به گزارش خبرنگار مهر، نشست مطبوعاتی فیلم سینمایی "بی خداحافظی" با حضور احمد امینی کارگردان، محمد نشاط تهیه کننده، رضا صادقی بازیگر و خواننده، شقایق فراهانی و کوروش تهامی بازیگران، سعید شاهسواری نویسنده و تدوینگر و رامتین شهبازی منتقد سینما برگزار شد.
در ابتدای این نشست احمد امینی گفت: من بعد از ساخت فیلم "این زن حرف نمی زند" به نوعی به دام تلویزیون افتادم و گرفتار شدم. چون این رسانه مثل مردابی است که بیرون آمدن از آن سخت است.
وی افزود: در طی این سالها نیز بعد از ساخت دو سریال تلویزیونی شرایط ساخت فیلم سینمایی فراهم نشد. تا اینکه به لطف محمد نشاط و باهمراهی ایشان فیلم "بی خداحافظی" شکل گرفت.
نشاط در ادامه بیان کرد:پروسه تولید این فیلم از سال 86 شروع شد. من در فیلم قبلم "قرنطینه" از حضور رضا صادقی به عنوان خواننده تیتراژ استفاده کردم. بعداز آن با پیگیری کنسرت های وی و تسلطی که صادقی بر روی صحنه داشت به این فکر افتادم که فیلمی درباره وی بسازم. البته دوسال طول کشید تا توانستم صادقی را بازی در این فیلم راضی کنم. زیرا ایشان معتقد بودند که بازیگر نیستند.
وی ادامه داد:بعد که صادقی موافقت کرد به اولین کارگردانی که زنگ زدم امینی بود. ایشان به دلیل مشغله ای که داشتند در ابتدا نپذیرفتند. پروسه این کار یک سال و نیم طول کشید. خوشبختانه بعد از این مدت با حضور شاهسواری و امینی "بی خداحافظی" را به سرانجام رساندیم. از رضا صادقی و دیگر عوامل و بازیگران که در این فیلم حضور داشتند، تشکر می کنم.
رضا صادقی افزود: بدون تعارف عنوان می کنم من مهمان این پرده بودم. می خواستم چند مطلب به خودم و دوستانی که در این سالها محبت کردند، ثابت کنم.تمام خطاهایم را پشت ستاره ها و کسانی که در این سینما زحمت کشیدند، پنهان کردم. حقیقت این است تا زمانی که امینی نگفت به من اعتماد کن نتواستم حضور در این پروژه را بپذیرم. از این بابت خوشحال هستم. جای پیام دهکردی و دیگر عوامل فیلم در میان ما خالی است.
امینی درباره پروسه شکل گیری این فیلم گفت:زمانی که نشاط به من زنگ زد.من عنوان کردم من تا کنون فقط اسم رضا صادقی را شنیده ام و علاقه ای به موسیقی پاپ ندارم و موسیقی سنتی و اصیل از علایق من است. همکاری در این پروژه در ابتدا قبول نکردم.
وی ادامه داد: من یک پسر دارم که چند ماه بعد یک روز در خانه صدای موسیقی از اتاق او شنیدم. متوجه شدم که این موزیک متعلق به رضا صا دقی است. موضوع را برای وی تعریف کردم. اما بعد از شنیدن این موسیقی به پسرم گفتم که اگر من قبلا این را شنیدم بودم قعطعا همکاری در این فیلم را می پذیرفتم و حالا پشیمان هستم.
امینی افزود:یک سال بعد نشاط دوباره با من تماس گرفت و به دفتر وی مراجعه کردم. خود صادقی را از نزدیک دیدم. انگیزه ام بیشتر شد. کل این فیلم یک کار موسیقایی درباره هنرمندی است که در حال حاضر فعالیت می کند. به همین دلیل عملا ساخت چنین فیلمی غیر ممکن بود. ما باید وارد زندگی وی می شدیم و این کار دشواری بود.
