به گزارش خبرنگار مهر، نشست رسانه‌ای نمایش "رپرتواری از آثار گروه تئاتر دن‌کیشوت با رونمایی از محسن" با حضور علی اصغر دشتی کارگردان، نسیم احمدپور طراح ایده و دراماتورژ نمایش و نگار جواهریان، هدایت هاشمی، فریبا کامران و رامین سیار دشتی بازیگران نمایش برگزار شد.
درابتدای نشست دشتی با ابراز تاسف از توقیف نمایش‌های روی صحنه گفت: آخرین نمایشی که گروه "دن کیشوت" روی صحنه برده است مربوط به دو سال و نیم قبل و نمایش ملانصرالدین است. در طول این مدت یک پروژه محیطی به نام" شهرزاد" را تمرین کردیم که به دلیل فراهم نشدن امکانات سخت افزاری و وعده هایی که محقق نشد امکان اجرا برای ما به وجود نیامد. پس از آن تمرینات "گالیور" را آغاز کردیم که بعد از بازبینی برای اجرا در جشنواره تئاتر فجر مورد قبول واقع نشد و تالار مولوی هم اجازه اجرا به ما نداد.
وی ادامه داد: به دلیل اینکه غیر از تالار مولوی امکان اجرا در تالار دیگری را نداشتیم اجرای این نمایش نیز محقق نشد. بعد از 4 سال مدیریت تئاتر شهر از ما دعوت کرد تا اجرایی در تالار چهارسو داشته باشیم. اما چون نمی‌توانستیم در تالار چهارسو ایده‌هایمان را به لحاظ اجرایی عملی کنیم به این نتیجه رسیدیم که با یک ایده جدید کارمان را برای سالن چهارسو آماده کنیم.
وی افزود: همیشه به این مسئله فکر می‌کردم که اجراهای تئاتر چقدر میرا هستند و متاسفانه سالن‌های خصوصی هم در کشور وجود ندارند تا کارهایی که از آنها استقبال می‌شود دوباره امکان روی صحنه رفتن پیدا کند. متاسفانه این نوع آثار باید جای خودشان را به نمایش‌های دیگری بدهند. بنابراین وقتی که نسل‌ها تغییر می‌کنند از دیدن برخی آثار محروم هستند. در مجموع ما با اجرای این نمایش تلاش کردیم جمع‌بندی از حدود 10 سال فعالیت گروهمان ارایه دهیم و تلاش می‌کنیم تا بعد از این اجرا رویکرد جدیدی داشته باشیم.
در ادامه نسیم احمدپور توضیح داد: یکی از علایق گروه تئاتر "دن کیشوت" همیشه این بوده که بتواند یک رپرتوار از آثارشان داشته باشند. نقطه فوکوس این گروه تجربه بر روی قهرمان‌های آشنایی مثل "ننه دلاور"، "ملا نصرالدین"، "شهرزاد"، "پینوکیو"، "گالیور" و... بوده است. ما قصد داشتیم بستری فراهم کنیم تا تماشاگران بتوانند در طول دیدن رپرتوار همه ایده‌های کارهای اجرا رفته و یا نرفته گروه را دریابند.
وی خاطرنشان کرد: نکته مورد توجه دیگر ارایه تصویر جدیدی از یک قهرمان و آشنایی زدایی از آن بوده است چون بعد از مدتی ما به این نتیجه رسیدیم که آیا می‌توان یک قهرمان را به عنوان یک برند یا کاراکتری به مثابه یک مارک خلق کرد که مانند دون ژوان حتی بدون شناخت او نامش برای همه شناخته شده باشد.
دشتی در ادامه نشست خاطرنشان کرد: ما در این رپرتوار قطعاتی از اجراها را نمایش می‌دهیم و با این کار رویکرد کلی گروه را نسبت به شخصیت‌هایی که ارایه می‌شود می‌شناسیم. در این رپرتوار معتقد هستیم مسیری که در آن حرکت می‌کنیم تنها مخصوص اجراها نیست بلکه تمرینات بسیار موثر است. تلاش ما این است تا به تکامل و استمرار برسیم.
دشتی ادامه داد: بنابراین در این اجلاس علاوه‌بر قطعاتی که اجرا می‌شوند ایده‌هایی هم که تمرین شده و به اجرا نرسیده‌اند با تماشاگران در میان گذاشته می‌شود. حتی ایده‌هایی هم که داشتیم و نتوانستیم در سالن چهارسو و با این امکانات اجرا کنیم با تماشاگر مطرح می‌شود.
در ادامه فریبا کامران بازیگر این نمایش گفت: کار کردن با اصغر دشتی توانایی روحی و جسمی بالایی می‌خواهد. در این کار بعد از دو تجربه ناموفق که به اجرا نرسید فعالیت ما بسیار سخت تر است و باید توازنی بین این قطعات برقرار کنیم چون تماشاگرانی به ما می پیوندند که ممکن است کارهای قبلی این گروه را ندیده باشند. این تجربه برای من بسیار لذت بخش است و اتفاق جدیدی در دوره بازیگری من افتاده است.
در ادامه هدایت هاشمی گفت: من جزو گروه نمایش "پاپتی‌ها" هستم. این گروه با گروه تئاتر "دن کیشوت" یک خواهرخواندگی پنهانی دارد که جدای از دوستی و همکلاسی دانشگاهی بودن سرچشمه ناب ایرانی و سنت‌های نمایشی شرقی که مورد نظر هر دو گروه است باعث پیوندمان شده است. این ایده‌های مشترکی که بین ما وجود داشت باعث شده که همیشه با هم کار می‌کنیم.
