رئيس بنياد شهيد : موضوع جانباز رجبي ثاني را با جديت دنبال مي‌كنيم تا از تكرار اين نوع موارد جلوگيري شود

به گزارش گروه دفاع مقدس خبرگزاري مهر دكتر حسين دهقان معاون رئيس جمهور و رئيس بنياد شهيد و امور ايثارگران صبح امروز در گفتگو با بخش خبري ساعت هشت صداي جمهوري اسلامي ايران در باره پرونده شهيد رجبي ثاني گفت : موضوعي كه پيش آمد و آنچه در رابطه با جانباز عزيز ما رجبي ثاني رخ داد ، از اين منظر براي ما مهم بود كه يك فرد جانبازي در مسير پرونده اي كه برايش مطرح بود ، مسايل جانبي برايش بوجود آمد كه بايستي آن را مورد توجه قرار مي‌داديم .

وي همچنين اظهار داشت ما از اين منظر حساسيت نداريم كه ايشان جانبار تلقي بشود ، پس اگر جرمي مرتكب شده ، مورد رسيدگي قرار نگيرد . خير . جانبازان ما ، جامعه ايثارگري ما بيشتر از همه جامعه طبيعتا نسبت به اجراي قانون ،‌ اجراي عدالت و اينكه خودشان موضوع قانون وعدالت باشند حساسيت دارند . ولذا تمكين مي‌كنند .

دهقان افزود : اما آنچه كه گفته مي‌شد در مقطع رسيدگي پرونده ، بيان اين بود كه عليرغم اينكه ايشان همواره در همه مقاطع اعلام مي‌كرده كه جانباز هست ، اما اين شنيده نمي‌شد . طبيعتا ايشان يك جانباز اعصاب و روان بودند و بايستي داروهاي آرامبخش مصرف مي‌كردند . انتقال اينگونه داروها به درون زندان محدوديت و ممنوعيت دارد . با تشخيص و اجازه قاضي پرونده بايستي كه اين قرص‌ها و داروها به داخل زندان منتقل مي‌شد و ايشان مصرف مي‌كرد و طبيعتا  كسي كه در معرض استفاده از اين نوع داروها هست ، بدليل مشكلات اعصاب و روان درصورتيكه داروهايش را مصرف نكند ، معمولا دچار اختلال رفتاري هم مي‌شودا. و به طور طبيعي در مسئله بعدي كه بوجود مي‌آيد ، قابل كنترل هم نخواهد بود .

معاون رئيس جمهور متذكر شد سوالي كه اينجا براي ما مطرح است ،‌ اينست كه خب يك فرد مجرم . هر جريمه‌اي هم براي ايشان ممكن است يا هر حكمي هم در رابطه با هر فرد مجرم ممكن است كه تعيين بشود . خب مجرم است ، بايستي آنچه كه امروز قانون براي او قرار داده ، آنرا متحمل بشود . اما از حقوق انساني‌اش نمي‌تواند محروم بشود يا محروميت داشته باشد . و حتما هم من توصيه‌ام به همه دست اندر كاران اين هست كه ما اگر اتفاق ناگواري افتاده ، آنرا منتسب به يك سري اتفاقات ناگوارتر نكنيم . ايشان مثلا در سابق چه بوده است ، هرچه مي‌تواند باشد . اشكالي ندارد . اما اينكه در اين فرايند رسيدگي و نگهداري در زندان اتفاقاتي افتاده كه هيچ نسبتي با جرم ارتكابي اين فرد نداشته ، اين يك بحث مستقلي است .

وي افزود : ما امروز صحبتمان با دستگاه قضائي يا دستگاه رسيدگي كننده اين نيست كه حالا ما بگوييم مثلا شما متهم هستيد يا ما ؟ يا شما بايد چنان بكنيد و ما چنان .  اصلا اين فضا و بحث را ما نداريم . ما فكر مي‌كنيم كه اگر نقصي در فرايند رسيدگي بوده ،‌ كم توجهي يا بي‌توجي به موضوعات آئين دادرسي شده ، در آنجا خود دستگاه قضائي رسيدگي كند به آنچه كه رخ داده است . حتما دلايلي وجود دارد ، حتما شواهدي وجود دارد ، حتما ادعايي هست . به هرحال ما نمي‌توانيم بگوييم كه هيچ اينطور نيست . گفته مي‌شود و بيان مي‌شود . اين گفته و بيان را هم با آگاه سازي و ارائه اطلاعات درست مي‌شود بصورت يك فضاي سالمي ايجاد كرد و ادامه داد .

دهقان در ادامه گفت : ما معتقد به اين معنا نيستيم كه دستگاه قضائي ما خداي ناكرده نسبت به اين موضوع كم توجه و يا بي‌توجه است . حالا ممكن است خطايي يا تخلفي رخ داده . حتما قوه قضائيه جدي تر ازما دنبال آن خواهد بود كه اين كشف بشود ، روشن بشود و اگر احتمالا مطلبي بوده ، با آن برخورد بشود. البته از اين جنبه دفاع از حريم ايثارگري و جانبازي ما حتما موضوع را با علاقمندي و جديت دنبال مي‌كنيم . تا از تكرار اين نوع موارد جلوگيري بشود .

رئيس بنياد شهيد و امور ايثارگران در پاسخ به سوالي درباره اينكه چرا قبلا و درزمان حيات آقاي رجبي ثاني بنياد اقدام جدي براي آزادي و درمان تخصصي ايشان صورت نداد گفت : ببينيد ، چنين چيزي از طرف خانواده از ما خواسته نشده . اصلا موضوع اينقدر جدي مطرح نشد . يعني ما تا زماني كه موضوع در رسانه‌ها مطرح شد ، بحث ايقدر برايمان جدي نبود في‌الواقع . حالا اين يكي ممكن است بگويد نقص ماست كه  توجه نكرديم . يكي مي‌شود گفت كه عدم اطلاع خانواده ايشان است كه نتوانسته اين بحث را منتقل كند . نه خود شهيد رجبي هم تا قبل از زندان از ما كمكي خواسته يا موضوع را به ما منعكس كرده . نه خانواده ايشان قبل از آن كه تا بيست و پنجم كه مي‌روند و ايشان را نمي‌توانند ملاقات كنند ، به ما مراجعه كرده اند . لذا خب ما در مسير اطلاع اين موضوع اصلا نبوديم . يعني سازمان ما نبوده .

وي افزود :  حتي زماني هم كه آمدند و مراجعه كردند ، صرفا يك گواهي خواستند كه ما گواهي كنيم كه ايشان مثلا فرض كنيد كه بايستي داروهاي آرمبخش مصرف كند . و آن را مثلا فرض كنيد به مجتمع قضائي بدهيم يا به زندان بدهيم . خانواده چيزي فراتر از اين را از ما نخواسته بود . طبيعي است كه حالا ما وقتي در مسير اطلاع از يك موضوع نيستيم ، اقدام عملي هم از طرف ما خيلي موضوعيت ندارد . اگر ايشان تقاضاي كمك مي‌كرد ، قاعدتا ما بايستي كمك مي‌كرديم . البته در روزهاي پاياني مراجعه كرده ايشان به افراد ما كه در دفتر قضائي همكاري مي‌كنند و دوستان را راهنمايي و ارشاد مي‌كنند . ولي آنموقع روزهاي پاياني بوده و ديگر كاري هم به آنصورت از ما بر نمي‌آمده است .