به گزارش خبرگزاري مهر به نقل از اين روزنامه، كي مي گويد: يكسال پيش من به كميته خدمات نظامي سنا گفتم به اين نتيجه رسيدم كه ما تقريباً همگي در مورد فعاليتهاي عراق در خصوص تسليحات كشتار جمعي در اشتباه بوديم و پيشنهاد كردم تا كميسيوني مستقل براي بررسي اين كوتاهي و قصور تشكيل شود.
وي گفت: يكسال از آن ماجرا گذشته است و ما هنوز منتظر گزارش كميسيون مستقل هستيم و اكنون ضربانهاي مداومي مي شنويم و اين بار در خصوص تسريع برنامه هاي اتمي ايران است و اين بطرز وحشتناكي شبيه به وقايعي است كه در گذشته در مورد عراق به اجرا در آمد، آژانس بين المللي انرژي اتمي اعلام كرد ايران در گذشته براي مدت 18 سال برنامه هاي پنهاني هسته اي داشته كه بايد به آژانس گزارش مي داده است ليكن در حال حاضر هيچ مدركي در دست نداريم كه آن كشور برنامه هاي تسليحات هسته اي خود را دنبال مي كند. .
كي در ادامه مي نويسد گرچه ايران نيز اعلام مي كند كه همكاري كاملي را با بازرسان آژانس دارد، اما با وجود اين اظهارات، ديك چني معاون رئيس جمهوي آمريكا در مصاحبه اي با ترسيم تصويري خشك از برنامه هاي تسليحات هسته اي ايران در آينده نزديك، مي گويد كه اين مساله براي دولت بوش قابل تحمل نخواهد بود.
در اين تحليل آمده است: ايرانيان در تبعيد، فشار وارد مي كنند و دولتها بطور مداوم مدارك جديدي را در مورد برنامه هاي تسليحات هسته اي ايران ارائه مي دهند و كاندوليزا رايس هشدار داد كه گرچه حمله در دستور كار نيست ليكن به ايران اجازه داده نخواهد شد تا تحت پوشش استفاده از نيروي برق هسته اي، برنامه هاي تسليحات هسته اي خود را دنبال كند.
كي در ادامه مي نويسد: در حاليكه متحدان آمريكا هم نگراني خود را در مورد برنامه هاي هسته اي ايران اعلام داشته اند، اما به دنبال راه حل ديپلماتيك براي اين مساله هستند و مي گويند كه در هيچ شرايطي به هيچ وجه نمي توانند اقدام نظامي را تصور كنند و اعمال فشار براي افشاء حركتهاي آمريكا كه به نظر مي رسد در صدد اقدام نظامي است، شروع مي شود.
وي مي گويد براي پرهيز از تكرار اشتباه عراق در مورد ايران، آمريكا بايد پنج گام اساسي بردارد:
اول: آمريكا بايد اين حقيقت را بپذيرد كه گذشته را نمي تواند به حالت اوليه خود بازگرداند. ايران به اذعان خود برنامه هاي هسته اي دارد و 18 سال به برنامه هاي پنهاني در زمينه هسته اي دست زده است و در حال حاضر اگر آن كشور راه پي گيري تسليحات هسته اي را برمي گزيند پايه ها و زمينه هائي را در اين خصوص دارد. دانش نمي تواند از بين برد، بنابراين بي معني است كه در مورد از بين بردن توانائي هاي هسته اي ايران از طريق جنگ و اشغال صحبت كنيم. هدف قابل حصول اقدام زيركانه براي ايجاد يك سري از ابزارها و تدابير شفاف مي باشد . هر تلاشي براي فشار به جلو در زمينه فعاليت هاي هسته اي ايران در امور صلح آميز اوضاع را در دنياي بزرگ برهم خواهد زد.
دوم: درك و فهم اينكه مخالفان و تبعيدي ها دستوركار خودشان- تغيير رژيم- را دنبال مي كنند و قبل از اينكه هر مدركي در خصوص نگراني هاي مربوط به برنامه هاي هسته اي ايران كه از سوي آنها ارائه مي شود به عنوان حقيقت پذيرفته شود اين مساله بايد بوسيله منابع ديگري مورد تائيد و آزمايش قرار گيرد و اين منابع نبايد همان منابعي باشند كه مورد عراق را بررسي مي كردند، مثلاً نبايد اين اطلاعات ازسوي ديگر تبعيديان يا از طريق گردش اطلاعات در بين همان سازمانهاي اطلاعاتي سابق مورد بررسي قرار گيرد.
سوم: درك اين نكته كه بازرسي ها را آژانس بين المللي انرژي اتمي مي تواند انجام دهد و آژانس را به خاطر آنچه را كه نمي تواند انجام دهد، بد نام نكنند. وقتي بازرسي بين المللي مؤثر واقع مي شود، اين بهترين راه براي تائيد اين است كه يك دولت به تعهدات خود در قبال جامعه بين الملل عمل كرده است وآژانس براي افشاء برنامه هاي پنهاني هسته اي مجهز نشده است. وقتي محمد البرادعي مديركل آژانس بين المللي انرژي اتمي مي گويد كه آژانس هيچ مدركي در خصوص برنامه هاي هسته اي ايران پيدا نكرده است. وي با توجه به محدوديت قدرت بازرسانش صادقانه صحبت مي كند. بجاي به تمسخرگرفتن وي و آژانس، ما بايد آنچه را كه آنها انجام داده اند و بر اساس آن روشن كرده اند كه ايران طبق انتظار به تعهدات خود عمل نكرده و توجهات را با اين مساله كه چطور مي توانيم از بازرسي هاي بين المللي براي افشاء سريعتر هرگونه نقض تعهد در آينده استفاده كنيم، درك نمائيم.
چهارم: درك اينكه اظهارات تند سياستمداران و مقامات ارشد دولت (آمريكا) با شواهدي كه بازرسي بين المللي بدست مي دهد بي اعتبار مي شود و اين مساله به توانائي دولت آمريكا براي توقف برنامه هاي هسته اي ايران آسيب مي رساند و ارجاع پرونده به شوراي امنيت بر اساس شواهد شكننده تبعيدي هاي مقيم خارج در خصوص اثبات توسعه برنامه هاي تسليحات هسته اي ايران، مانند مساله عراق، اقدامات آمريكا را در معرض تمسخر قرار مي دهد.
پنجم: بايد تحليل و برآوردي جدي ازسوي سازمانهاي اطلاعاتي كشور در خصوص برنامه هاي هسته اي ايران صورت گيرد و در همين حين نيز نبايد اسناد مخدوش و شتاب زده، توجيهي براي اقدام نظامي باشد، اكنون بايد تمام شواهد جمع آوري شوند و بهترين قضاوت در اين خصوص صورت پذيرد. ارزيابي نبايد ازسوي گروهي صورت گيرد كه در صدد است تا فعاليت هاي ايران را براي سياستمداران آمريكائي نظامي بنماياند.
شكي نيست كه تسليحات هسته اي در ايران خطري بزرگ براي جهان است ليكن آنچه كه مورد ترديد است توانائي آمريكا براي ارزيابي صادقانه وضعيت هسته اي ايران و مهارت در ايجاد يك رشته تدابير براي ممانعت از اقدام نظامي آمريكا و اسراييل است.
نظر شما