به گزارش خبرگزاری مهر، اثر انگشت کارگران خارجی مزارع در دهلی نو برای استفاده در سیستم شناسایی هویت ملی اسکن می شود. نام، سال تولد و آدرس کارگران ضبط می شود سپس اثر انگشت آنها ذخیره شده و از آنها اسکن چشمی به عمل می آید. پس از انجام این مراحل کارگران عددی 12 رقمی را دریافت می کنند که اولین نشانه رسمی از وجود آنها در هندوستان به شمار می رود.
کارگران و یا هر یک از شهروندان هندی می توانند از این عدد به همراه نسخه چاپ شده اثر انگشت خود برای معرفی خود در هرجای کشور استفاده کنند، همچنین می توانند با استفاده از آن از مزایای رفاهی استفاده کنند، برای خود حساب بانکی افتتاح کنند و یا از تلفن همراه در جایی بسیار دورتر از محل سکونتشان استفاده کنند، کاری که برای بسیاری از هندی ها غیر ممکن به نظر می آید.
این پایگاه اطلاعاتی از شهروندان هندی بزرگترین پایگاه بیومتریک در جهان است، مجموعه ای باورنکردنی متشکل از 1.2 میلیارد هویت اما فراتر از ابعاد بزرگ و حجم اطلاعاتی که در آن نهفته، این هدف پروژه است که از اهمیت ویژه ای برخوردار است، هدف این پروژه کاهش نابرابری طبقاتی متناسب با رشد اقتصادی هندوستان به واسطه ایجاد ارتباط دیجیتالی میان هر یک از ساکنان این کشور با توسعه و گسترش شدید و سریع هندوستان است.
پروژه پایگاه هویت هندی ها همچنین می تواند از میزان بروز خطرات بالقوه فساد مالی که به تازگی در هندوستان منجر به تظاهراتی شده است نیز جلوگیری کند، برای مثال ایجاد سیستم الکتریکی نقل و انتقال و بهبود دادن بسیاری از خدمات دولتی می تواند از میزان احتمال به سرقت رفتن مزایای رفاهی شهروندان توسط برخی از مسئولان متخلف بکاهد.
سیستم عددی جدید که "آدهار" یا "بنیاد" نام دارد می تواند با استفاده از ابزار دستی بسیار ارزان قیمتی که به شبکه تلفن همراه متصل است، هویت هر یک از شهروندان هندی را در کمتر از هشت ثانیه تایید یا تعیین کند. این پروژه به شکلی تایید کننده این واقعیت است که هندوستان در ارتقای فقرای خود به سوی مسیر سعادت و کامیابی ناموفق بوده است، شاید هندوستان دومین اقتصاد جهان با بالاترین میزان رشد باشد اما این کشور بیش از 400 میلیون فقیر دارد.
بسیاری بر این باورند تکنولوژی می تواند مشکلات موجود در هندوستان را برطرف کند زیرا می تواند راهکاری برای تعامل انسانها با یکدیگر بدون نیاز به وابستگی به مقامات محلی را به وجود آورد، افرادی که در حال حاضر اصلی ترین دروازه بانان خدمات دولتی به شمار می روند.
دولت برای ساخت این پایگاه از سیستم ترکیبی غیر عادی استفاده کرده است: گروهی کوچک از ماموران دولتی، تعدادی از پیشکسوتان فناوری از "سیلیکون ولی" و مشهورترین شرکتهای تکنولوژی بنگلور که در بیشترین میزان، تعداد آنها از 100 نفر تجاوز نمی کند. ارائه هر یک از عددهای 12 رقمی سه دلار هزینه دارد که تا کنون 30 میلیون نفر برای دریافت آن اقدام کرده اند، البته تمامی مراحل ثبت نام و دریافت این عدد رایگان است.
پایگاه اطلاعات هویت هندی ها از نظر بزرگی از بزرگترین پایگاه بیومتریک جهان که به برنامه ویزای آمریکا اختصاص دارد نیز بزرگتر است، پایگاه ویزای آمریکا در حال حاضر اطلاعات 100 میلیون انسان را در خود ذخیره کرده است. هند برای ثبت اطلاعات شخصی 1.2 میلیارد انسان، باید 12 میلیارد اثر انگشت را جمع آوری کرده و 2.4 میلیارد چشم را اسکن کند.
بر اساس گزارش ان بی سی، مانند همیشه این طرح نیز مخالفان خاص خود را دارد، عده ای از شهروندان هندی و فعالان در زمینه حریم خصوصی معتقدند دولت می تواند به سادگی از این اطلاعات برای ردیابی شهروندان استفاده کند، این در حالی است که هندوستان از قوانین قدرتمندی برای محافظت از حریم خصوصی شهروندان برخوردار نیست اما از سویی مقامات دولتی می گویند اطلاعات بسیار محدودی از قبیل نام، جنسیت، اثر انگشت و محل تولد در این پایگاه ذخیره خواهند شد، اطلاعاتی که تنها می توانند پاسخ بله یا خیر را برای تعیین هویت یک فرد ارائه کند.
نظر شما