لوموند با اشاره به تلاش هاي تيم جديد كاخ سفيد و نو محافظه كاران براي انصراف ايران از برنامه هسته اي و طرح هاي كه براي حمله به ايران طرح ريزي كرده اند به نقل از مجله انگليسي جينز ديفنس نوشت اسرائيل ژوئن 2002، عنوان كرده يك طرح اساسي براي حملهء « بازدارنده» به تأسيسات پژوهش و توسعه هسته اي ايران ريخته است و اجراي آن تنها به چراغ سبز واشينگتن نياز دارد كه تاكنون از دادن آن خودداري كرده است .
به نوشته لوموند اكنون شرايط تغيير كرده است و علاوه بر آنكه پيش گيري ازمقاصد هسته اي تهران هدف فوري واشنگتن است طرح اصلي استراتژي منطقه اي ايالات متحده در درازمدت با سال 1979تفاوتي نكرده و آن سرنگون ساختن جمهوري اسلامي ايران است.
اين نشريه فرانسوي همچنين به سياست متغيير خارجي ايران در برهه هاي مختلف اشاره مي كند و مي نويسد : " ايران، از نظر استراتژي كشورمهمي است كه به روشني در روند فرونشاندن تشنج داخلي و خارجي قدم برمي دارد.
لوموند افزوده است : واقعيت عجيب اين است كه جمهوري اسلامي ايران، حتي در مورد برخي از مسائل خارجي به مواضع آمريكا نزديك شده است. از جمله در سال 2001، تهران در جنگ آمريكا عليه افغانستان از واشنگتن حمايت كرد. از سوي ديگر، در سال 2003، ايران با فعال كردن برخي از سازمان هاي شيعه عراق جهت پشتيباني از طرح تهاجم آمريكا به عراق، موضعي اتخاذ كرد كه ميشود آن را «همكاري» خواند. باوجود اين، اين گشايش ها ، به صورتي بارزموجب تغيير خصومت ضدايراني آمريكا نشد.
به نوشته لوموند آمريكا براي براندازي حكومت ايران با استقرار نيرو در كشورهاي همسايه ، محاصره اين كشور را تكميل كرده است و همچنين تلاش مي كند با اقداماتي موجب انزاوي سياسي و ديپلماتيك اين كشور شود و از نفوذش درخارج از مرزها بكاهد.
اين نشريه فرانسوي با اشاره به استراتژي امريكا در ايجاد بي ثباتي مستقيم و غيرمستقيم در قبال ايران افزوده است : سرسختي دولت بوش دودليل عمده دارد ، اولين دليل، به موفقيت ژئواستراتژيكي ايران ربط دارد كه به لطف توان انساني اش (جمعيت 70 ميليوني) و اقتصادي، استقلال و نيز همكاري نظامي با روسيه و چين، موقعيت خود را به منزله قدرت متوسط منطقه اي محكم كرده و به منزله آخرين دژ عليه تسلط دائمي آمريكا بر خاورميانه خودنمايي مي كند.
لوموند ديپلماتيك مي افزايد اگر ايران به قدرت اتمي دست يابد براي آمريكا به شريكي تبديل خواهد شد كه بنا بر اصطلاح معمول در روابط پنتاگون از سوي « رقباي هم رديف» آمريكا يعني اروپا، چين، هند و روسيه محسوب خواهد شد.
به نوشته لوموند ديپلماتيك : همگرائي استراتژيكي ميان آمريكا و اتحاديه اروپايي عليه ورود ايران به باشگاه اتمي شكل گرفته است و اين هم سوئي پس از تهاجم عراق به كويت در 1990، عليه عراق نيز بوجود آمده بود. درهر دو حالت، هدف آمريكا جلوگيري از صعود يك قطب قدرتمند مسلمان درگير در كشمكش با اسرائيل و قادر به برهم زدن نسبي توازن قوا در منطقه است . با وجود اين وحدت نظر، ميان اروپا و آمريكا اختلاف نظرهاي روشني در مورد هدفها ي مورد حمله وجود دارد. از قرار معلوم اروپائي ها آماده اند به انصراف ايران از بلندپروازي اتمي به منظورهدف هاي نظامي قناعت كنند و در مقابل آماده باشند كه روابط خود با تهران را بيشتر عادي كنند، در حاليكه آمريكا درپي براندازي حكومت ايران با استفاده از اجماع بين المللي است.
