به گزارش خبرگزاری مهر، "ویلیام لوئرز" سفیر سابق آمریکا در چکسلواکی و "توماس پیکرینگ" معاون وزیر خارجه آمریکا در دوره بیل کلینتون در این مقاله می نویسند: هر روز مردم آمریکا از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری درباره اقدام نظامی علیه ایران می شنوند. لئون پانتا وزیر دفاع آمریکا اخیراً گفته که آمریکا و اسرائیل به ایران اجازه دسترسی به بمب اتمی را نخواهند داد.
در ادامه این مطلب آمده است: ایدئولوژی های محافظه کار در تلاش هستند تا رهبری را که می توانند تحت نفوذ خود در بیاورند به کاخ سفید بفرستند. "نیوت گینگریچ" سخنگوی سابق مجلس نمایندگان پیشتر وعده داده تا "جان بولتون" نومحافظه کار ارشد را بعنوان وزیر خارجه خود برگزیند. شگفت آور اینکه خود گینگریچ از عملیات مشترک آمریکا و اسرائیل علیه ایران به جای عملیات یکجانبه تل آویو علیه تهران خبر داده است.
این مطلب در ادامه با اشاره به جنگ های گذشته و تصمیمات اشتباه از زمان جنگ ویتنام تا عراق می نویسد: کسانی که در زمان آغاز جنگ عراق در رهبری سیاسی قرار داشتند به تصمیم احمقانه و اجرای بی کفایت این تصمیم خیلی دیر پی بردند.
این مطلب همچنین به برخی تفکرات درباره جنگ پیشگیرانه را مورد انتقاد قرار می دهد و می نویسد: دوایت آیزنهاور رئیس جمهوری اسبق آمریکا در پاسخ به متخصصینی که از وی درباره "جنگ پیشگیرانه" در برابر شوروی پرسیدند چنین گفت: امروز جنگ پیشگیرانه غیر ممکن است. چطور می شود چنین جنگی داشت. جنگی که در آن هزاران نفر کشته و شهرها تخریب می شوند دیگر جنگ پیشگیرانه نخواهد بود بلکه این همان "جنگ" است.
در بخش دیگری از این مطلب آمده است: برای آمریکا، اقدام نظامی در حال تبدیل شدن به یک راه حل "از کار اندازی تهدید" در برخورد با مسائل امنیتی واقعی و خیالی می شود و شیوه های دیپلماسی نامشخص و عقلایی بعنوان شیوه های ملال آور هستند. باراک اوباما تلاش های خود را برای همکاری با رهبران ایران در آغاز ریاست جمهوری خود به عمل آورد، اما زمانی که این درخواست رد شد این روند به مسیر متفاوتی کشیده شد. از آن زمان مؤثرترین تلاش دیپلماتیک ما حمایت جهانی برای یک سری از تحریم های بی سابقه و انزوا ایران را کسب کرد.ایران و برنامه هسته ای این کشور تهدیدی برای آمریکا و منطقه است. [اما] آمریکا باید به دنبال یک راه بهتر برای تعامل با این قدرت باشد که ظاهراً باید آن را قدرت منطقه ای نامید. بدون شکیبایی در یافتن راه های مختلف تعامل با تهران؛ واشنگتن در سیاستی گرفتار خواهد شد که نه رفتار ایران و نه رژیم این کشور را تغییر خواهد داد و می تواند به یک جنگ فاجعه بار منجر شود.
این دو دیپلمات سابق می نویسند: ما و همکاران‌مان در "پروژه ایران"، که در آن یک دهه است خواهان استراژی های دیپلماتیک و تشویق گفتگوهای مستقیم با ایران هستیم، خواهان پیگیری شیوه ای هستیم که بر اساس آن تا قبل از آنکه دیر شود برنامه هسته ای ایران احاطه خواهد شد و آمریکا درباره سایر مسائل منطقه ای هم با ایران به گفتگو خواهد پرداخت.
واشنگتن پست می نویسد: تاریخ نشان داده که دیپلماسی کارکردی به مراتب بهتر از تهدیدات نظامی دارد. توسعه نیروی نظامی می تواند توهم موفقیت فوری را ببار آورد اما همیشه نتایج در پیامدهای پیش بینی نشده و خسارت های آنی آن دیده می شود که پیچیدگی بیشتر دستاوردهای اهداف عمده آمریکا را در پی خواهد داشت. دیپلماسی به همراه مقداری فشار، تلاش ایران برای ساخت بمب اتمی را کاهش خواهد داد و خطر جنگ را نیز کمتر خواهد کرد.
در پایان این مطلب آمده است: تلاش های خلاقانه چند جانبه برای همکاری با رهبران ایران و فراهم کردن فرصت خروج ایران از انزوایی که جامعه جهانی بر آنها تحمیل کرده می تواند راه حل های پایداری را با هزینه های به مراتب پائین تر بوجود آورد.
نظر شما