دکتر علی اصغر دادبه، چهره ماندگار در عرصه ادبیات عرفانی و فلسفه اسلامی در گفتگو با خبرنگار مهر در پاسخ به این سؤال که علت توجه به مولانا در غرب چیست، گفت: تقریبا از قرن نوزدهم، از دوران نیکلسون و دیگر بزرگان، غرب با مولانا آشنا بود، این گونه نیست که یک دفعه در چند سال اخیر با مولانا آشنا شده باشد، البته آشنایی غرب با مولانا تنها آشنایی فرهیختگان و ارباب دانش و ادب آنجا بوده است.
وی با بیان اینکه اتفاقی که در سالهای اخیر در غرب در مورد مولانا اتفاق افتاده، این است که اقبال به مولانا فراتر از حد عادی رفته است، اظهار داشت: حتی هنرمندان عرصه های مختلف مانند آهنگسازان هم با مولانا ارتباط برقرار کردند. در اقبال به مولانا دو طیف وجود دارد؛ برخی محققان که در این زمینه فعالیت علمی و تحقیقاتی دارند مثل دکتر حسن لاهوتی که ساکن آمریکاست در این زمینه مقاله نوشته که در همایش دو روزه "از بلخ تا قونیه" که 26 و 27 آذرماه که در مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی برگزار می شودارائه خواهد کرد.
این محقق و نویسنده در ادامه تأکید کرد: اساسا مولانا وسیله و بهانه ای شده که شاعری و آهنگسازی احساس خود را عرضه کند، البته نمی توان انکار کرد که در هر حال همین بهانه شدن هم مهم است، چیزی در مولانا بوده که توانسته بهانه را فراهم کند که عده ای از آن استفاده کنند.
دادبه با بیان اینکه دو گونه نگاه و برداشت از مولانا در غرب شده است، گفت: یکی برداشت فرهیختگان که واقعا معقول و منطقی است و حداقل هماهنگی بسیار نزدیکی با برداشت های ما دارد، اما ظاهرا باید بدلیل جریان شدید توجه به مولانا، با احتیاط برخورد کرد، باید بدانیم الهام گرفتن از مولانا در عرصه های مختلف هنری چقدر نزدیک به واقعیت مولانا هست و چقدر نزدیک نیست.
وی تصریح کرد: به نظرم اکنون با توجه به آنچه که در غرب می گذرد مردم غرب خسته تر از روزگار برگسون شده باشند بنابراین باید نبرد دیگری که نبرد معنویت علیه مادیت، نبرد عرفان علیه فیزیک هست آغاز شود و به گمان من مولانا چنین کاری را در غرب دارد انجام می دهد.
دادبه یادآور شد: همیشه بشر مخصوصا زمانی که از جهان گرایی و مادی گرایی خسته شد آمادگی یافت پیام های انسانی و معنوی را بشناسد و به گمان من جهان و مخصوصا آمریکای صنعتی و مردم خسته ماشین زده نیازمند این پیام معنوی مولانا هستند.
نظر شما