به گزارش خبرگزاری مهر، رفیقه محمدی در جلسه انجمن حافظ شناسی و شهریار پژوهی تبریز به بررسی جایگاه طنز با عنوان "گریه در خنده" در آثار حافظ و شهریار پرداخت.
وی سه شاخصه مهم اشعار حافظ را در مذمت و نکوهش ریا، به انزوا کشیده شدن اهالی علم و ادب و عدم تعهد نسبت به دیگران عنوان کرد و گفت: زبان طنز حافظ در این مورد پر از سخره و طنه است.
وی زندگی حافظ از مبهم ترین زندگی شاعران دانست و تصریح کرد: حافظ پیرو مکتب ناب عرفانی است و بر این باور است که حکمت و عقل نمی تواند اسرار حکمت را کشف کند.
این استاد ادبیات حافظ را اندیشه و زبان ملت دانست و ویژگی بارز طنز حافظ را ابتکاری، گزنده و در مضامین سیاسی و اجتماعی دانست.
در ادامه این جلسه اصغر محمود آبادی، مدرس دانشگاه اهر در رابطه با "گریه در خنده" یا همان طنز در اشعار شهریار با اشاره به تاریخچه طنز در ایران اظهار کرد: در بررسی مجموعه طنزهای شهریار به همه گونه طنز برمی خوریم.
وی با اشاره به تفاوت بین فکاهی، هزل، هجو و طنز، گفت: طنز علیرغم ارتباطی که با فکاهی، هزل، هجو دارد دارای هدفی عالی برای اصلاح جامعه است.
این استاد دانشگاه افزود: شهریار توانمندی خود را در مقوله طنز به اثبات رسانده است و طنزهای او در قالب انتقادی، سیاسی و تلخ بود.
محمود آبادی طنز را فریادی می داند که در اوج انفجار به خنده تبدیل می شود و در ظاهر انسان می خنداند و در باطن به تفکر وا می دارد.
گفتنی است، انجمن حافظ شناسی و شهریار پژوهی با هدف پرداختن به شکل تخصصی تر به آثار، افکار و اندیشه های این دو بزرگوار با 35 نفر عضو آغاز به کار کرده و جلسات این انجمن هر هفته با حضوردو سخنران که یکی از آنها در مورد حافظ صحبت کرده و یکی از غزلهای وی را تعبیر کرده و سخنران دیگر نیز غزل مساوی از استاد شهریار را بررسی و تحلیل می کند، تشکیل می شود.
نظر شما