به گزارش خبرگزاری مهر، "میشائیل ورازه" در مقاله ای تحت عنوان "دلاری نفتی علیه بشار اسد" در روزنامه St.Galler Tagblatt نوشت: پس از پایان اجلاس دوستان سوریه در استانبول، نمایندگان کشورهای غربی در آن سردرگم بودند. در این اجلاس یک قطعنامه بدون دندان تصویب شد. نماینده یک کشور غربی شرکت کننده در این اجلاس که بسیار عصبانی بود و نمی خواست نامش فاش شود گفت "چیز زیادی در این اجلاس بدست نیامد و اگر ما مخالفین رژیم بشار اسد، هم صدا با هم باشیم، می توانیم خیلی بیشتر پیشرفت داشته باشیم".
این روزنامه در ادامه آورده است: ولی هیچ نشانه ای برای یک زبانی در مخالفین مشاهده نمی شود. علیرغم تاکید سران شورای ملی سوریه مبنی بر توافق کلی، بازهم اعضای این شورا متفرق هستند. هیچ یک از شرکت کنندگان در اجلاس استانبول اعتماد و اطمینان نداشتند که این افراد در صورت سرنگونی رژیم بشار اسد بتوانند اداره سوریه را بعهده بگیرند. از این رو در اجلاس استانبول هیچ یک از شرکت کنندگان حاضر نشدند که این شورا را بعنوان نماینده تام اپوزیسیون سوریه به رسمیت بشناسند. در بیانیه پایانی نیز تصریح شد که شورای ملی یکی از نمایندگان مخالفین سوریه است.
میشائیل ورازه دربخش دیگری از این مطلب آورده است: نماینده کویت در این اجلاس تاکید می کرد که دیگر صبرشان بسر آمده زیرا آنها خواهان عمل بجای حرف هستند.
وی حتی طرح صلح کوفی عنان بین دولت سوریه و شورشیان را یک موضوع رویایی می خواند و می گوید: نظام بشار اسد با این طرح صلح زمان بدست می آورد تا شورشیان را دربرابر عمل انجام شده قرار دهد و درنهایت هم با روسیه اقدام به مذاکرات نمایشی بکند.
این روزنامه سوئیسی در ادامه می نویسد: موضوع عمل به جای حرف که کویت خواهان آن بود، موضوع کمک 100 میلیون دلاری برای اپوزیسیون سوریه نیز می تواند باشد. ظاهرا در این اجلاس قول کمک صد میلیون دلاری از سوی کشورهای عضو اتحادیه عرب که البته در اصل از سوی عربستان سعودی و قطر ظاهرا تامین خواهند شد، به اپوزیسیون سوریه داده شد. این پول ظاهرا باید به نظامیانی که فرار می کنند و به مخالفان می پیوندند، پرداخت شود.
وی می افزاید: موضوع اختصاص این کمک از سوی کشورهای عربی در بین اپوزیسیون در داخل سوریه احساس بدی را بوجود آورده است. در حالی که اپوزیسیون سوریه در خارج از این کمک میلیونی بعنوان یک گام مثبت صحبت می کند ولی اپوزیسیون در داخل سوریه بر این عقیده است که این امر خریداری انقلاب مردم از سوی خارج است. یعنی افرادی که تا کنون برای ایده آلها از جمله و آزادی و دموکراسی با رژیم بشار اسد مبارزه می کردند اینک باید به مزدوران خارجی تبدیل شوند. یعنی هر چه بیشتر پول از خارج برای این امر هزینه شود همانقدر شورشیان به خارج وابسته تر خواهند شد.
در پایان مطلب آمده است: حتی دیپلماتهای ترک که خواهان سرنگونی رژیم بشار اسد هستند، پرداخت پول از سوی کشورهای عربی را مثبت توصیف نموده ولی همزمان آن را خطرناک می دانند. زیرا مشخص نیست که در نهایت این میلیونها دلار به چه کسانی داده خواهد شد.
نظر شما