|
|
وي همچنين با اشاره به نحوه اكران فيلم هاي ايراني طي سال هاي اخير در كشورهاي ديگر گفت : اكران در يك سانس ، يك سالن و بصورت محدود در يك كشور را نمي توان پخش جهاني فيلم قلمداد كرد . وقتي مي گوئيم فيلمي پخش بين المللي دارد كه اسم آن در جدول اكران آن كشور قرا گرفته و موقعيتي متناسب با بقيه فيلم ها بدست بياورد .
بني اعتماد با اشاره به اينكه سالن هاي محلي در كشورهاي اروپاي فراوان است گفت : حتي ده كوره ها هم يك مجموعه سينمايي با حداقل سه سالن دارند . در اين اماكن مي توان فيلم نمايش داد ولي معني نمايش فيلم در چنين شرايطي اكران جهاني نيست . حتي بهره مندي از اين فضا ها هم تابع همان نظم پيچيده پخش جهاني فيلم است .
وي در ادامه پيرامون تاثير سطح كيفي فيلم ها بر ميزان ارتباط مخاطبان خارجي با آثار ايراني گفت : اينكه فيلم هاي ما چقدر به استاندارد جهاني نزديك هستند و تا چه حد مي توانند مورد توجه مخاطب ديگر كشور ها قرار گيرند بحث ديگري است .برنامه ريزي براي گرفتن سهمي از سينماي جهان هم بخشي از ماجرا است كه وابسته به شناخت درست از مخاطبان ديگر كشورها است . ولي نكته قابل توجه اين است كه اصولي كه در هر كشور تعيين مي كند فيلم براساس نيازها، تقاضا ها و توجه هاي جامعه امكان اكران دارد با آنچه ما از آن كشور ها مي شناسيم متفاوت است .
رخشان بني اعتماد كه تجربه اكران جهاني فيلم هاي روسري آبي ( در اروپا ) ، نرگس ، روزگار ما و زير پوست شهر را از سرگذرانده پيرامون اين تجربه مي گويد : پخش جهاني فيلم هاي من تنها به واسطه حضور يك كمپاني خارجي عملي شده . مثلا كمپاني مگنوليا فيلم زير پوست شهر را در كل آمريكا پخش كرد .در همين تجربه هم مشكلات عديده اي مثل نبود قانون كپي رايت در كشور باعث شد فروش فيلم لطمه بخورد . دو ماه پيش از آنكه فيلم به اكران آمريكا برسد نسخه ويديوي آن روي اينترنت قرار گرفت و با قيمت 14 دلار به فروش رسيد . قانون كپي رايت معذورات جدي براي پخش فيلم ها بوجود مي آورد . يعني حتي براي جلب توجه كمپاني هيا پخش فيلم هم دچا مشكل هستيم . با اين همه بطور كلي همين تعداد فيلم هم كه به اكران جهاني رسيده توسط كمپاني خارجي صورت گرفت .
اين فيلمساز بازگشت مالي اكران فيلم هاي خود را در ديگر كشور ها چشمگير ندانست و گفت : فروش اين فيلم ها در حد قابل قبول باقي ماندند .
كارگردان " زير پوست شهر " در مورد اكران فيلم هايش در كشورهاي همسايه گفت : روسري آبي و نرگس در كشورهاي فارسي زبان ، جمهوري هاي استقلال يافته و پاكستان به نمايش در آمد . شايد به خاطر اينكه فاصله سينماي ايران با ديگر كشور هاي آسيايي خيلي زياد است ، اين امكان و موقعيت براي نمايش فيلم هاي ايراني نبوده تا بتواند براي خودش مخاطب پيدا كند .
وي افزود : چندي پيش كه براي اكران فيلم به پاكستان رفتم شاهد استقبال عجيب و غريبي از فيلم هايم بودم . علاقه بسيار شديد پاكستاني ها به فرهنگ ايران قابل توجه است . اگر حتي دوخط از سعدي و حافظ حفظ باشند آن را با افتخار مي خوانند . پاكستاني ها به شدت به ايران دلبستگي دارند . همنطور از سينماي ايران به خوبي استقبال مي كنند . خيلي از پخش كننده هاي پاكستاني مايل هستند فيلم هاي ايراني را در پاكستان اكران كنند . ولي در همين روند هم مسائل ديگري وجود دارد . سينما به هرحال يك وجه اقتصادي دارد كه وابسته به انبوه مخاطب است . در حالي كه سطح سواد در پاكستان طوري است كه نمي توان فيلم ها را صرفا با زير نويس اكران كرد و لازم است فيلم هاي ايراني به زبان پاكستاني دوبله شود . در عين حال دوبله قوي هم در اين كشور وجود ندارد .
بني اعتماد تامين شبكه دوبله و پخش فيلم هاي ايراني در پاكستان را مقرون به صرفه ندانست و گفت : اين كار در حال حاضر اقتصادي و در آمد زا نيست . ضمن اينكه سينماي پاكستان امروز مخاطب چنداني ندارد . مردم ترجيح مي دهند با پول اندكي فيلم ها هندي را تماشا كنند . همچنين وي سي دي فيلم هاي ايراني در خانه ايراني تبار ها به وفور وجود دارد . سينما دارهاي پاكستاني از اين نگران هستند كه مردم فيلم هاي هندي را هم روي وي سي دي مي بينند . آنها پيگير اين هستند كه آيا مي توان با فيلم هاي ايراني مردم پاكستان را به سينما كشاند ؟ اما پاسخ اين سئوال نيازمند دوبله فيلم است . كپي فيلم و دوبله هزينه دارد و سئوال مهمتر اين است كه اين كار به صرفه است ؟ پاسخ در شرايط فعلي منفي است .
وي در پايان گفت در مصر فيلم هايم را به همراه فيلم هاي كارگردانان ايراني در كنار مخاطب جشنواره اي ديدم . اما اين سينمايي است كه مخاطبين را به نحوي به سينماها بكشاند و اقتصادي باشد ؟ تصور نمي كنم اينطور باشد .
نظر شما