به گزارش خبرنگار مهر، عالمان بزرگی در استان یزد زیسته اند که هنوز در دل های مردم این دیار زنده اند و آثار معنوی این شخصیت های بزرگ معنوی در رگهای جامعه جاری است و یکی از دلایل نامیده شدن استان یزد به دارالسعاده نیز وجود عالمان بزرگی است که منشأ اثرات بسیاری در سطح کشور بوده اند.
آیت الله شیخ محمدتقی بافقی نیز از عالمان برجسته استان یزد است که او و آثارش منشأ اثرات بسیاری در این استان و حتی کشور به شمار می رود.
آیت الله شیخ محمد تقى بافقى در حدود سال 1253 ش (1292 ق) در بافق یزد به دنیا آمد و در خانواده اى با تقوا تربیت یافت.
براى تحصیل به یزد رفت و در مدرسه مصلى، ادبیات و سطوح را نزد حاج میرزا سید على مدرس لب خندقى و دیگران فرا گرفت.
وى پس از طى تحصیلات مقدماتى در یزد راهى نجف اشرف شد و از محضر درس آخوند خراسانى، سید محمد کاظم یزدى و سید احمد کربلایى استفاده اى وافر برد.
آیت الله بافقى پس از اقامت 19 ساله در نجف، در قم اقامت گزید و به درس و بحث پرداخت.
وی از افرادى بود که در تهیه مقدمات انتقال آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائرى یزدى به قم و تاسیس حوزه علمیه قم، تلاش بسیارى کرد و پس از تاسیس حوزه علمیه قم، تلاش بسیارى کرد و پس از تاسیس حوزه، معاونت آیت الله حائرى را بر عهده گرفت.
این فقیه مبارز در مسیر جلوگیرى از منکرات از هیچ مصیبتى نمى هراسید به طورى که بر اثر مخالفت علنى با جریان کشف حجاب و ورود خانواده بى حجاب پهلوى به حرم حضرت معصومه (س) در دوم فروردین سال 1306، توسط شخص رضاخان مورد ضرب و شتم قرار گرفت و سپس سالها در شهر رى در تبعید بود.
آیت الله بافقى پس از شنیدن واقعه خونین مسجد گوهرشاد مشهد توسط عمال پهلوى در تیرماه 1314، دچار سکته قلبى شد و برخى از اعضاى بدنش آسیب دید.
وى پس از فرار و اخراج پهلوى اول به قم بازگشت و سرانجام در 26 فروردین سال 1325 ش برابر با 12 جمادى الاول 1365 قمری در 72 سالگى درگذشت و در حرم حضرت معصومه (س) مدفون شد.
مولف کتاب "گنجینه دانشمندان" کتابى در شرح حال وى به نام "التقوى و ما ادریک ما التقوى" نوشته که به چاپ نیز رسیده و به زبان اردو نیز ترجمه و نشر یافته است.
وی در این کتاب می گوید: "مرحوم مبرور حجت الاسلام آیت الله مجاهد و عالم متقى حاج شیخ محمدتقى بن حاج محمدباقر تاجر بافقى یزدى از علمای بزرگوار و مجاهدین پرهیزکار زمان معاصر ما و مربى و پدر روحانى نگارنده و از افرادى بودند که حقیقه حق عظیمى بر حوزه علمیه قم و مردم ایران دارند زیرا اگر اصرار آن مرحوم به مرحوم آیت الله حائرى موسس حوزه و همکاری هاى ایشان نبود، حوزه تأسیس نمی شد و آن مرحوم یگانه مشوق و غمخوار طلاب و محصلان علوم دینیه و وحید زمان در امر به معروف و نهى از منکر و فرید دهر در قدس و ورع و ربیع الایام در حال و حقیقت و اویس الیمان در صفا و معنویت و سلمان عصر در زهد و ولایت و بوذر اوان در شجاعت قلب و رشادت و ترویج و حمایت از امام زمانش بود".
----------------
گزارش: رحیم میرعظیم
نظر شما