ده سال پیش (7 اکتبر 2001) تقریبا یک ماه بعد از حمله به برج های تجارت جهانی در آمریکا، لشکرکشی واشنگتن وهمپیمانانش به افغانستان به بهانه نابودی تروریسم والقاعده رقم خورد. بعد از یک ماه حکومت طالبان در افغانستان سقوط کرد، اما نه تنها طالبان نابود نشدند بلکه در جریان ده سال گذشته دهها هزارغیر نظامی افغان در درگیریهای مختلف کشته شده اند وهنوزهم ناامنی در تمام نقاط کشور ادامه دارد و جالب تر اینکه هنوز افغانستان در صدر لیست کشورهای تولیدکننده مواد مخدر قرار دارد.
بنا به گزارشهای وزارت مبارزه با مواد مخدر افغانستان یک میلیون فرد معتاد به مواد مخدر در این کشور وجود دارد و بیش از 90 درصد مواد مخدر جهان در افغانستان تولید می شود. تنها درولایت هرات درغرب این کشور از وجود 70 هزار معتاد گزارش شده است. این تعداد افراد با توجه به جمعیت سی میلیونی افغانستان وحشتناک است.
مطابق گزارشهای رسمی از سال 2004 به بعد حدود 60 درصد درآمد داخلی افغانستان را مواد مخدر تشکیل داده که درآمد سالیانه آن حدود 2.5 میلیارد دلار برآورد شده است و مافیای مواد مخدر چندین برابر این مبلغ را که دهها میلیارد دلار بالغ می گردد سود بدست آورده اند، زیرا کمتر از 30 درصد عواید مواد مخدر برای کشاورزان و واسطه های داخلی است و 70 درصد دیگر آن را مافیای بین المللی مواد مخدر به جیب می زنند.
همین میزان از درآمد داخلی کافی است که جنوب افغانستان هر ساله نا امن باشد تا بتواند بوته های خشخاش در سایه نا امنی و جنگ به شیره های تریاک تبدیل گردد. ولایات هلمند، قندهار، ارزگان، فراه، ننگرهار، پکتیا و زابل از ناامن ترین ولایات افغانستان به شمار می رود که بیشترین کشت تریاک را نیز دارا می باشد، طی پنج سال گذشته هرقدر ناامنی در این مناطق افزایش یافته، کشت تریاک نیز به همان میزان افزایش یافته است.
"بشیر حنیف" کارشناس افغان می گوید: ده سال تهاجم نظامی به افغانستان دستاوردهایی را هم داشته، اما به چی قیمتی؛ افزایش ناامنی، کشتار مردم بیگناه، قتل های زنجیره ای رهبران وسران افغان و افزایش کشت و تولید مواد مخدر.
به باور این کارشناس افغان، تنها اگر به یکی از این دستاوردهای این تهاجم توجه کنیم با سوالات زیادی مواجه می شوم. اینکه چرا دولت افغانستان در مبارزه با موادمخدر اقدامات مهمی را انجام نداده است. اگر تریاک باعث بدنامی افغانستان در منطقه شده، چرا دولتمردان این سرزمین برای جلوگیری از تباهی خود ومردم اقدام نمی کنند.
به باور حنیف بی توجهی جامعه جهانی بخصوص امریکا ودولت افغانستان به کشاورزان افغان و وجود ناامنی درمناطق جنوبی وشرقی کشور شرایط را برای کشت مجدد مواد مخدر فراهم کرده است.
به اعتقاد شهروندان افغان، پس از ده سال جنگ ومبارزه با تروریسم وشورشیان در این کشور، هنوز هم سخن از افزایش خشونت ها در میان است، ده ها پرسش مطرح است که تاکنون صادقانه و واقع بینانه به آن پاسخ داده نشده است.
به باورآنان لشکرکشی غربی ها برای نابودی تروریسم نبوده، بلکه هدف آنان تسلط برمنطقه وثابت نگه داشتن اوضاع برای تامین واجرای برنامه های شان برای حضور دراز مدت درافغانستان می باشد.
نظر شما