دکتر قاسم پورحسن در مورد بومیسازی علوم انسانی به خبرنگار مهر گفت: سه دیدگاه در این باره موجود است، یکی اینکه علوم انسانی موجود را کنار بزنیم و براساس معیارهای خود در علوم انسانی، علوم جدیدی را پایهگذاری کنیم. این علوم جدید بطور طبیعی برخاسته از خواستههای خود و خاستگاه معرفتی ما خواهد بود.
وی افزود: برخی که با بومی سازی مخالفت میکنند تصورشان بر این است که همین دیدگاه درباره بومیسازی میخواهد پیاده شود، طبیعی است که این دیدگاه نادرست است.
استاد گروه فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی در مورد دیدگاه دوم گفت: نظریه دوم این است که تنها در غایت علوم انسانی تغییر ایجاد کنیم و بومیسازی را تنها به نگاه غایتی علوم انسانی محدود کنیم. یعنی علوم انسانی، علوم انسانی برخاسته از عقل است بنابراین نمیتوانیم علوم انسانی را تغییر داده، عوض کرده و یا تحولی در آن ایجاد کنیم.
پورحسن دیدگاه سوم را یک رویکرد تلفیقی دانست و گفت: یعنی اینکه علوم انسانی برخاسته از عقل بشری است، درست است که در مغرب زمین بوجود آمد ولی در عین حال همه عقلها در شکلگیری آن سهیم بودند. نمیتوان بسادگی علوم انسانی موجود را کنار زد و یا به تمامی آن را نادیده گرفت.
وی افزود: رویکرد تلفیقی تأکید دارد که میتوانیم بر اساس نیازها و خواستههای خود در علوم انسانی موجود مشارکت کنیم، دیدگاهی در آن شکل بدهیم که همان مقدار از آن بهرهمند شویم. لذا این رویکرد کاملا معقول است، همچنانکه در سایر علوم همین اتفاق میافتد .
استاد فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی در مورد اینکه رویکرد تلفیقی چه نتایجی به بار میآورد نیز اظهار داشت: در رویکرد تلفیقی بطور طبیعی خاستگاه معرفتی، نیازها و اقتضائات و تلاشهایی که آن جامعه دارد باهم منطبق میشوند . بنابراین هرجامعهای که بر اساس خاستگاه معرفتی خود مشارکت در این علوم پیدا کند میتواند در کارکردها و بهرهمندیها از آن نقش داشته باشد.
این نویسنده و مترجم در پایان یادآور شد: اگر بتوانیم در علوم انسانی که به مقدار زیادی انسان مدارانه است نگاه خدامدارانه، دین مدارانه و اخلاق مدارانه شرکت دهیم میتوانیم آسیبهایی را که در علوم انسانی موجود انسان مدارانه محض وجود دارد مقداری تلطیف کرده و توقعات اخلاقی، دینی و فرهنگی که از علوم انسانی داریم را شکل دهیم.
نظر شما