منوچهر محمدي تهيه كننده سينما و عضو هيات داوران بخش مسابقه سينماي ايران در گفتگو با خبرنگار سينمايي مهردرباره بخش سنيماي معناگرا و تعريف فيلم هاي معناگرا گفت: به نظر مي رسد اساسا ايجاد يك بخشي به نام " سينماي معناگرا" و حمايت آن توسط حوزه سياست گذاري سينما يعني وزارت ارشاد و بيناد سينمايي فارابي در راستاي يك نوع واكسينه كردن سينماي ايران در مقابل ابتذال است و به گمانم قبل از اينكه سينماي معناگرا را يك ژانرا سينمايي تعريف كنيم، طبيعتا قابليت تبديل شدن و يا تعريف شدن در حوزه ژانر و اين مفهوم به خودي خود را ندارد و به هر صورت حوزه اي از رويكردهاي موضوعات سينمايي در رابطه با معنويت محسوب مي شود و طبيعتا اگر سينماگران ما در حوزه وسيع تعريف معناگرايي بتوانند تلاش كنند و موضوعاتي را دستمايه كارهاي خودشان قراردهند كه ضمن رعايت تمام قواعد و آداب سينما، مسائل و موضوعاتي را وارد اين حيطه كنند. كه آن نياز و عطش تماشاگر را نسبت به مسائل عميق تر و فرهنگي تر با زبان سينما جلب كند، مي شود اين اطاق معناگرايي را در مورد آن به كار بست.
وي افزود: در يك تعريف كلي تر به گمان من حوزه سينماي معناگرا مثل دريايي است كه سينماگر در آن غوص و تامل مي كند. طبيعتا هرچه غوص عميق تري بكنند، مي توانند با اصطلاح مناظر بديع تر ، تازه تر و حرفهاي قابل اهميت تري را به ارمغان بياورد. قطعا چون اين حركتي است در آغاز راه امكان دارد فيلمسازان ما نتوانند با صراحت و با شفافيت لازم، حرفهايشان را بزنند گاهي احساس مي شود در فيلم هاي امسال يك لكنتي وجود دارد. به گمانم اين لكنت را نبايد به ضعفها و اشكالات فيلمسازان تسري داد. و فكرمي كنم دشواري انتقال اين مفاهيم و پيدا كردن زبان سينمايي برايشان ، خودش يكي از مشكلات اين حوزه است و طبيعتا در اثرممارست و تكرار و تمرين و تجربه مي توانيم به يك پختگي در بيان آن دست پيدا كنيم. آنچه كه مشخص است اگر حوزه سينماي معناگرا دچار اغتشاش نشود و در آن جنس تقلبي و شبه معناگرا داخل نشود، باعث مي شود ما بتوانيم با آميختن اين حوزه معناگرايي با سينماي ملي به يك وجه تمايز تازه در سينماي ايران دست پيدا كنيم. اين امر به سينماي ما كمك مي كند كه داراي رنگ و بوي بومي و ملي و ايراني شود.
وي افزود: اين نشانه شناسي را اگر با دقت نگاه كنيم در ادبيات پررمز و راز ايران مي توانيم آن را مشاهده كنيم و در آثار ماندگار در حوزه ادبيات و شعر اينها عمدتا با توجه به اين رويكردها بوده وتوانسته ماندگاري وعمق و غنا و در ضمن يك جور ارتباط تنگاتنگ با فرهنگ قوي و ملي اين كشورداشته باشد.
منوچهر محمدي در پاسخ به اين سوال كه آيا فيلم هاي معناگرايي بودند كه شامل اين ويژگي ها باشد گفت: فر مي كنم همانطوري كه در بيانه پاياني هيات داوران به آن اشاره داشتيم نفس ورود فيلمسازان به اين حوزه را ارزشمند مي دانيم و قائل به اين هستيم كه ورود به اين حيطه نيازمند نقد است. و ما از رسانه ها ، منتقدين و صاحب نظران خواسته ايم ضمن توجه به اين حركت نقاط ضعف و اشكالات و نقايص كارشان اشنا بشوند. و دركارهاي بعدي در جهت رفع ضعفها و ايرادات بكوشند.
وي درمورد وجه مشترك بسياري از فيلمهاي امسال درمورد بيان بحران خانوادگي و اخلاقي گفت: ببينيد اينكه فيلمسازان سراغ موضوعي مي روند . طبيعتا بخشي از آن به گرايشات و سلائق فيلمساز بر مي گردد و نزديكي و قرابتي كه با اين موضوع دارند. بخشي از اين هم بر مي گردد به تصوري كه آن شخص از شرايط و مسائل اجتماعي دارد.
وي افزود: وقتي در جامعه اي مسئولين مربوطه به اين مسائل اشاره مي كنند كه آمار طلاق به شكل نگران كننده اي افزايش يافته است، طبيعتا براي فيلمسازان اين موضوع جلب توجه مي كند. البته به زعم من خود فيلمسازان قبل از اينكه به اين موضوعات نزديك بشوند ، از زمينه هاي تحقيقاتي و پژوهشي كه دراين حيطه در حال انجام است ، بيشتر بهره بگيرند تا بتوانند روي علل و انگيزه هايش كار كنند. و بتوانند در فيلم ها به درستي تجلي بدهند.
منوچهر محمدي در ادامه گفت: به هر صورت ما يك مشكلاتي در اين حوزه در جامعه داريم و نمي توانيم آن را كتمان كنيم و يا ناديده بگيريم . ولي اينكه بايد چه ميزان به آن پرداخته شود، طبيعتا نياز به تامل دارد و به گمانم منعي براي ورود به اين موضوعات نداريم اما احساس مي كنم اگر با پشتوانه تحقيقاتي و علمي به اين موضوعات نزديك بشويم ، شايد در نوع بازتاب آنها در رسانه اي مثل سينما بهتر عمل كنيم.
منوچهر محمدي درمورد سطح كيفي فيلم هاي امسال و مقايسه آن با فيلم هاي جشنواره فيلم فجر سال گذشته گفت: من فكرمي كنم هر سالي را بايد نسبت به همان سال ارزيابي كرد. البته مي شود در يك كار پژوهشي ، اين جشنواره را با سالهاي قبل مقايسه كرد، اما اعتقاد دارم در بعضي از موارد آن توقعي كه از برخي فيلمسازان با توجه آثار قبلي آنها داشتيم برآورده نشد. آنها عموما فيلم نامه يشان را بدون تامل و تعمق لازم جلوي دوربين بردند و يك جور شتابزدگي و عدم قوام و پخته گي در كارهايشان ديده مي شد. ولي دريك مقايسه نسبي بين فيلم هاي امسال و سالهاي قبل يك ويژگي مثبت ديده مي شود . و آن اين است كه فيلمسازاني كه وارد حوزه مسائل اجتماعي و بيان مشكلات و ناهنجاريهاي آن شده اند، سعي كرده اند با يك نگاه نجيب و سالم به اين موضوع بپردازند كه اين جاي قدرداني و تشكر دارد.
نظر شما