وی افزود: در کارهای دشتی مفهوم جدیدی از بازیگری ارایه می‌شود. در نمایش‌های این کارگردان با یک گرافیک حرکتی جدید روبرو هستیم. نمود این حرکات در این نمایش بیشتر نمایان شد چون الان که داریم همه آثار گذشته را پشت سر هم اجرا می‌کنیم متوجه می‌شویم که چه نیرو و انرژی درونی متفاوتی برای بازیگر در هر کدام از این کارها وجود داشته است.
وی خاطرنشان کرد: این نمایش توان بسیاری را می‌طلبد به لحاظ پیدا کردن تمرکز لازم و خوشبختانه بچه‌هایی که در این اجرا همکاری می‌کنند همگی به لحاظ بدنی در شرایط مناسبی قرار دارند.
رامین سیار دشتی نیز در همین زمینه توضیح داد: در این پروژه به شدت اتفاقات جذابی در حوزه بازیگری می‌افتد چون قسمت‌هایی از کارهای گذشته را باید دوباره اجرا کنیم. چهارچوب اجرایی تنها نمایشی که تا به حالا اجرا نکردیم و قرار است در این رپرتوار برای اولین بار آن را به نمایش بگذاریم به شدت متفاوت از دیگر کارهایی است که قبلاً اجرا شده است. من از این موضوع که آیا اتصال اپیزودها با هم با قوت انجام می‌شود یا نه نگرانم اما از یک مسئله مطمئنم که تجربه رپرتوار داشتن به شدت تجربه مفیدی است و یک بازیگر می‌تواند خود را در این زمینه محک بزند.
نگار جواهریان نیز عنوان کرد: متاسفانه من قرار بود در نمایش‌های "گالیور" و "شهرزاد" حضور داشته باشم اما موفق به اجرا نشدیم و در نمایش "ملانصرالدین" نیز در دو اجرای جشنواره حضور داشتم که پس از آن متاسفانه نتوانستم در اجرای عموم گروه را همراهی کنم و ستاره پسیانی به جای من بازی کرد.
وی ادامه داد:همکاری با علی اصغر دشتی مرور داشته‌ها و نداشته‌های بازیگری است و در این مرور می‌فهمیم که چه چیزهایی را داریم و چه چیزهایی را نداریم و معمولاً آقای دشتی همیشه نداشته‌ها را از ما می‌خواهد. در طول این سه سال نکات فراوانی را در طول تمرینات یاد گرفتم که برایم بسیار خوشایند و نادر است.
جواهریان درباره توقیف نمایش‌های روی صحنه و بازبینی شدن چند باره آنها گفت: به نظر می‌رسد که مجوز اجرا به راحتی در تئاتر کشور فاقد اعتبار می‌شود و این بدین معنی است که دیگر سنگ روی سنگ بند نیست. من متوجه نمی‌شوم که تعداد زیاد بازبینی از یک اثر نمایشی به چه معنی است.
وی ادامه داد: چون ما گروه‌های زیادی برای بازبینی داریم که هر کدام یک سری اصلاحیه را به کار تحمیل می‌کنند. به نظر من این کار نه تنها توهین به گروه‌ها بلکه توهین به گروه‌های بازبینی هم هست. چون گروه‌های قبلی به این ترتیب فاقد اعتبار می‌شوند. شاید ترجمه این رفتار این باشد که کار نکنیم اما با سرسختی همچنان به فعالیت‌مان ادامه می‌دهیم.
دشتی نیز در همین زمینه توضیح داد: همه گروه‌های نمایشی پیش از این که حتی تمرین‌هایشان را شروع کنند در مغزشان قواعدی را رعایت می‌کنند اما وقتی این قواعد تفسیر تازه‌ای پیدا می‌کند با موانع روبرو می‌شود. به نظر می رسد این تفسیرهای جدید از مرکز هنرهای نمایشی بیرون آمده و سمت و سوی دیگری پیدا کرده است. خانه تئاتر سالهاست که این مسئله را مطرح می‌کند که مجوز یعنی امنیت یک گروه نمایشی بنابراین نهادی که برای ما مجوز صادر می‌کند باید توان حمایت از ما را تا پایان اجرا داشته باشد. باید به امنیت روانی یک گروه ا جرایی احترام گذاشت.
وی همچنین خاطرنشان کرد: وقتی شرایط تولید خصوصی در تئاتر وجود ندارد واقعیت این است که خیلی "مفت مفت" تئاتر تولید می‌شود. هیچ واژه دیگری جز این به ذهنم نمی‌رسد. اینکه ما بتوانیم پنجشنبه اول دی اجرای‌مان را آغاز کنیم مستلزم پرداخت کمک هزینه به گروه است.
وی ادامه داد: متاسفانه تا امروز حتی یک ریال هم به ما پرداخت نشده. نورالدین حیدری ماهر دستیار من تا این لحظه همه هزینه‌ها را تقبل کرده است. مرکز هنرهای نمایشی باید بداند که علاوه بر مکان تمرین ما به چیزهای دیگری هم احتیاج داریم. پارچه فروش، نجار و ... از ما هزینه کارشان را می خواهند و کسی تقبل نمی‌کند که هزینه‌های سخت افزاری و متریال نمایش را پرداخت کند. اگر این هزینه‌ها پرداخت نشود و حداقل 20 درصد از دستمزد اولیه را دریافت نکنیم امکان روی صحنه رفتن نمایش تا اول دی ماه فراهم نمی‌شود.
نظر شما