به گزارش خبرگزاري مهر، احمد ايراني خواه در گفت و گو با ستاد خبري حوزه هنري در باره قصه اين نمايش توضيح داد و گفت: نويسنده اي از جهان امروز (معاصر) در ذهنيت خود به دنبال عاملان به آتش كشاندن در خانه حضرت فاطمه زهرا (س) و چگونگي اين اتفاق مي گردد و در برزخ ذهنش دو فرد به نام هاي خالد بن وليد و قنفذ را مي يابد و از آنان مي خواهد كه آن واقعه را روايت كنند. ولي هر كدام از اين دو در روايت شان واقعه را به نفع خود روايت مي كنند و با اين شگرد خود را از گناهي كه كرده اند پاك و مبرا مي سازند.
وي در ادامه به تم و نوع نگاهي كه اين نمايش دربردارد پرداخت و گفت: نمايش «خورشيد گمنام» كا و شي در لابيرنت هاي روحي و دروني آدم هاست و در واقع چگونگي اين كاوش، صورت مساله نمايش است.
اين كارگردان در ادامه با اشاره به نيازمندي انسان به يك انديشه و تعلقي خاص براي رسيدن به هدف افزود: به گمان من اگر اين تعلق و انديشه در انسان شكل نگيرد از هدفش باز مي ماند ، بنابراين خورشيد گمنام انسان را در رساندن به آن هدف وارد چالش و جستجو مي كند و از اين رو واقعه به آتش كشيدن در خانه حضرت فاطمه زهرا (س) و واقعه شهادت آن حضرت را بازسازي مي كند.
ايراني خواه در ادامه به عدم قطعيت واقعه مذكور كه از جانب هر كدام از عاملان آن، خالد بن وليد و قنفذ روايت مي شود پرداخت وگفت: مخاطب با تكيه بر نيروي تعقل خويش و تفكر در برخورد با واقعه با روايت هايي كه بازسازي شده است پي به حقيقت مي برد. اما سوال اين است كه آيا در جهان مملو از حقيقت و دروغي كه در آن به سر مي بريم، مي توانيم به اين حقيقت دست يابيم يا خير؟
كارگردان نمايش «خورشيد گمنام» به طراحي صحنه و لباس و نيز حركات موزون اين نمايش پرداخت و گفت: طراحي اين اثر در خدمت متن نمايش و در راستاي فكر اوليه شكل گرفته است. همچنين اين بخش مانند متن از ساختاري ذهني برخوردار است و از آنجا كه متن تاثير هاي گوناگوني در ذهنيت نويسنده اي كه يكي از شخصيت هاي نمايش است مي گذارد؛ بنابراين همه اشياي موجود در صحنه شكلي انتزاعي به خود مي گيرند. ضمن اينكه حركات موزون اين نمايش هم از اين قاعده مستثني نيست.
نظر شما