به گزارش خبرگزاری مهر، سازمان بهداشت جهانی بیماری آلزایمر را چهارمین عامل مرگ در کشورهای پردرآمد اعلام کرده است و با توجه به جمعیت سالخورده جهان، پیش بینی می شود این بیماری تا سال 2050 در حدود 85 درصد از انسانها را به خود مبتلا کند، مگر اینکه تا آن زمان دارویی برای درمان آلزایمر کشف شود.
دانشمندان در موسسه مطالعات بیولوژیکی "استاک" داروی جدیدی که ابداع کرده اند، بسیار امیدوار هستند، دارویی که توانسته حافظه را بهبود بخشیده و از مغز موشها در برابر آسیب دیدگی محافظت کند. این دارو همچنین می تواند اولین دارویی باشد که از قدرت متوقف کردن بیماری آلزایمر در انسانها برخوردار است.
با وجود اینکه محققان هنوز نتوانسته اند دلایل و عوامل ایجاد کننده آلزایمر را مشخص کنند، بسیاری از مطالعات بروز این بیماری را با ایجاد پلاکهای آمیلوییدی و آشفتگی های نوروفیبریلاتوری در مغز در ارتباط می دانند. از این رو بسیاری از مطالعات دارویی بر روی روندهای تشکیل این دو عامل در مغز متمرکز شده اند و با این وجود تا به امروز تمامی داروهای آمیلوئیدی با شکست مواجه شده اند.
از این رو محققان دانشگاه استاک رویکردی متفاوت را در پیش گرفتند و از نورونهای زنده کشت داده شده برای آزمودن تاثیر ترکیبات جدید در محافظت از سلولهای مغزی در برابر اختلالات مغزی مرتبط با سالخوردگی استفاده کردند. محققان آزمایشهای خود را بر روی ترکیب دارویی اصلی که برای درمان سکته های مغزی و آسیبهای مغزی تولید شده است آغاز کرده و توانستند ساختار شیمیایی آن را برای ساخت داروی آلزایمری قدرتمند تر به نام J147 تغییر دهند.
در واقع محققان با آزمودن تاثیرات داروهای موجود برای درمان آلزایمر و دیگر بیماری های مغزی که با سالخوردگی ارتباط دارند، توانستند عملکرد داروهای مختلف را در برابر آلزایمر مشاهده کرده و بهترین گزینه ها را از میان ترکیبات دارویی انتخاب کنند.
آزمایش این داروی ترکیبی جدید بر روی موشها قابلیت آن را در بهبود حافظه جاندار به خوبی نشان داد. آزمایشهای بعدی نشان دادند این دارو می تواند از آسیبهای مغزی در موشهای مبتلا به آلزایمر جلوگیری کند. همچنین این دارو در مغز موشها باعث افزایش تولید پروتئین شکل دهنده حافظه که در حفظ نورونهای موجود در مغز و افزایش رشد نورونها و سیناپسهای جدید تاثیرگذار است، کمک قابل توجهی کرد.
بر اساس گزارش گیزمگ، محققان امیدوارند این دارو را بتوان در آینده ای نزدیک روی انسانها آزمایش کرد، زیرا به دلیل توانایی گسترده دارو برای محافظت از سلولهای عصبی، شاید بتوان از آن برای درمان دیگر بیماریهای عصبی از قبیل پارکینسون و یا هانتینگتون نیز استفاده کرد.
نظر شما