به گزارش خبرنگار مهر، کامبیز روش روان آهنگساز و موسیقیدان که هم اکنون در کانادا به سر می برد در این یادداشت چنین آورده است :
شاگردی داشتم باهوش، منظم، خوش قریحه، با استعداد، متواضع و سخت کوش که پس از گذراندن دروس مختلف مربوط به آهنگسازی به زودی به جرگه آهنگسازان کشور پیوست و توانایی خود در ساخت آثار گوناگون موسیقی را به نمایش گذاشت. او که در زمره اولین سری شاگردان آهنگسازیم بود توانست در مدت کوتاهی استعداد و ذوق سرشار خود در موسیقی را نشان داده و در راه کمال هنری گام بردارد.
رضا حمزه ای را می گویم که چه در دوران فراگیری دروس و چه پس از آن همواره در کنارم بود از این رو بلوغ هنری اش را از نزدیک شاهد بودم. به قول استاد فقیدم حسین تهرانی "اول باید انسان بود و بعد هنرمند" خصلتی که در رضا حمزه ای به عینه مشاهده کردم و همواره آرزوی بزرگم بوده تا همه هنرمندان چنین باشند. همین موضوع باعث گردید تا رابطه معلم و شاگردی به دوستی و همدلی و همکاری تبدیل گردد. رضا از آن پس همواره در کنارم بود و یاورم، برای آماده سازی آثار برای ضبط استودیویی . چه روزها و شبها و گاه تا صبحدمان که در استودیو بودیم و او با شوق و هوشیاری تمام مراقب بود تا ضبط به بهترین شکل و با کیفیت مطلوب انجام شود. یادش گرامی
خوب به یاد دارم از سالها پیش به خاطر مشکلات زندگی، مشخص نبودن جایگاه موسیقی و موسیقیدان در کشور و درد مرموزی که هیچ گاه معلوم نشد چه بود رنج می کشید و هر چه زمان می گذشت درد و رنجش افزون می گشت. گویی تمام عوامل جمع شده اند تا این انسان هنرمند وارسته و دلبسته موسیقی را از پای درآورند به راستی که "در مسلخ عشق جز نکو را نکشند".
متاسفانه سال گذشته در هنگام عروجش ایران نبودم و اینک که سالروز پروازش است نیز همین طور. این یادداشت کوتاه به پاس دوستی و مهریست که به او داشته و دارم و ادای دینی که بر گردنم است. امید که پروردگار خالق هنر، زیبایی، عشق و موسیقی روحش را قرین رحمت، آمرزش و رستگاری نماید.
نظر شما