به گزارش خبرنگار مهر، جلسه نقد مجموعه ترانه «مریضم کرده تنهایی» سروده حدیث دهقان، عصر شنبه 30 اردیبهشت با حضور محمدعلی بهمنی، ابراهیم اسماعیلی، افشین یداللهی، اهورا ایمان، علی لهراسبی و سراینده ترانه‌ها در قالب جلسات نقد کانون ادبی زمستان در تالار ایوان شمس برگزار شد.
اهورا ایمان در ابتدای این برنامه گفت: ترانه در ایران از دهه 50 بود که حالت مکتوب به خود گرفت و با این شکل جدید که ترانه‌سرا متن مکتوب را به آهنگساز و ملودی‌ساز تحویل بدهد، روبرو شد. بعد از انقلاب هم یغما گلرویی و مریم حیدرزاده پیشتاز انتشار مجموعه ترانه‌های خود بودند. از پیشکسوت‌ها هم محمدعلی بهمنی بود که اقدام به انتشار یک مجموعه از ترانه‌هایش کرد.
وی افزود: در کتاب حدیث دهقان با ترانه‌هایی روبرو هستیم که برخی از آن‌ها منتشر شده‌اند و مردم آن‌ها را شنیده‌اند و برخی از ترانه‌های کتاب هم این‌گونه نیستند.
در ادامه سخنان ایمان، به دلیل استقبال زیاد مخاطبان و حضور جمعیت بیش از ظرفیت 70 نفری سالن اشراق، مسئولان برگزاری این نشست، حاضران را از این سالن به سالن 400 نفری آفتاب تالار ایوان شمس راهنمایی کردند.
بعد از حضور مخاطبان در سالن آفتاب، ابراهیم اسماعیلی گفت: وقتی اولین بار تیتراژ سریال «فاصله‌ها» از تلویزیون پخش شد، کم نبودند دوستانی که با آن‌ها مواجه می‌شدم که یا متعجب بودند و یا خیلی خوشحال. این ترانه با تحسین اکثریت مخاطبانی روبرو شد که اسم سراینده‌اش را برای اولین بار می‌شنیدند و این گذشت تا مواجهه‌های بعدی در کارهای بعدی و امروز هم که به این مجموعه ترانه رسیده‌ایم.
وی افزود: طی روندی که از فاصله‌ها تا امروز طی شد، شاهد کم شدن امید در میان مخاطبان حدیث دهقان بودیم. البته این به معنای نومیدی آن‌ها نیست. مهم‌ترین چیزی که درباره این کتاب می‌توان گفت، این است که وقت منتشر شدنش نبود. به نظرم این مجموعه زود منتشر شد، ولی این دلیل نمی‌شود که بگوییم حالا که زود منتشر شده، نباید از آن حرف زد.
این منتقد ادبی ادامه داد: سراینده این ترانه‌ها نیاز داشته تا قلمش در شئون مختلف نوشتن، پخته‌تر شود و عجله در چاپ این کتاب باعث شده تا آن انتظاری که مخاطب حرفه‌ای از دهقان داشته، برآورده نشود. اگر بخواهیم مورد مهمی را مطرح کنیم، باید از استاد بهمنی بپرسیم که یک ترانه‌سرا به کجا می‌رسد که فکر می‌کند دیگر وقت چاپ مجموعه‌اش رسیده است. در این زمینه مسائل زیادی دخیل است. به نظر من یکی از آن‌ها مشکل اجرای ترانه‌هاست یا تعهداتی که ناشران قبلا داشتند و امروز ندارند.
ایمان در ادامه این برنامه از افشین یداللهی پرسید: آقای یداللهی به نظرم فاصله‌ای میان حدیث دهقان سراینده ترانه‌های سریال‌ها و حدیث دهقانی که این کتاب از او منتشر شده است، وجود دارد. نظر شما در این زمینه چیست؟
یداللهی در پاسخ به ایمان گفت: فکر می‌کنم تعداد ترانه‌های تیتراژ که دهقان سروده است، از تعداد ترانه‌های موجود در کتاب، کمتر باشد و در کتاب بیشتر می‌شود با زبان دهقان آشنا شد. از آن‌جایی که ترانه‌های زیادی در این مجموعه منتشر شده است، به این مطلب اشاره می‌کنم که بعضی مواقع ممکن است موضوع خوبی به ذهن شاعر رسیده باشد، ولی در پرداخت آن خوب عمل نکند و وسواس لازم را به خرج نداده باشد. چون بعضی اوقات برای این که به ترانه خوبی برسیم، باید وسواس به خرج بدهیم.
این ترانه‌سرا در ادامه گفت: بعضی از ترانه‌سراهای ما می‌گویند به چیزی که اول متولد شده دست نمی‌زنیم چون حس‌مان از بین می‌رود، ولی دیده‌ایم که در بسیاری از مواقع، ترانه با ویرایش و اعمال اصلاحات، می‌تواند بهتر بشود. به نظرم خانم دهقان برای پرداخت کارهایش وقت زیادی نگذاشته و برای این موضوع ارزش زیادی قائل نشده است. شاید می‌شد با جابه جایی یک کلمه یا حتی یک بار دیگر نوشتن یک مصراع، ترانه بهتری داشت. این موارد می‌تواند نقاط ضعف یک ترانه‌سرا باشد که به مرور زمان برایش مشکل‌آفرین باشد.
یداللهی افزود: برخی ترانه‌ها دارای سکته‌های وزنی هستند که می‌شود آن‌ها را با ملودی پوشاند، ولی وقتی ترانه به صورت مکتوب در اختیار مخاطب قرار بگیرد، خوانندگان متوجه این سکته‌ها می‌شوند و فکر می‌کنم اگر قرار است مجموعه ای از ترانه‌هایمان را چاپ کنیم، بهتر است آن دسته از ترانه‌ها را که سکته دارند، در کتابمان منتشر نکنیم.
نظر شما