دكتر محسن پرويز ،سخنگوي انجمن قلم ايران ، با اعلام اين مطلب در ميزگرد « بررسي حقوق معنوي ومادي ناشر ومولف درايران » در محل خبرگزاري مهر، گفت : به نظر من اينكه كسي تاكنون به كميته حقوقي انجمن قلم مراجعه نكرده به اين معنا نيست كه؛ نويسندگان همه به حقوقشان مي رسند ، شايد به اين معنا باشد كه افراد جايي سرمايه گذاري مي كنند كه ارزش داشته باشد . حق التاليف يك كتاب در حد واندازه اي نيست كه حتي يك مولف برود با يك حقوقدان مشاوره كند (درانجمن قلم بابت مشاوره حق الزحمه اي از افراد دريافت نمي شود) .
به گزارش خبرنگار كتاب مهر ،دكتر پرويز در ادامه خاطر نشان كرد: مولفين همگي افرادي فرهنگي و با شخصيت هستند وكسي به دنبال دعوا نيست ، به ندرت كسي پيدا مي شود كه صدايش را بلند واعتراض كند. واين مساله كمك مي كند مسائل به شكل كدخدامنشانه حل وفصل شود، تا اينكه طرفين طرح دعواي قانوني كنند.
|
« متاسفانه هنوز درايران به جايي نرسيده ايم كه نويسنده حرفه اي ومولف حرفه اي داشته باشيم كه از طريق حق التاليف گذران زندگي كند » |
سخنگوي انجمن قلم ايران در ادامه با طرح اين پرسش كه « اصلا چه ضرورتي داردكه دنبال اين باشيم كه بخواهيم مساله را از راه كشيدن به دادگاه حل كنيم ؟» گفت : مابايد تلاش كنيم كه فضاي فرهنگي ورابطه ناشران ومولفان از اين دعواها به دور باشد واين جز با راضي بودن طرفين به حقوقشان ميسر نمي شود.
اين نويسنده خاطر نشان كرد : اگر نويسنده اي درابتداي كارش با ناشري قرارداد ببنددوحقوق كتابش را بفروشد ، بعد از ده سال كه نويسنده باتلاش وكوشش به درجات بالايي مي رسد ودرنتيجه شهرتي كه اوپيدا مي كندآثار اوليه اش هم مورد اقبال قرار مي گيرد ، چه ايرادي دارد كه ناشر اوقرار داد اوليه را اصلاح كند .
به گزارش مهر ، دكتر پرويز ، با اشاره به وضعيت معيشتي نويسنده ها در ايران افزود : متاسفانه هنوز درايران به جايي نرسيده ايم كه نويسنده حرفه اي ومولف حرفه اي داشته باشيم كه از طريق حق التاليف گذران زندگي كند وناشري پيدا شود كه به نويسنده مستمري ماهيانه دهد . ولي بايد جهت گيري فرهنگي كشورمان به اين سمت باشد.
محسن پرويز، با اشاره به صحبت هاي برخي از حاضران در ميزگرد به اين مطلب اشاره كرد كه : با دادن امكانات وسوبسيد نمي توانيم مشكلات فرهنگي كشور راحل كنيم .گفت : بسيار ديده ايم وحاضران هم به اين اشاره كردند كه خيلي از كتابفروشي ها به دليل نبود تقاضا تعطيل شده اند، اگر هر مكاني رابه بهانه كار فرهنگي تبديل به كتابفروشي كنيم ، آيا اين مكان ها تعطيل نخواهند شد؟ آيا مشكلات فرهنگي جديد پيدا نخواهد شد ؟ اصلا چند نفر پيدامي شوند كه دركتابفروشي سرمايه گذاري كنند وضرر وزيان آن را بپذيرند؟ بايد به فكر درست كردن اقتصاد نشر باشيم واين به جز با تاثير گذاري برفضاي فرهنگي كشور ممكن نيست .
پرويز ياد آور شد : برخي باپيشنهاد هاي نسنجيده باعث مي شوند وضع از اين كه هست بد تر شود من ازهمين الان مي توانم پيش بيني كنم كه چه اتفاقي مي افتد ؛ افرادي كه سرمايه نسبي دارند اقدام به تبديل مكان هاي غير تخصصي به كتابفروشي مي كنند ، يا تحت عنوان كتابفروشي كارهاي ديگري مي كنند ، همانطور كه الان كساني تحت عنوان نشر كارهاي ديگري مي كنند . چرا در ايران هفت هزارمجوز نشرداريم ؟ اين به معناي اين است كه ماهفت هزار ناشر حرفه اي داريم؟ هرگز اينطور نيست .
وي در پايان گفت : دليل كم مراجه كردن مردم به كتابفروشي ها شايد اين باشد كه نيازشان برآورده نمي شود اگر ما اعتراض مي كنيم كه چرا كتابفروشي تبديل به ساندويچي مي شود دليل اش اين است كه مردم از ساندويچ فروشي استقبال مي كنند اگر كسي ساندويچ نخرد يا با يكي دوبار مراجعه مشتري احساس كند اين مغازه نياز اورا برآورده نمي كند خيلي زودكارش را ازدست مي دهد . كتابفروشي هاي ماهم به اين دليل تعطيل مي شوند كه نياز مردم را برآورده نكردندو كتابي كه مورد نياز آنها است رادر دسترس مردم قرار ندادند.
نظر شما