به گزارش خبرنگار مهر، مرتضی غفوری فیلمبردار سینما درباره سوءتفاهم‌هایی که گفتگوی وی با برنامه سینمایی "هفت" به دنبال داشته است، یادداشتی را در اختیار خبرنگار مهر قرار داد. در این یادداشت آمده است:
در تاریخ جمعه 18 شهریور 90 در برنامه سینمایی "هفت" گفتگویی ضبط شده از اینجانب پخش شد که بخش‌هایی از آن سوء تعبیرهایی را به همراه داشت. لذا لازم است تا توضیحاتی را جهت رفع آن سوء تعبیرها بیان کنم. از آنجایی که بنده پس از سالها دستیاری و تجربه اندوزی نزد فیلمبرداران پیشکسوت سینما به جایی که الان در آن حضور دارم رسیده ام و با توجه به کارنامه هنری درخشان تک تک این افراد که هر یک چندین و چند اثر درخشان و ماندگار تاریخ سینمای ایران را شامل می‌شود، لذا به قطع یقین می‌دانم که نه تنها برای من که با افتخار شاگردیشان را کرده‌ام، بلکه برای تمامی اهالی سینما قابل احترام و ستودنی هستند .
این را هم می‌دانم که هر یک از این عزیزان با توانایی‌های مثال زدنی شان بیشترین سهم را در درخشش همان فیلم‌های ماندگار تاریخ سینمای ایران داشته‌اند و دارند. توانایی‌هایی که در ژانرها و گونه‌های مختلف فیلمسازی، از درک فیلمنامه تا استفاده از نور و رنگ مناسب هر فیلم ، و حتی نظرات و پیشنهاداتشان یا بهتر است بگوییم مشورت‌های مناسب و سازنده شان درباره دکوپاژ ، میزانسن و... را شامل می‌شود.
قطعاً چه فیلمبردارانی که من لیاقت این را داشته‌ام که در دوران دستیاری‌ام درچندین فیلم به عنوان دستیارفیلمبردار درکنارشان حضور یابم و چه آنانی که دورادور و با کنجکاوی کارهایشان را دنبال کرده‌ام برایم قابل احترام بوده و همچنان خواهند بود.لااقل آنهایی که مرا از نزدیک می‌شناسند بر این نکته واقفند که هیچگاه به خود اجازه بی‌احترامی به هیچ یک از همکارانم را نداده‌ام، حال چه رسد به آنانی که هرچه را که تا الان آموخته ام از بابت لطف، سخاوتمندی و خلوص نیتشان به اندوخته‌هایم افزوده‌ام.
به واقع منظور از گفته‌هایم - البته بخشی از آن که باعث دلخوری این عزیزان شد - در برنامه "هفت"، باب بی‌احترامی و نمکدان شکستن نبود و شاید در نوع جملاتی که عنوان کردم - نه از روی عمد بلکه سهوا - دچار اشتباه شدم. لازم است بر این نکته تاکید کنم که این، نوع دوربین - دیجیتال یا نگاتیو - نیست که یک فیلم را ثبت می‌کند ، بلکه نوع نگاه هر فیلمبردار به آن فیلم سینمایی و تعاملش با خالق اثر یعنی کارگردان است که لحظات به یادماندنی می‌آفریند.
قصد نام بردن از هیچ عزیزی را ندارم، چرا که ممکن است باعث دلخوری دیگرانی که سهواً نامشان عنوان نشود، گردد. اما بر این نکته واقفم که اکثر فیلمبرداران مطرح سینمای ایران که در حال حاضر نیز همچنان در سینما فعالیت می‌کنند به غیر از تجربه‌های حیرت انگیزشان، از دانش و سواد سینمایی بالایی نیز برخوردارند و قطعاً با ورود ناگهانی دوربین‌های دیجیتال، خود را با این پدیده وقف داده‌اند و شاید تلاش کرده اند تا با اینگونه دوربین‌ها کنار بیایند. با اینکه ممکن است حتی دل خوشی از دنیای دیجیتال نداشته باشند، چرا که سالیان سال با دوربین نگاتیو زندگی کرده‌اند و به آن دوربین تعلق خاطر دارند.
بدون شک نمی‌توان توانایی‌های بالقوه و ذاتی این عزیزان را در ثبت آثار سینمایی نادیده گرفت، اما حرف من این است دیجیتال برای جوانها نیست. دیجیتال برای همه است. ما اگر می‌خواهیم به درستی از آن استفاده کنیم باید علم آن را داشته باشیم اگر واقع بین باشیم اکسپوز دیجیتال سخت‌تر از نگاتیو است.
من گفته آن عزیز پیشکسوت را که گفته بودند در دوربین دیجیتال همه کار را دوربین می‌کند، رد می‌کنم. دوربین حرفه‌ای سینمایی دیجیتال با دوربین دیجیتال خانگی فرق می‌کند، دیجیتال امکاناتی به ما می‌دهد که نگاتیو نمی‌دهد و این به معنای آن نیست که دیجیتال به نگاتیو ارجحیت دارد و یا بالعکس. بلکه هر کدام از این دوربین‌ها کارایی مربوط به خودش را دارد.
قطعاً هم من و هم سایر همنسلانم و حتی پیشکسوتان عالم فیلمبرداری چه در ایران و چه در سایر کشورهای جهان در فیلم‌های مختلف بر اساس شرایط و امکانات موجود که مهمترین آن شاید سلیقه کارگردان ویا تهیه کننده باشد فیلم را جلوی دوربین می بریم، یا جلوی دوربین دیجیتال و یا جلوی دوربین نگاتیو ...
بزرگواریتان را ارج می‌نهم.
مرتضی غفوری لیسانس گرافیک دارد واز سال 70 به عنوان دستیار فیلمبردار وارد سینما شده است. وی با فیلمبردارانی همچون همایون پایور، محمود کلاری، حسن پویا، اصغر رفیعی‌جم ،علیرضا زرین دست، علی لقمانی و... همکاری کرده و برای اولین بار در سال 83 به عنوان مدیر فیلمبرداری در فیلم سینمایی"روایت‌های ناتمام" به کارگردانی پوریا آذربایجانی حضور داشته است.
وی تا کنون مدیریت فیلمبرداری فیلم‌های "ارتفاع 6/45" به کارگردانی سیامک شایقی، "ستایش" محمد رحمانی،"حوالی اتوبان" سیاوش اسعدی، "دموکراسی توروز روشن"علی عطشانی،" قصه پریا " فریدون جیرانی،" انتهای خیابان هشتم"علیرضا امینی ، "من مادر هستم" فریدون جیرانی و"عاشقانه های تجریش" پوریا آذر بایجانی و.... را بر عهده داشته است.
نظر شما