"الطيب الوحيشي" فليمساز تونسي درگفت وگو با خبرنگار سينمايي خبرگزاري "مهر" درباره سينماي تونس چنين توضيح داد: سينماي تونس پس از استقلال اين كشور كار خودش را آغاز كرد و در سال 1965 نخستين فيلم اين سينما ساخته شده البته پيش از اين تاريخ فعاليت سينمايي در سرزمين تونس انجام مي شد . منتها براي توليد فيلم هاي خارجي و تونسي ها به عنوان كادر فني اين فيلمها مشغول به كار بودند.
الوحيشي درباره توليد سالانه فيلم در تونس مي گويد: معمولا 2 تا 3 فيلم بلند در سال ساخته مي شودكه گاه تا 8 فيلم هم مي رسد با وجود اينكه فيلم هاي نه چندان زيادي در سال توليد مي كنيم ولي همين فيلمها، به علت تفكرو نگرش سازندگان آنها، دربسياري از جشنواره ها پذيرفته مي شود وداشتيم نمونه هايي از درخشش اين افراد را در جشنواره هاي ونيز و كن از سالهاي 1980 تاكنون .
اين كارگردان تونسي مي افزايد: تونس به عنوان لوكيشن در فيلم هاي بسياري به كار آمده است كه براي نمونه مي توان به فيلم " جنگ ستارگان " اسپيلبرگ اشاره كرد در اينجا فيلمبرداري شد و همين باعث آن شد كه نيروهاي انساني تونسي در كارهاي فني سينمايي ، تجربه اندوزند. و دولت هم در اين باره كمك مي كند ضمن آنكه توليد مشترك هم دارند.
از الطيب الوحيشي درباره تاثير جشنواره " كارتاژ" تونس بر سينماي اين كشور پرسيديم .
وي گفت: اين جشنواره زمينه اي براي نمايش فيلم هايي خوب و غيرتجاري درمنطقه ايجادكرد ، فيلم هايي از كارگرداناني چون عثمان ثمبنه . البته بخش مسابقه جشنواره ويژه فيلم هاي آفريقايي و عربي است ولي در بخش خارج از مسابقه فيلم هايي از ايران هم به نمايش در امده است كه حدود 10 فيلم ايراني تاكنون به پيشنهاد من در كارتاژ نمايش داده شده است.
الوحيشي با اشاره به اينكه از سنين نوجواني به فيلمسازي پرداخته اعلام كرد كه نخستين فيلم كوتاهش در سال 1972 از جشنواره كارتاژ جايزه گرفته است.
وي در آنجا با سهراب شهيد ثالث ، پرويز كيمياوي و داريوش مهرجويي ، آشنا شده است و اين آشنايي هم پيش از آشنايي با عباس كيارستمي بوده است. تا حالا حدود 20 فيلم كوتاه و فيلم هاي بلندي چون ليلي و مجنون سايه زمين را ساخته و آخرين فيلمش " رقص باد" است.
الوحيشي افزود: من خوشحالم كه به ايران آمده ام ولي نتوانستم به هنگام نمايش فيلم ، در كنار تماشاگران ايراني باشم.
وي درباره آموزش سينما در تونس گفت: دو مدرسه آزاد سينمايي در آنجا فعال است و امسال هم يك مدرسه دولتي به جمع آنها پيوست . تجربه شيريني كه در تونس و در زمان حال به دست آورده ايم، فعال شدن سينما كلوبهاست ، كانونهاي فيلمي كه براي علاقه مندان آماتور راه اندازي شد. البته خود من در پاريس آموزش سينما ديده ام و سپس به تونس برگشتم تا فيلم بسازم.
از وي درباره چگونگي اكران فيلمها در تونس پرسيديم . وي در پاسخ اظهار داشت:الان 70 درصد فيلمها آمريكايي است اما فيلم هايي از مصر هم پيش از اينها نمايش داده مي شد . امروزه تعدادي فيلم فرانسوي و مصري هم اكران مي شود. بعضي از فيلم هاي تونسي نيز در اكران عمومي تماشاگر زيادي را به خود جلب كرده است. البته وضع تلويزيون متفاوت است و در آنجا بيشتر مجموعه هاي عربي نمايش داده مي شود. اين را هم اضافه كنم كه شبكه هاي ماهواره اي بسياري در تونس قابل دريافت است و به همين علت ، شبكه تلويزيوني تونس به نمايش فيلم هايعربي مي پردازد ومردم فيلم هاي ديگر را از شبكه هاي خارجي مي بينند. شكه جوانان و شبكه ملي به همراه شبكه آزاد كه بزودي راه اندازي مي شود ، سه شبكه تلويزيوني تونس هستند. از اينها شبكه ملي ، 24 ساعته برنامه دارد. البته هيچ فيلم ايراني تاكنون از تلويزيون تونس نشان داده نشده است.