وی بیان کرد: توانایی و استعداد عجیبی در صادقی دیدم. البته او نگران بازی بود. بیشتر او نگران شهرت موسیقایی بود و می ترسید بازیگری به این وجه لطمه بزند. ولی من مطمئن بودم او می تواند. خوشبختانه پیام دهکردی به عنوان بازیگردان به پروژه پیوست و با تمام علاقه و عشق وقت گذاشت. او ساعتها با صادقی کار می کرد. این برای اولین بار بود که من از حضور بازیگردان استفاده می کردم. اما حضور وی در "بی خداحافظی" خیلی به ما کمک کرد.
رامتین شهبازی منتقد سینما در ادامه گفت:من به کارهای امینی و شاهسواری علاقمندم. دو سریال آنها از بهترین های تلویزیون بودند. "بی خداحافظی" یک سرو گردن از سینمای داستانی متعلق به بدنه بالاتر بود. فکر می کنم با مخاطب هم ارتباط خوبی برقرار کند. نه به خاطر رضا صادقی بلکه بهخاطر سر و شکلی که فیلم دارد.
وی افزود:وقتی قرار است از زندگی شخصی فیلم بسازیم. با نگاه مستند به یک کار پرتره می رسیم. ولی در سینمای داستانی یک قصه افزوده می شود تا بار دراماتیک را زیاد کند. البته امینی به فراز و نشیب های یک داستان دراماتیک توجه نشان می دهد.
شهبازی ادامه داد:فیلم "بی خداحافظی" مقداری بین آنچه که بین رضا صادقی و آن چیزی که به عنوان معما در زندگی وی هست به جای در هم تنیده شدن سرگردان است. پس با دو سوال اینکه زندگی رضا صادقی چگونه است و برای مخاطب جذاب است و اینکه چرا به کما می رود روبرو می شویم. هماهنگی خوبی بین خودگویی و کنش وجود ندارد.
امینی در این ارتباط گفت:نکاتی که ایشان گفتند قابل تامل است. به عقیده من بار اطلاعاتی فیلم درباره رضا صادقی و شرایط زندگی و به کما رفتنش در قصه تقسیم شده است. موسیقی فیلم درخدمت بیان قصه است. شرایط و حال و هوای فیلم را تعریف می کند. فکر میکنم یک بار دیگر فیلم با دقت بیشتری دیده شود. جواب سوالها داده شده است.
وی در انتقاد به حضور زن روزنامه نگار و فضای رسانه در این فیلم عنوان کرد:من می دانم در زندگی واقعی اینگونه نیست. این را باور کنید که "بی خداحافظی" و مسائلی که در آن مطرح می شود فط یک داستان سینمایی است.
امینی تاکید کرد: بزرگترین مشکل ما این بوده که درباره یک هنرمند فعال در زندگی ایرانی و با بایدها و نباید ها فیلم ساختیم. شاید این فیلم 5 درصد از زندگی صادقی باشد. هر هنرمندی یک حریم هایی دارد. که شاید نخواهد وارد زندگی او شویم. ما محدودیت هایی داشتیم که به حریم شخصی و خانوادگی او نزدیک نشدیم.
شقایق فراهانی در ادامه گفت: من یک پسر 19 ساله دارم که مدام از زندگی ناراضی است و نا شکری می کند. بهتر است این فیلم را کلی تر ببینیم. فیلم زندگی آدمی است که با شرایط سخت موفق شده است. مسئله رضا صادقی نیست. "بی خداحافظی" را قرار است همه ایران ببینند. جاهایی که حتی کنسرت به خود ندیده اند. ما می خواهیم آنها دو ساعت با این فیلم گریه کنند، بخندند و اذت ببرند. فیلم را به این شکل ببینیم. ما با شرایط ایران این فیلم را ساختیم. فیلم را برای مردم ساخته ایم نه فقط منتقدان.
صادقی در پایان عنوان کرد:من به جز احترام به خبرنگاران چیزی از زندگی آنها نمی دانم. اینکه قصه رضا صادقی نیست. من در این فیلم به امینی و شاهسواری عنوان کردم اگر قرار است مسائل عاطفی و احساسات را پشت دیوار نشان دهیم اگر نباشد بهتر است. چون سر مخاطب کلاه می گذاریم. از انها خواستم برخی دیالوگ ها را اجازه دهند در قالب ترانه عنوان کنم.
نظر شما