آخرين نشست از سلسله نشست هاي سينماي پليسي نخستين جشنواره فيلم پليس، شب گذشته با حضور مهدي سجادهچي،(نماينده هيات داوران بخش مسابقه سينماي ايران) محمد مهدي عسگرپور(نماينده هيات داوران بخش مسابقه فيلم هاي 110 ثانيه اي) و سيد ضياءالدين دري(نماينده هيات داروان بخش فيلم و سريال تلويزيون) در سالن شماره 2 سينما فلسطين برگزار شد.
سيد ضياءالدين دري نيز ضمن تاييد صحبت هاي سجاده چي افزود: نظراتي كه ما ابتدا در بخش تلويزيون داشتيم از پيچيدگي به خصوصي برخوردار بود، ما در ابتدا حس كرديم كه هياتانتخاب، انتخابهاي درستي را نداشته است، ولي پس از يك بررسي اجمالي به اين نتيجه رسيديم كه شايد اگر ما هم جاي آنها مي بوديم كارهاي بهتري در اين بخش حضور پيدا نميكرد، متاسفانه كارهايي كه ما ديديم با نيت ساخت يك كار پليسي بسيار كم ديده شد و در همين رابطه نبايد فراموش كرد كه انگيزه ساخت سينماي پليسي بالا نيست، ما دراين بخش دچار مشكلات عديده اي هستيم، چرا كه اساساً كارگردانان ما براي ساخت فيلم هاي پليسي تربيت نشده اند، كه به دليل مربوط بودن فيلمنامهنويس و كارگردان، ما در بخش فيلمنامه هم دچار مشكلاتي هستيم، از طرفي پليس هم محدوديتهايي را بر سرراه فيلمسازان ايجاد كرده كه در نهايت پليس هايي خلق مي شوند كه انگار هيچوقت قرار نيست پليس باشند و ما با يك عدم توازن روبرو مي شويم.
سجادهچي در بخشي از صحبتهايش اشاره كرد: هرموقع مشكلات سينماي ايران را بررسي مي كنيم به يك سوال و موضوع تكراري مي رسيم و آن هم مشكل فيلمنامه است، در صورتي كه به اعتقاد من اين مساله خرافه اي است كه به يك مقوله تبديل شده، در حالي كه اگر سينماي ايران با مشكل فيلمنامه روبرو باشد، در عرض كارهاي فني و كارگرداني قرار مي گيرد، اظهار نظر در مورد فيلمنامه چون مخاطب با يك قصه و داستان روبرو است به صورت عام به راحتي ميتواند نظر خود را بروز دهد، در حالي كه در قسمت هاي ديگر يك فيلم نظير موسيقي مخاطب عام نمي تواند نظري ارائه دهد. ما در فيلم هايي كه ديديم بيشترين نكته اي كه آزاردهنده بود، پرداخت هاي فيلم بود، خيلي از قصه ها اصيل و ارژينال نبودند و در اصل قصه هايي بودند كه پيش از اين جايي مطرح شده اند و جواب خود را از مخاطب گرفته اند محمد مهدي عسگرپور نيز به حمايت از آثار كوتاه و فيلم هايي از اين دست تاكيد كرد و افزود: به نظر من آثاري كه در اين بخش حضورداشتند به دليل اينكه هدف خود را مشخص ديده بودند، ايده هاي مناسبي را مطرح كردند، ولي وقتي اين آثار 110 ثانيه را ديديم اين بحث در ذهن ما شكل گرفت، در اين آثار جسارت و خلاقيت چه جايگاهي دارد و اين آدم ها چه كمكي به سينماي حرفه اي ما خواهند داشت،عمدتاً در اين ميان كساني به دنياي سينماي حرفه اي راه پيدا مي كنند كه داراي استعدادي خاص باشند و يا عمدتاً در جريان كارگرداني به طور متناوب قرار گيرند.
نظر شما