به گزارش خبرگزاری مهر، منظومه ستاره ای دوتایی "اتا- حمال" (Eta Carinae) در دهه های نخست قرن نوزدهم نورانی و نورانی تر شد تا اینکه در آوریل 1843 پس از ستاره شباهنگ یا ستاره کاروان کش که تقریبا هزار برابر به زمین نزدیکتر است به دومین جرم درخشان آسمان تبدیل شد.
در طول سالهای بعد، "اتا- حمال" به تدریج تار شد و از ابتدای قرن بیستم کاملا در برابر چشم غیرمسلح ناپدید شد، اما نور آن همچنان به تغییر خود ادامه می دهد و هنگامیکه دوباره در یک شب تاریک با چشم غیرمسلح دیده شود دیگر هرگز به درخشش 1843 خود باز نمی گردد.
به گفته ستاره شناسان، ستاره بزرگتر منظومه دوتایی "اتا- حمال" ستاره ای عظیم و نا پایدار است که به پایان زندگی خود نزدیک می شود.
اکنون دانشمندان ناسا با استفاده از اطلاعاتی که در خصوص طغیان نور 1843 که در آن زمان به ثبت رسیده بود و همچنین تصویر جدیدی که تلسکوپ هابل در نور مرئی و ماوراء بنفش گرفته است یک انفجار عظیم ابرنواختری را برای این ستاره پیش بینی کرده اند.
توده های عظیم ماده که یک و نیم قرن قبل از این منظومه به بیرون پرتاب شده اند با عنوان "سحابی آدمک" شناخته می شوند که از 1990 تاکنون به طور مرتب تحت رصد هابل بوده اند.
تصویر جدیدی که هابل با "دوربین ACSHRC از "اتا- حمال" تهیه کرده است نشان می دهد که این ماده به روش متحدالشکلی از ستاره به بیرون پرتاب نمی شود بلکه به صورت یک شکل دمبلی فوران می کند.
براساس گزارش گیزمودو، "اتا- حمال" نه تنها به خاطر گذشته خود بلکه همچنین به خاطر آینده ای که پیش رو دارد جالب است.
این جرم آسمانی یکی از نزدیکترین ستارگان به زمین است که در آینده ای نسبتاً نزدیک به صورت یک ابرنواختر منفجر می شود. هرچند نباید از یاد برد که این "آینده نزدیک" می تواند یک میلیون سال بعد باشد.
نظر شما