرمندان نيز اختلافاتي بوجود آمده است و برخي با بي خيالي و بي خبري از موضوع، نوستالژي و غيرت خود را از دست داده و با طرح اينكه مگر اين خشت و گل چه ارزشي دارد كه برايش سينه چاك كرد، ديگر مگر اداره تئاتري هم مانده است كه بخواهيم از حق آن دفاع كنيم؟
خود را با نوعي بي خيالي مشغول مي دارند. ولي هر دو طرف موافق و مخالف اين را خوب مي دانند كه در اين ميان نمي توان از موضوع به راحتي گذشت و گفت: هر چه باداباد، ما كه آرد خود بيخته و الك آويخته ايم؛ ديگرانند كه خود دانند".
اين درست شايد در اين ميان ساختماني جديد و بزرگتر و دور از مركز شهر مي تواند كاربري بهتر و دوام بيشتر داشته باشد. اين صحيح كه ساختمان قديمي با چهار تا آجر و خشت مرتجع و منارجنبان كه هر لحظه احتمال سقوط آن مي رود ، آفتابه خرج لحيم است، اما افسوس و صد افسوس كه اين پيشگامان و دلسوزان تئاتر - با نشانهاي جهاني و اعتبارات آنچناني - فراموش كرده اند كه مكاني همانند باغ هنرمندان مخروبه اي بيش نبود، و اينك اگر افتخاري است در آباد كردن اين مخروبه و بيرون كشيدن مكاني امروزي از دل آن است ، و فراموش كرده اند كه مكانهايي كه نمام ميراث فرهنگي را بر خود دارند مانند خانه صبا، خانه حضرت امام (ره) ، خانه رجايي، و حتي موزه سعدآباد و هزاران مكان ديگر كه در اين كشور پهناور به ثبت ملي رسيده اند به اعتبار افراد و وجود همان خانه هاي رو به ويران بوده كه اينك نامي از آنان برده مي شود، و گرنه چگونه است كه ديگر بعد از گذشت اندك زماني كوتاه (يعني كمتر از يكسال و نيم) نامي ديگر از اين دست مكانها به ميان نمي رود.
چه كسي در اين مدت از تئاتر نصر ياد كرده است كه اين بار بخواهد با تخليه و تخريب اداره تئاترو احداث بنايي با كاربري ديگري چون هتل يا آسمانخراشي چندين طبقه و ... نامي از اعتبارات و مركزيت اين اداره به ظاهر كوچك ولي كليدي در امر تئاتر يك سرزمين و گنجينه نهفته پنجاه ساله درون آن يادي كند.
اين واقعيتي عيان است كه با حضور خو آن را لمس مي كنيم و بخشي از آن را در ديروز و ديروزها به تجربه آموخته ايم كه ديروز تئاتر نصر، امروز اداره تئاتر و فردا مطمئنا تئاتر شهر بسته خواهد شد و آن وقت زماني است كه ديگر افسوس و فرياد كاري از دست هيچكس از پيش نخواهد برد.
نظر شما