نشريه لوموند ديپلماتيك در اين مقاله با اشاره به راه هاي پيش روي آمريكا براي رويارويي با ايران از جمله راههاي نظامي و فشارهاي ديپلماتيك مي نويسد اگر حمله به تاسيسات هسته اي ايران براي آمريكا و اسرائيل خطري درپي نداشت در اين مسئله ترديد به خود راه نمي دادند اما دو مانع فني و سياسي ، احتمال استفاده از نيروي نظامي را عليه ايران كم مي كند مانع فني، تابعي از اين حقيقت است كه ايران تأسيسات هسته اي را درسراسر كشور پخش كرده و اين عمل موفقيت هراقدامي را كه هدفش ويراني كامل باشد، كاهش مي دهد. از نظر سياسي ، نظامي، بدون شك ايران در تلافي حمله احتمالي اسرائيل يا آمريكا ترديدي به خود راه نخواهد داد. اين كشور مي تواند اين كار را يا از خاك خود و با استفاده از موشك هاي برد طولاني خاك اسرائيل را هدف قرار دهد ، همچنين مي تواند با تشويق حزب الله لبنان ، از جنوب لبنان با اسرائيل درگير شود و اين عمل راه را بسوي منطقه اي شدن درگيري ها ، دست كم با دخالت لبنان و سوريه باز خواهد كرد. از آن گذشته، تهران از طريق متفقين متعدد شيعه خود در عراق و افغانستان عليه نيروهاي آمريكائي حاضر در اين دو كشور، نيز به تلافي جويي خواهد پرداخت.
به نوشته لوموند ديپلماتيك اين ملاحظات آمريكارا متقاعد كرده است كه استفاده از فشارهاي سياسي ، ديپلماتيك و اقتصادي عليه ايران ارجحيت دارد . باوجود اين، انزواي كامل تهران و دور كردن اين كشور از متفقين منطقه اي اش شرط ضروري براي آسيب پذيرتر كردن بيشتر تهران در مقابل فشارها يا احتمالا براي امكان استفاده از راه حل نظامي است ، آمريكا به اين منظور، نوعي استراتژي را در سه جبهه اتخاذ كرده است ، ابتدا جبهه لبناني-سوري است كه آمريكا در هماهنگي با فرانسه بر فشار عليه دمشق افزوده است . با تصويب قطع نامه 1559 شوراي امنيت سازمان ملل مبني بر خواست عقب نشيني ارتش سوريه از لبنان، خلع سلاح حزب الله لبنان و فلسطين و استقرار ارتش اسرائيل در طول خط مرزي با اسرائيل، اين فشارها چرخش جديدي پيدا كرده است.
اين نشريه فرانسوي زبان در ادامه مقاله خود آورده است : قطعنامه شوراي امنيت به منزله پيامي سري به سوريه است كه پيمان اش را با ايران برهم زند و از متفق تهران يعني حزب الله فاصله بگيرد . اختلافات بازرگاني ميان دمشق و پاريس نمي تواند به تنهائي موضع كنوني فرانسه را كه با سياست اين كشور در خاورميانه هيچ نوع همخواني ندارد، توجيه كند. علت اين چرخش فرانسه درباره سوريه مي تواند تنها در وحدت نظر اين كشور با واشنگتن در مورد ضرورت بر هم زدن پيمان سوريه - ايران معني يابد.
به نوشته لوموند ديپلماتيك : جبهه ديگرطرح آمريكا براي كاهش نفوذ ايران ، عراق است. جنگي كه نيروهاي انگليسي - آمريكائي از سال 2004 عليه هواداران مقتدا صدر به راه انداخته اند ، تنها به دليل امتناع صدر از سازگاري با اشغال عراق نبود. همچنين، هدف اين درگيري ها خواست آمريكا براي خنثي كردن جرياني بود كه با تهران روابط قوي دارد. برخورد آمريكا نسبت به تشكيلات ديگر شيعه عراق يعني مجلس اعلاي انقلاب اسلامي و حزب الدعوه كه هردو در دولت موقت اياد علاوي شركت دارند ، فشار عليه عناصري است كه طرفداران سازش ناپذير ايران تلقي مي شوند. از سوي ديگر، اعطاي پناهندگي سياسي به 4000 عضو مجاهدين خلق « گروهك تروريستي منافقين » ( كه در فهرست وزارت امورخارجه آمريكا سازماني تروريستي شناخته شده اند ) و جاسوسي هاي عناصر اين سازمان درباره برنامه هسته اي ايران ، حاكي از نزديكي اين سازمان با واشنگتن و استفاده احتمالي از آن عليه انقلاب اسلامي ايران است .
لوموند ديپلماتيك افزود : درنهايت در افغانستان و به بهانه ترميم حاكميت دولت در برابر جنگ سالاران، آمريكا متحد خود حامد كرزاي را تشويق كرد تا رهبر تاريخي مجاهدان منطقه هرات يعني اسماعيل خان را كه ازدوستان بسيارنزديك ايران بود بركنار كند ، اما تهران در ميان تشكيلات سياسي افغاني شبكه دوستانه وسيعي دارد كه در درون اتحاد شمال قرار دارند و كاهش دادن نفوذ ايران براي آمريكا در افغانستان بسيار سخت خواهد بود.
لوموند ديپلماتيك در پايان مي نويسد : حتي اگر تا كنون از روياروئي واشنگتن و تهران احتراز شده است، طرح خاورميانه بزرگ كه دولت بوش قصد پياده كردنش را دارد، با منافع كشورهاي اين منطقه تضاد پيدا كرده و سرانجام به ايران نيز خواهد رسيد. اگر آمريكا در جستجوي روياروئي با تهران سماجت كند، كشمكشي منطقه اي به راه مي اندازد كه ميتواند تمام منطقه را به آتش بكشد
نظر شما