به گزارش خبرنگار مهر، امواج نامرئی جذابی که همچون مغناطیس پایان ناپذیری تو را سحر می‌کند و کم کم معتادش می شوی. ماهواره هم مانند سایر ابزار رسانه‌های مشابه در کشور ما زودتر از فرهنگ استفاده‌اش رسید.
اما جذابیت این امواج رنگارنگ آنقدر بود که میهمان ناخوانده اتاق پذیرایی شوند و حالا که دو دهه بیشتر از آن زمان می گذرد نه می توان این سربازان خاموش را فراموش کرد و نه حتی تصور دور انداختن بشقاب‌های آهنی و دستگاه‌های گیرنده‌‌ی امواج بیشتر به یک توهم شبیه است تا چیزی دیگر. آن‌هم با آن همه شگرد برای سرگرم‌سازی که بی‌وقفه و شبانه‌روزی با خود به خانه‌ها می‌آورند.
حالا این بازار رقابت داغ است و بچه و بزرگ دوستش دارند حالا چه شبکه های خبریش باشد چه کارتونهای رنگارنگش و یا بفرمایید شامهای ساده اش .
فرقی نمی کند ماهواره تک برگها را رو کرده تا دیگر جایی برای جذب مخاطبان صدا و سیمای ملی ما نباشد و او چون طفلی بی مادر به هر دری بزند.
حالا دیگر تو در هیپنوتیزم این امواج گرفتار شده ای و او هرچه طلب کند، برایش فراهم می کنی. حالا دیگر باید اعتراف کرد که آنتن ماهواره برای خیلی ها از لوازم اصلی منزل محسوب می شود؛ در زمانه ای که ما همچنان در حال ساخت برنامه های میزگردی دهه شصتی برای سرکوفت زدن به خودمان هستیم که ما عقبیم، نکته جالب قضیه اینجاست که همه مسئولان باربط و بی ربط بار ها و بارها نسبت به هجوم این شبکه ها هشدار داده اند؛ اما در عمل مخاطبان هستند که قربانی فرهنگی می شوند که برای آنها نیست
شاید شهروندانی که از ترافیک سنگین خیابانها و خسته از یک روز کاری به منزل رسیده، بهترین کسانی باشند که در این رابطه نظر می دهند الماسی یکی از آنهاست در پالایشگاه کار می کند، هنوز پایش را از مرز 29 سالگی آنطرفتر نگذاشته و به قول خودش هنوز کودک درونش پویا است، صورت گرد و کوچکش جوانترش کرده، دست می‌کشد توی موهای شبق رنگ انبوهش و می‌گوید: وقتی کار خاصی ندارید جز تماشای تلویزیون، شبکه اول سیما تا ساعت 10 شب که شاید سریال خوبی پخش کند، چیزی ندارد.
وی ادامه می‌دهد: شبکه دوم سیما مدتهاست چیزی ندارد و به اسم شبکه کودک ضعیف ترین برنامه های زنده و مرده را روی آنتن می فرستد. شبکه سوم سیما اغلب در حال پخش فوتبال است و سریال طنز هم ندارد و خیالش راحت است که فوتبال زنده پخش می کند فارغ از اینکه ماهواره کامل تر همین فوتبال را پخش می کند، شبکه چهارم سیما که کلا چیزی برای ذائقه مخاطب عام ندارد ،شبکه پنجم سیما هم به همان برنامه های غیر جذابش بسنده کرده هر چه هست مردم سرگرم نمی شوند.
بماند که گفته های الماسی را باید به دیگران نیز تعمیم داد. جوانها یا مسن ترهای که عطای تلویزیون ملی را به لقایش بخشیده اند چون باقی شبکه ها هم محلی از اعراب برای مخاطب عام ندارند.
اسماعیل که دو دختر دانشجو دارد و حالا دوران بازنشستگیش را طی می کند در این رابطه با انتقاد از صدا وسیمای ایران می گوید: ضعف برنامه های تلویزیونی صدا و سیمای کشور و پخش مکرر و تکراری بودن بسیاری از آنها یکی از دلایل گرایش جوانان و خانواده ها به شبکه های ماهواره ای به خصوص شبکه های فارسی زبان بوده است.
وی می افزاید: اکثر برنامه هایی که از صدا وسیما پخش می شود فاقد موضوعات شاد، متنوع و متناسب با سلیقه ایرانی است و اگر صداوسیما وسینمای ایران به جای پخش فیلمهای تکراری و ساختن فیلمهای بی محتوا سعی در ترویج سنتها و برنامه های جذاب و پرمحتوایی کند که با استقبال عمومی مردم روبرو شود می تواند موفق باشد در غیر این صورت باید برود بنشیند لب طاقچه و خاک بخورد.
چشم می دوزد به رهگذرانی که چهارباغ را به تفرج نشسته اند و تکیه می دهد به صندلیهای چوبی وسط بزرگترین پیاده رو سبز جهان و ادامه می دهد: شبکه های خبری روز به روز بهتر می شوند و جامعیت خود را بیشتر می کنند و بی طرفی را ظاهرا در دستور کار خود قرار می دهند اما ما در اینجا دنبال این هستیم که در 24 ساعت 26 ساعت برنامه مشارکتی تولید کنیم و تامی توانیم عرصه را بر برنامه های انتقادی و خلاقانه تنگ کنیم.
بنابراین آنتنی که خودش هم می داند واقعا چیز خاصی ندارد اما شادی و سرگرمی را توامان برای شمای خسته و دلزده از سیاست بازی های فراگیر و مشکلات عدیده، هدیه می آورد می شود امپراطور ذهنها.
اینجاست که صدا و سیمای ما برای جلب مخاطب و در رقابت باشبکه های ماهواره ای مجبور است که جذابیت‌های بصری خود را افزایش دهد و چاره ای نیست جز اینکه مثلث ها و مربعهای عشقی، بازیگران زیبا روی با گریمهای تند، نمایش مدهای عجیب و غریب و...محتوای اصلی سریال ها و فیلم های ما می شود. رسانه ملی با این رفتار و تغییر ذائقه مخاطبان در حقیقت به شبکه های ماهواره ای مددمی رساند.
هم اکنون طبق آمار حدود 17هزار شبکه باز و بدون محدودیت وجود دارد که شامل 380 کانال خاص موسیقی، 252 کانال کودک و نوجوان و 74 شبکه مد است، در این میان بیش از 40شبکه فارسی زبان وجود دارد که مضامین سیاسی، فیلم و سریال، شو و موسیقی و تبلیغ کالا را در بردارد.
در این میان همواره یک علامت سوال بزرگ همیشه هست علامتی که با امواج جذاب آمده اند تا مثل یک وصله ناجور بر تن فرهنگ ما بنشینند و مهمان دائمی جامعه شوند.
...................
گزارش: دریا قدرتی پور
نظر شما