به گزارش خبرنگار مهر، مراسم اختتامیه و تقدیر از برگزیدگان سیزدهمین جشنواره بین‌المللی پژوهش فرهنگی سال بعدازظهر امروز چهارشنبه 30 آذر با حضور سیدمحمد حسینی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، بهمن دری، معاون فرهنگی وزیر ارشاد، یحیی طالبیان رئیس پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات و دبیر علمی این جشنواره و اساتید و فعالان عرصه فرهنگ و پژوهش در سالن سینمایی وزارت ارشاد برگزار شد.
طالبیان در ابتدای این برنامه گفت: سیزدهمین دوره جشنواره پس از اعلام فراخوان کار خود را با اهداف اعتلای فرهنگ پژوهش و پژوهشگری، اعتلای فرهنگ پدید آوردن آثاری که در نهایت مشکلات خلق خدا را سامان بدهد و در حوزه فرهنگی تولید اطلاعات کاربردی فعال باشد، شروع کرد. این اهداف به ثمر نمی‌رسید جز با طراحی راهبرد و طرح درازمدت فرهنگی اطلاعات که بتواند زمینه‌های فرهنگی و اجتماعی صحیح را تبیین کند.
وی افزود: برخی از اطلاعات و سیاست‌ها چند سال است در محاق هستند. یکی از مهم‌ترین آن‌ها پژوهش فرهنگی سال است که امیدواریم از محاق بیرون بیاید. بعد از انتشار فراخوان این دوره جشنواره، 400 اثر به دبیرخانه رسید و در 4 محور اصلی فرهنگ و دین و مذهب، فرهنگ و هنر و رسانه، مطالعات بین‌رشته‌ای فرهنگ و مطالعات فرهنگی بین‌الملل دسته‌بندی شدند و مورد داوری قرار گرفتند.
رئیس پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات ادامه داد: ممکن است پرسیده شود فرق جایزه ما با جایزه جشنواره فارابی چیست. باید بگویم که جشنواره فارابی، اعم است، ولی این جشنواره به عنوان بازوی وزارت ارشاد آثاری را که ذیل وزارت ارشاد قرار دارند، سامان می‌دهد. 340 اثر از 400 اثر رسیده، پژوهش‌هایی بودند که در قالب کتاب منتشر شدند و کتاب‌هایشان مورد داوری قرار گرفتند. 88 اثر هم به صورت طرح پژوهشی بودند که هنوز کتاب نشده‌اند. در نهایت پس از داوری‌های 3 مرحله‌ای در زمینه این 4 محور، هیئت داوران 20 اثر را برگزیده و شایسته تقدیر دانستند.
دبیر علمی جشنواره پژوهش فرهنگی سال گفت: در نهایت 10 نفر برگزیده و 10 نفر شایسته تقدیر شدند. من این جلسه را تجلیل از مقام دانشمندان می‌دانم و مقامشان را بزرگتر از آن می‌دانم که در این مراسم از آن‌ها تقدیر کنیم. البته در کنار هدیه‌های مادی سعی می‌کنیم هدیه‌های معنوی این دوستان را فراموش نکنیم.
در ادامه این برنامه محمدحسین پناهی، استاد دانشگاه به بیان سخنانی درباره آسیب‌شناسی پژوهش پرداخت و گفت: مشکل ما عدم ارزیابی دستاوردها و نتایج پژوهش‌هاست. یک پژوهش باید هدف‌دار و جهت‌دار باشد. بسیاری از پژوهش‌هایی که امروز می‌بینیم، جهت و هدف مشخصی ندارند.
علی رواقی یکی از برگزیدگان این دوره جشنواره هم به سخنرانی درباره پژوهش و لزوم توجه بیشتر به این عرصه پرداخت و گفت: بعد از حدود 80 سال که از تاسیس دانشگاه تهران و شروع کارهای پژوهشی می‌گذرد، هنوز دانشجویان ما کتاب‌ها و منابع مناسبی برای رجوع ندارند.
وی افزود: چرا باید برای درس‌های تخصصی ادبیات فارسی 2 واحد در نظر گرفته شود. ما امروز در دانشکده ادبیات، دروس تفصیلی داریم، ولی دانشجو کتابی برای آن ندارد. این موارد مرا به فکر انداخت تا موادی را برای پژوهش‌های بنیادین آماده کنم. اما نمی‌دانم مسئولیت این موضوع را دانشگاه، وزارت ارشاد، وزارت علوم یا فرهنگستان به عهده بگیرد. نمی‌دانم کدام دستگاه باید مسئولیت این کار را به عهده بگیرد؟ چرا هیچ کدام از مسئولین، مسئولیت قبول نمی‌کنند؟ من از آقای وزیر و آقای طالبیان درخواست می‌کنم که به این موضوع توجه داشته باشند. امروز دست دانشجویان ما خالی است و نمی‌دانند به کجا مراجعه کنند.
رواقی گفت: اما کم‌کاری ما درباره زبان فارسی فقط محدود به کشورمان نیست. هنوز کوچک‌ترین کاری در زمینه پیوند زبان کاربردی ایران با افغانستان و تاجیکستان انجام نداده‌ایم؛ در صورتی این زبان سرمایه بزرگ ماست.
نظر شما