به گزارش خبرگزاری مهر، پروانه شهریار (Danaus plexippus) به خاطر توانایی ویژه ای که در پیمودن هزاران کیلومتر در مهاجرتهای دوره ای دارد مشهور است. در این مهاجرت دوره ای که هر زمستان انجام می شود پروانه شهریار مسیر 4 هزار کیلومتری میان آمریکای شمالی تا مکزیک مرکزی را می پیماید.
اکنون گروهی از بیونورولوژیستهای مدرسه پزشکی دانشگاه ماساچوست موفق شدند توالی ژنوم این پروانه را رمزگشایی کنند.
این محققان در این خصوص توضیح دادند: "با این توالی ژنوم که اکنون در اختیار داریم می توانیم فرصتهای بسیاری را برای درک پایه های ژنتیکی و مولکولی مهاجرت در مسافتهای طولانی به دست آوریم."
این تیم تحقیقاتی از سالها قبل بر روی مهاجرت پروانه های شهریار مطالعه کرده است و به ویژه بر روی توانایی مغز آنها در ترکیب و جمع آوری اطلاعات اساسی مربوط به فضا و زمان را در زمانی که می توانند به نیمه راه برسند، تحقیق کرده است.
یکی از جنبه های شگفت انگیزی این مهاجرت را برای مثال از مهاجرتهای کلاسیک پرندگان قابل متمایز می کند این است که پروانه هایی که مهاجرت را انجام می دهند با گروهی که مهاجرت قبلی را انجام داده اند حداقل دو نسل تفاوت دارند. بنابراین، اطلاعات مربوط به مسیر حرکت باید در ژنهای آنها ذخیره شده باشد.
به همین علت، این دانشمندان بررسیهای ژنومیک خود را بر روی نقاط بیومولکولی معطوف کردند که می توانند در مهاجرت نقش داشته باشند از میان این نقاط می تواند به ژنهای مسئول بینایی، ساعت شبانه روزی و جهت یابی در پرواز اشاره کرد.
براساس گزارش مجله سلول، در توالی نویسی 273 میلیون ژن مشخص شد که ژنوم پروانه شهریار محتوی 16 هزار و 866 ژن رمزگذار پروتئینها بوده و همچنین از یک سری کامل از ژنهایی تشکیل شده است که برای سنتز هورمونها از جمله هورمونهایی که می توانند مهاجرت را سازماندهی کنند لازم هستند.
به خاطر این تغییرات هورمونی است که پروانه تواناییهای تولیدمثلی خود را متوقف می کند و به این ترتیب می تواند حداکثر 9 ماه زندگی کند. این درحالی است که پروانه هایی که مهاجرت نمی کنند بیش از یکماه زنده نمی مانند.
این دانشمندان اظهار داشتند: "در کل، ویژگیهای پیچیده ژنوم و پروتنوم پروانه شهریار به ما یک جواهر ارزشمند برای درک مهاجرت این حشره ارائه می کند. در حقیقت، بررسیهای ما نشان می دهد که پایه های ژنتیکی جمعیتهای مهاجر با جمعیتهای غیرمهاجر تفاوت دارد."
نظر شما