به گزارش خبرگزاری مهر، صادق عصیان گفت: در طول 30 سال گذشته انجمن‌های شعری زیادی در افغانستان برپا شده است. از جمله شهر بلخ که سه یا چهار انجمن ادبی دارد که هم پاتوقی برای جوانان و هم پیشکسوتان است و هم انجمنی است که در کشور افغانستان مرکزیت دارد. در این انجمن‌ها جلسات نقد و خوانش شعر صورت می‌گیرد. انجمن ادبی بلخ در سال‌های اخیر بیش از 100 کتاب به چاپ رسانده است و تلاش ما این است که پیوند دو طرفه‌ای بین شعرا و نویسندگان افغانی و ایرانی برقرار شود و چهره‌های ادبیات افغانستان بیشتر شناخته شود.
این شاعر گفت: آثار و کتاب‌های که در حوزه هنری چاپ می‌شود در افغانستان شناخته شده است اما تلاش ما این بود که به صورت حضوری و فیزیکی با ایران رابطه داشته باشیم و تلاش شود که هر دو کشور برنامه‌ها و محافل مشترک ادبی با هم داشته باشند و آثار ادبای افغان در ایران به چاپ برسد تا از این طریق شاعران و نویسنددگان افغانی فراز و فرود کار خود را بشناسند.
عصیان با بیان این موضوع که ادبیات افغانستان از نظر موضوعی تنوع زیادی دارد، گفت: از مسائل عرفانی و عاشقانه گرفته تا شعر پایداری، سرخوردگی و یاس در ادبیات ما موجود است. اما آن چه دوستان از بیرون می‌بینند با آن چه ما در درون می‌بینیم متفاوت است. به بیان بهتر غم و شادی در کنار هم در شعر افغانستان می‌آید . در زمینه پرداخت‌های شعری هم به دلیل آشنایی شعرای افغان با ایران وتاجیکستان و ترجمه‌های کتاب‌های غربی در سال‌های اخیر تکنیک‌های شعر دیار ما بسیار منسجم شده است. حتی دید فردی و جزئی نگری هم در شعر افغانستان هست اما موضوع کلی شعر در افغانستان غم، پایداری و اعتراض است و باید گفت زبان شعر در افغانستان بسیار خوب و امیدوار کننده است.
وی گفت: در مورد نویسندگان افغات، دیدگاه های مختلفی و جود دارد که همگی پذیرفته شده هستند. بیشتر موضوع‌های نویسندگی چه در داخل افغانستان و چه خارج از آن حول محور کشور افغانستان می‌چرخد و محورهایی که در داستان‌ها شاهدیم بیشتر تابع مکان زندگی نویسنده است. اما جریان‌هایی که در 10 سال اخیر در نویسندگی افغانستان شکل گرفته، منسجم‌تر از کار نویسندگان در خارج از افغانستان است و آینده بسیار خوبی برای این آثار می‌بینم.
این ادیب افغان، درباره جنگ و بازتاب آن در شعر افغانستان گفت: نسل جدید در میان جنگ به دنیا آمده و به بالندگی رسیده اند. بنابراین فکر میکنند که زندگی همین است. آنان جنگ را پذیرفته اند و با آن مثل یک مقوله عادی برخورد میکنند. طبیعی است که در آثارشان نیز به عنوان یک تجربه ملموس به آن نگاه میکنند.
او همچنین سمیع حامد را یکی از حافظان فضای فرهنگی و شعر نو در افغانستان دانست و از بلخ به عنوان محور فرهنگی افغانستان نام برد.
نظر شما