الوحيشي ،تهمينه ميلاني را از دوستان خودمي نامد و با اشاره به نمايش فيلم هاي دو زن و واكنش پنجم اين فيلمساز ايراني در تونس و درجشنواره كارتاژ گفت: ميلاني ، فمينيست نيست، با اينكه درباره زنان فيلم مي سازد . به نظر من ، چون فيلمساز شجاعي است ، او را فمينيست مي دانند اما او طرفدار زن است.
اين فيلمساز تونسي معتقد است كه جشنواره محلي براي ديدار فيلمسازان خارجي با سينماي ايران است ولي بهتر بود فرصتي پيدا مي شد تا با تماشاگر ايراني روبه رو شويم وبا آنها فيلم ديدن را تجربه مي كرديم . استقبال از ما خوب بود اما ما براي رويا رو شدن با تماشاگر و كسب اين تجربه آمده ايم كه چنين فرصتي نداشتيم . در جشنواره فجر درباره سينماي ايران حرف زده مي شود. اما از سينماي كشورهاي ديگر كه از آنها دعوت شده ، سخني گفته نمي شود چرا چنين است؟ مي ترسم با اين كار، سينماي ايران در را به روي خودش ببندد.
وي كه نخستين باراست به ايران آمده با اشاره به فيلم معروفش ليلي و مجنون گفت: اين فيلم را 15 سال پيش ساخته ام . اگر شما اولين فيلمهايي را كه ساخته ام مي ديديد و سپس فيلمهاي مخملباف را تماشا مي كرديد، متوجه مي شديد كه چه شباهتهايي ميان ما وجود دارد.
از الوحيشي درباره طيف فيلم هايي كه درتونس ساخته مي شود پرسيديم، وي اعلام كرد: همه گونه فيلمي دركشورما ساخته شده است فيلم " رقص باد" من تاملي درباره سينماست و اينكه به ادامه سينما نگاه كنيم كه يك روياست و چگونه بايد اين را ادامه دهيم. درداستان اين فيلم كارگرداني را در لوكيشني مي بينيم كه ماشينش خراب شده و اكنون در بيابان است . اما بتدريج كشف مي كند كه خودش بازيگر فيلمش شده و نوعي فيلم در فيلم مي شود. براي اين نقش يكي از كارگردانان و دوستان الجزايري ام را انتخاب كردم تا نگويند كه اين داستان زندگي خود من است من آنچه را فكرمي كردم ساختم.
اين كارگردان تونسي افزود: من فيلم را به شيوه ديجيتالي ساختم و با سياست كشور خودمان همراهي مي كند ، سينما با توجه به همه پيشرفتهايي كه دارد باقي مي ماند چون وسيله اي براي ارتباط بامردم است . اما ما كشورهاي خاورميانه يا كشورهاي باصطلاح جنوب ، بازاري دائمي براي مبادله فيلم نداريم . مشكل ما مشكل كارگرداني و توليد نيست، مشكل توزيع است . اگر در هر پايتختي ، بازاري وجود داشته باشد دسترسي به فيلمها تسهيل مي شود اگر فيلم ايراني بخواهيم مجبوريم به پاريس برويم يا به ايران بياييم و سراغ فارابي را بگيريم . منظور من بازارهاي فيلم جشنواره ها نيست، توزيع عمومي در طول سال است. چه خوب مي شد اگرفيلمهاي تونسي در ايران و فيلم هاي ايراني دربازار تونس وجود مي داشت.
وي درپايان درباره تاثير تكنولوژي ديجيتالي بر كيفيت فيلمسازي اظهارداشت: من فيلمم را به اقتضاي سوژه اش با شيوه ديجيتالي ساختم . ديجيتال ، فقط يك وسيله بود حالا انتخاب قطع 16 يا 35 به شرايط فيلم بر مي گردد و سوژه تكنيك مورد نظر و روش كار را مشخص مي كند. مشكل ما كجا ساختن و چگونه فيلم ساختن نيست، چگونه پخش كنيم است. شما مي توانيد هر چه را در ذهن داريد بسازيد ، مهم آن است كه موضوع را برسانيد، در اينجا ديگر تكنيك آن اولويت بعدي را دارد.
نظر شما